Ve Zeus konuşmaya başladı. "Sizinde bildiğiniz gibi iki zorlu savaşı üst üste yaşadık!" Bunları söylerken Apollon'a bakıyordu. "Ve melezlerimiz çok zorlu bur süreç atlattı." Burada durup tanrı ve tanrıçaların tepkilerine baktı. Kimse konuşmayınca sözüne devam etti. "Bu yüzden onlara bir hediye vermeliyiz ve benim bir fikrim var." Herkes merakla Zeus'un söyleyeceklerini bekliyordu. Çünkü Zeus kolay kolay kimseye hediye vermezdi. Özellikle de melezlere. "Onların hafızalarını silip bir süre Antik Yunan Çağına gönderebiliriz!"

Daha 5 yaşındayken oyunlar oynadığınız ve hayatın sizi ayırdığı biriyle tam 11 yıl sonra karşılaşırsanız ne yaparsınız? Zeynep sıradan bir hayatın esiri olurken tam 11 yıl önceki oyunlar oynadığı, çocukluğunu yaşadığı kişiyle tamamen koptuğunu sanır ama hayat onları tekrar karşılaştırır ve bu seferki yaşadığı duygular arkadaşlık değil aşk olur. "Kızım bu Emre çocukken birlikte oyunlar oynadınız hatırlıyor musun?" "Emre mi !?" (Hakları tamamen bana aittir kopyalandığı halde hukukî işlem başlatılacaktır.)

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Beni sevebilir miydi gerçekten? Böylesi kötü bir adam, sevgi nedir bilir miydi? ▪▪▪ ID1826RG

[TAMAMLANDI] "Bu kokuya sahip olduğun sürece benden kaçamazsın Rose."