Botan ağa sinirle Ali'nin yakasını tutarak, " NASIL SAKİN OLURUM LAN NASIL, BEN UYURKEN O DAYAK YİYORMUŞ, BEN MUTLU SANIYORKEN O MUTSUZLUK İÇİNDEYMİŞ ,BEN SAÇ TELİ YERE DÜŞMÜYOR SANIYORKEN ONUN SAÇLARINI YOLMUŞLAR, BEN O BANA GELMİYOR SANARKEN ONLAR BANA GELEMESİN DİYE AYAKLARINI KIRMIŞLAR LAN SÖYLE ALİ NASIL SAKIN KALAYIM " Diye bağırıyordu Botan sesi konakta yankılanıyordu. Lotus çiçeği Botan , soy kesen lakaplı acımasız mardinin büyük karaaslanlı aşiretinin gelecek Ağası. İlk görüşte aşık olduğu kıza aşkını itiraf edeceği gün saatlerce beklemesine rağmen sevdiği kız gelmez . Saatler sonra sevdiği kızın başka bir adamla kaçtığını duyar . Yıllarca onu arar bulduğundada kaçtığı adamla mutlu olduğunu sanar. Yıllarca sevdiği kızı içi yana yana uzaktan izler . Ona göre imkansız olsada aşık olduğu kızı unutamaz . Yıllar sonra sevdiği kızı bir uçurumun kenarında intihar edeceği sırada kurtarır. Botan yıllardır sevdiği kızın kaçmadığını babası tarafından satıldığını öğrenir. Meyra , onu tek koruyan dedesinin öldüğü günün diğer günü babası onu zalim bir ağaya satar . Yıllarca insanlara mutlu olduğunu zorla göstersede ağa kocası tarafından işkencelere maruz kalıyordur. Dayanamayıp evden kaçıp intihar edeceği sırada, yıllardır görmediği ve ağa olduğunu bilmediği aşık olduğu adamla karşılaşır. Sevdiği adamın soy kesen botan Ağa olduğunu bilmiyordur. Sevdigi adamdan şiddet ve mağdur olan kadınlara yardım eden botan ağanın onu koruyup kurtaracağı söyleyip onu botan ağanın konağına götürmesini ister.

O kurtların göğsünde ateş vardır. Dağları aşıp ovaya iner, geceleri gündüze çevirirler. İşte böylece, yolunu o ateşten bulan bir ekip. Beyinleri vatanın toprağıyla yıkanmış, alaycı bir ekip... (İsyankarlar Komandosu) -Amacınız nedir, asker? -İsyan, komutanım. -Aferin, asker...

"Yeşil gözlü çocukla Çiçek kızın hikayesi." • Bilinmeyen Numara: Okulların açılmasının tek güzel yanı, seni tekrar her gün görebilecek olmam. Bilinmeyen Numara: Nasıl özledim bir bilsen... Bilinmeyen Numara: Kokunu özledim mesela, bir çiçek kokusu sanırım tarif etmek çok zor ama bugüne kadar içtiğim bütün içkilerden daha etkili. Bilinmeyen Numara: Arkadaşlarınla konuşurken mimiklerini, koridorda bağırarak şarkı söylemelerini özledim. Bilinmeyen Numara: Her bir zerreni o kadar özledim ki Çiçek'im. Bilinmeyen Numara: Ama bitti sonunda. Ben geldim Çiçek'im, artık ben varım. Bilinmeyen Numara: Hani arkadaşlarına hep diyorsun ya "biri bana iki gözümün çiçeği dese, basarım nikahı" buradayım işte. Bilinmeyen Numara: O mağrur gözlerinden öper, sarılırım. İki gözümün çiçeği... • 🕊️ 🎶: Çağan Şengül-Kırlangıç ❗️Küfür ve argo içerir. ❗️Tetikleyici öğeler içerir.

Birbirinden hiç hoşlanmayan iki insan, yakın arkadaşlarının düğününde yolları kesişince istemeden de olsa aralarında bir çekim yaşanır. Tek seferlik yaşanan bir ilişkinin sonunda hayat onları hiç beklemedikleri bir sürprizle karşılar. Bir bebek... Bu minik mucize, iki yabancının kaderini birbirine bağlayarak onları hem kendileriyle hem de duygularıyla yüzleşmeye zorlar. Beklenmedik hamilelik, yeni bir başlangıcın kapılarını sonuna kadar aralar...

-18 yaşında, sevdiği adam askerdeyken ailesinin kendisini istemeye geleceği gün hayatını altüst eden bir iftiraya uğrayan Ceylan Akçay, memleketi Karadeniz'den sürgün edilir. Geride bıraktığı her şeyin ağırlığıyla, ne geçmişini ne de kaybettiklerini unutabilir. Berk, Ceylan'ın kovulmasının ardından döndüğünde, terk edildiğini sandı. 10 yıl boyunca, yalanların içinde bir başına kaldı, ne doğruyu öğrenebildi ne de kendini affedebildi. 10 yıl sonra, acılar ve kayıplarla dolu bir hayatın ardından Ceylan, Karadeniz'e geri dönmek zorunda kalır. Ancak geri dönüşü, sadece geçmişin izlerini değil, eski sevdalarının yeniden canlanmasını da beraberinde getirir. Berk Teber, yıllar sonra kavuşmanın sevinciyle dolsa da, geçmişin gölgeleri ve geleceğin getireceği felaketler onları beklemedikleri bir şekilde bulur. Berk ve Ceylan, kavuştuklarını sandıkları anda, hayat onlara acımasız gerçekleri ve sınavları göstermeye başlar. ‼️Yetişkin İçerik‼️

Tesadüf diye bir kavram yoktu benim için, sadece kader vardı. Yaşadığımız her şey kaderdendi. Herkes, kendi kaderinin başrol oyuncusuydu. Bizim için yazılan ne varsa onu oynuyorduk. Bu filmin sonunda ne olacağını bilmeden yaşıyorduk. Ben de kendi sonumun ne olacağını bilmeden yaşıyordum. Acılar, kederler, ölümler, doğumlar hepsi bizim içindi. Hayatımızdan çıkan herkesin, bizde bıraktığı acı bir tecrübe muhakkak vardı. Hayatımıza giren herkesten hayat için bir şeyler öğreniyorduk. Nefesin gidişi benim için en acı tecrübe olmuştu. Bu bebeğin gelişi bana ne öğretecekti merak ediyordum. Kabul etmiştim.. O bebeğe süt annelik yapmayı kabul etmiştim. O bebeği öyle çaresiz, babaannesini öyle mahçup bırakmaya gönlüm razı gelmemişti. Bu sütün bana verilmesinde ve hâlâ bende olmasında elbet bir sebep vardı. Bu sebep o bebekti. Bu süt onun hakkıydı. BEN MİHRİBAN.. BİTTİ DEDİĞİM YERDE YENİDEN HAYATA BAĞLANAN MİHRİBAN.. ANNE OLAMAYAN AMA YAŞAMA BAĞLANAN MİHRİBAN..

"Onu seviyorum." Dudaklarından dökülen her kelimeyle benim canımı nasıl bir cehennem sıcağı gibi yakabiliyordu? Bu haksızlıktı. Gözlerim dolmaya başladığında geri çekildi. "Seninle aramızda geçenler sadece ikimiz arasında kalacak Ahu." Kitap kapağı: zaynahara ve gizlihikayem

Mutlu sonlar bize uğrar mıydı? Peki ya masallar? Masalda gibi hissedebilir miydik kendimizi? Peki peki, masallarda da katiller var mıydı? Masallarda da kötüler cadılar yerine anne babamız mıydı? *** "Aldırma," Kaşlarımı çatarak baktım bu sefer gözlerine. "Ne?" "Aldırma onu. Bırak doğsun," "Babası bile yokken-" "Ben olurum onun babası," öylece dudaklarım aralı bir şekilde kalırken kaşlarım düz bir çizgi hâlini aldı.

MAHALLE İnsanın hayatında kimi anlar vardı ki, bir dönüm noktası ya da sıfırdan başlangıcı olabilirdi kişinin. Tek bir durum, tek bir mekan ya da tek bir insan yeterdi. Ve tek bir duygu. Kızgınlık olabilirdi, kırgınlık belki de. Kimi zaman mutluluk seni sıfırdan, yeni bir insan etmeye yeterdi. Fakat en çok aşk, dönüm noktası olabilirdi bir insanın. Nefretle başlamış, bir aşk. "Senin aklınla bir daha kuyuya inersem o kuyuda öleyim inşallah!" tek bir nefeslik kadar susup devam etti sonra. "Bula bula boynunda zincirle gezen sokak köpeğini mi buldun bana?" Tibet durdu. Adımları bir bıçağa rastlamış gibi kesilirken göğsünü yoklayan o kırgınlıkla henüz yeni tanışıyordu. "Tutku! Tutku! Tutku! Ne var? Adımı mı ezberliyorsunuz?!" dediğini işitti. Adının Tutku olduğunu ancak öğrendiği kız ondan gittikçe uzaklaşırken, son bir kulakla, zorlukla duydu sesini. "Bir daha bana boğazında zincirli bir köpeği layık görecek olursan, eve gelmeden önce bir barınağa uğrayıp sana köpek alacağım."