Merhabalar öncelikle. Bizim amacımızı sizlere izah edeyim; WKD adlı oluşturduğumuz bu sayfa keşfedilmeyen kitapları, Wattpad insanlarına keşfettirmek nedeniyle açılmıştır. Çoğumuzun içinde bir ışığın var olduğunu biliyorum/biliyoruz. Bu ışığı yansıtmayı arzu edenlerimiz var. Kimileri bu dileğini yerine getirip, milyonların kalbini kazanırken, kimileride düşük okuma sayısı olması nedeniyle içlerindeki ışığın gölgelenmesini sağlıyor. Bu ışığın hiç sönmemesini dileyen bizler, bu sayfanın açılması fikrini öne sürdük. Umarım sizler bu fikrimizi sürdürmemizde bizlere yardımcı olursunuz. Rica ediyorum, çünkü bir gün sizde kitap yazdığınızda o düşük okuma sayısıyla karşılaşıp, o hisleri tadacaksınız ve çözüm arayacaksınız. Belkide bazılarının hikayeleri bu sayfa ile milyonlara ulaşacak. Farklı birşeylere ihtiyacımız var, çözümünüz olmak istiyoruz! *-*-*-* Hikayenizi tanıtmak için bize başvurun ; Bu hesaptan -kalitekitap- mesaj atın .

Ben, Emma. Hislerimin önüne en sağlam tuğlaları yerleştirip duvar ördüm. Kendi karanlığımda boğulmayı tercih ettim. Hissiz değilim. Çok sevdim. Lakin önce annem, daha sonra babam, arkadaşlarım, tüm çevrem... Hayatımdaki herkes giderken kendimi nasıl tutabilirdim? Ben, Emma. Kendime hem anne, hem baba olmaya çalışırken benliğimi kaybettim. Bir çocuk 9 yaşında büyür mü? Büyüdüm. Ben, Emma. Bir erkeğe herşeyimi açtım. İlk kez güvendim. Güvenmemeliydim. Lakin ders çıkartmadım, yine olsa yine güvenirdim. Ben, Emma. Gecenin karanlığında, parlak bir yıldıza kandım. Şimdi gidiyorum, o yıldız ile hemde... Ama nefes vermeye, sonsuza... ×××××××××××××××××××××××××××××××××× Dünyaya ilk gözlerimi açtığımda, 'ne istersin?' Diye sorsalar 'Hissetmemek' derdim.

Bir mum yaktım bu gece. Sönen bir ruhun, Eriyen bir bedenin dünyaya isyanı. Bir mum. Hangi acılar sığar ki bir mumun alevine? Kaç damla gözyaşı söndürür bu ayaklanmayı? Ben sensiz olamadım. Ben yok sayıyorum pastamdaki yirmi mumu. Ben uyurken kendi elimi okşuyorum seni düşünerek. Ben her gece, Seni yaşatıyorum kendimi öldürerek. Her saniye cehennemde yanıyorum Sana taptığımdan. Şirk koşuyorum tanrıya Sana koşamadığımdan. Oturuyoruz dostlarla, Ben susuyorum Sana. Sense hala susuyorsun, Tek kelimenle hayatı bahşedebilecekken. Ellerim titriyor sigaramı ağzıma götürürken. Ellerim, sensizler. Ben unutsam onlar unutmazlar seni. Kaldı ki, Dünya unutsa, Tanrı unutsa, Ben unutmam seni. Artık hayat bir çelişki. Geçmiş yârim, Bugün yarım. Yarın... Yarınlar bizim.

Birbirleri için yaşayan bir grup; çığrından çıkmış bir dünayda, çığrından çıkımış insanlar ve çığrından çıkmış ölülerle ne kadar mücadele edebilir? Umut ışığı bulmak ne kadar zor olabilir? Kayıplara rağmen devam edebilirler mi? Vazgeçme lüksü yokken...

"Pekala. Bana söyleyin. O güzel duygularınız ile kaç defa hata yaptınız? Bunlar sizi kaç defa pişman etti? Sorunun yanıtı sizin bildiğiniz şeyler. Peki bildiğiniz halde duygularınızdan neden vazgeçmiyorsunuz? Amacınız acı çekmek mi? Aşık olmak mı? Tek yanıtım kendi amacımın adaleti yerine getirmek ve insanlara bu saçma duygularını tekrar hissettirebilecek kadar huzuru vermek olduğu. Size tekrar soruyorum. Hangisi daha zordur? Geçmişini bilememek mi yoksa geleceğini görememek mi? Bildiğim tek şey beni göremeden ölecekleriydi..."

✧ Wattys 2016 Çığır Açanlar Kazananı ✧ Bilim Kurgu #1 ✧ ''Adım Dolunay. İnsanların Dünya adını verdikleri gezegende yaşıyordum bir zamanlar.'' ✧ Yeni Dünya projesinin asıl amacı halka duyurulmamıştı. Daha önce gidilen gezegenlerin nedenlerine benzer fikirler öne sürülmüştü; keşif, koloni, kaynak... Fakat asıl neden bunlardan hiçbiri değildi. Yeni Dünya'yı diğer gezegenlerden ayıran bilinen ve bilinmeyen onlarca, belki de yüzlerce farklılık vardı. Bunların başında gezegene gidecek olan kişilerin seçilmiş kişiler olması geliyordu. Hepsinin bir ortak noktası vardı fakat hiçbiri bunun farkında değildi. Dolunay Ateş de onlardan biriydi. Üstelik ilk gruptaydı. Ve belki de Yeni Dünya'nın etkisini en çok hissedenlerden biri olacaktı. Dünya'dayken de sıradan biri değildi, başka bir gezegende sakin duracağını kim söyleyebilirdi? Ametist şehri o yılın dönüm noktasıydı. İsyanların, devrimlerin ve savaşların ilk kısmı Yeni Dünya'nın kalbi olan bu şehirde başlayacaktı. Yüzlerce dostun ve düşmanın, aşkın ve nefretin, yok oluşun ve yeniden doğuşun hikayesinin başladığı yerdi. ✧ Ametist ve Kalsedon, Öne Çıkanlar listelerine eklendi ✧ Ametist kitap olmuştu, şimdi yeniden Wattpad'de Yazılma Tarihleri: 15.07.2014-15.11.2014 Yeniden Başlangıç: 05.12.2020