Narin,saf ve pembemsi bir kişiliğe sahipmiş gibi görünse de güçlü,sabırlı ve inatçı bir kız. Asabi,sinirli,hayata karşı kırılamaz bir öfkesi olan bir adam. Sevdiği için savaşan,onun karanlık dünyasının topraklarına kendi elleri ile açtığı mavilikte boğulmak pahasına kurtarmak isteyen Selen boğulacak mı yoksa Okyanusu yakmak isteyen adama Okyanusu sevdirecek mi?. Geçmişin getirdiği karanlık dünyanın içerisine kimseyi almayan Poyraz Karahan için savaşmak kendini ateşe atmakla aynı şeydi. Peki o yanacak mı yoksa yakacak mıydı?. ''Eğer o yanıyorsa ateşi tüm hücrelerimde hissetmek için kendimi yakardım.Eğer kalbi bir okyanus ise onun en derinine işlemek için okyanusun dibindeki ceset olabilirdim" *Mafya Lisede kitabında başlıyor hikayeleri*

Mafya Lisede'nin 2. kitabı (Tamamlandı) Sır gibi bir karanlığın içerisinde yer almak kadar yorucu beyaz bulutların üzerinde oturmak kadar keyifli ve güzel bir hayat. Artık her şey dahada karmaşık.Aşk,karanlık,tehlike,gizem ve sırlar. Ediz adal ve maral adal.Biyolojik kardeşlerin başını nasıl bir belaya sokabilir? Bir mafyayı sevmek nelere yol açardı?. Kaybolmaya,Yaralanmaya,Acı çekmeye veya ölmeye? buna rağmen birbirlerini sevmekten vazgeçmeyen tehlikeye vurdum duymaz bir hal alıp aşklarını delice konuşturan bir grup. Yeni aşklar,yeni maceralar ,yeni kovalamacalar ve yeni sırlar. Beyaz ve siyahın diğer renklere karşı aldığı bir savaşta yer alan tehlikesever kızlar ya siyah için diğer renklerden vazgeçecekler yada diğer renkler için siyahtan... Ya siyah olup kararacaklar yada grimsi bir hal alıp arada kalacaklar. Kurtuluşları ya aşk olacak yada ölüm...

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------