Huysuz ve yalnız bir adam. Münasebetsiz ve geveze bir komşu. Ve ikisini bir araya getiren sürprizlerle dolu bir akşam. "Hayatta öğrendiğim her şeyi üç kelime ile özetleyebilirim. Hayat devam ediyor." -Robert Frost Pişmanlıklarla, ikinci şanslarla ve kayıp kedilerle ilgili kısacık bir hikaye. Söyleyemediklerinden pişmanlık duyanlara, ikinci şanslara inanlara ve kedisini kaybedip gecenin bir vakti onu aramaya çıkanlara ithaf edilmiştir. Keyifli okumalar! Kapakta kullanılan çizim Pascal Campion'a aittir. Illustration Credit: Pascal Campion

Yol Arkadaşım'dan tanıdığımız Dilek ve İlker'in kısa hikayesidir. Okumak için önce Yol Arkadaşım'ı okumanız gerekmez. Kapakta kullanılan çizim Pascal Campion'a aittir. Illustration Credit: Pascal Campion

Bazen bir şeyleri gerçekten görebilmek için ambalajın altındakini ya da belki ötesindekini görmek gerekir. Zaten en güzel şeyler hep en garip ambalajlarla gelmez mi önümüze? *Önemli Not*: Bu hikaye, üç kısa hikayeden oluşmasını planladığım Bilimkurgu Kulübü Üçlemesinin ilk hikayesi. Bilimkurgu kulübünün ne olduğunu hikaye ilerledikçe size açıklamaya çalışacağım. Hikayelerin hiçbiri fantastik veya bilim-kurgu türünde değil ama karakterler bu türlerin sıkı hayranları olduğu için bu alanlarda bol bol referans vermeyi planlıyorum. Bu hikayede popüler dizi ve serilerden bahsedeceğim için göndermelerin çoğunu yakalarsınız. Umarım seversiniz. Keyifli okumalar :)

"Dediğim gibi, gayet sakin bir akşamdı. Ta ki o gelene kadar. O tuhaf kadın. İçeri girdiğinde saat gece yarısını geçiyordu. Bana doğru ilerledi, taburelerden birine oturdu. Dağınık ama hoş biriydi. Esmer, minyon bir tipti. Etrafa garip bir enerji yayıyordu. Davranışlarındaki bir şey "Ben buraya ait değilim!" diye bağırıyordu sanki. 'Yolun buraya nasıl düştü?' dedim, biriyle buluşacağını söyledi. Hareketleri, büyük bir beklenti içindeymiş gibi sabırsızdı. Ayaklarını huzursuzca sallayıp duruyordu. Bunu ben de çok yaparım. Özellikle gerginken, bazen de birini beklerken." "Beklediği kişi geldi mi peki?" "Hayır, uzun saatler boyu bekledi ama kimse gelmedi."

Hayatımızı etkileyen, dönüm noktası diyebileceğimiz çok önemli olaylar bir anda gerçekleşir. Anlayamadan, anlam veremeden biter. On saniyede mesela. Ve geriye böyle bir cümle kalır: "İlk karşılaşmamızı hatırlıyor musun?"

Her Ahab'ın bir Moby Dick'i vardır.

Tamamıyla sıradan bir akşamdı. Radyo Gönülçelen'de müzik keyfi kesintisiz olarak devam ediyordu. Ta ki dinleyicilerden biri arayıp "son bir şarkı" isteyene kadar...

Yüzlerce bıkkın ve yorgun insanla birlikte bir metro vagonunun içindeydi genç kadın. Sabahın beşinde kalktığı için uyku mahmuruydu. Gözleri -açık olduğu zamanlarda elbette- kirli zemine sabitleniyor, hayata dair düşünceler hızla akıp gidiyordu zihninden. Varoluşsal bir krizle yüzleştiği söylenebilirdi belki ancak bunun için yeterli zamanı yoktu.

Üç sıcak çikolata, üç mektup ve üç kadın... Zor seçimler yapmak ve büyümek hakkında farklı bir yılbaşı hikayesi...