Przywrócona wersja z 2014 roku. Pierwsze rozdziały książki dostępne na moim profilu! To jest stara wersja, jeszcze przed korektą, więc żeby nie było, że nie ostrzegałam: cringe gwarantowany. SPOILER ALERT: W komentarzach pojawia się bardzo dużo spojlerów dotyczących następnych części! Niestety nie jestem w stanie usuwać ich na bieżąco. W komentarze wchodzicie na własną odpowiedzialność.

- Co to miało być? - mamroczę, kiedy usta chłopaka opuszczają moje. - Nikogo nie ma dookoła - dodaję, rozglądając się po korytarzu. - Nic szczególnego, dobrze całujesz, Harris.

Chcieli wtykać goździki w lufy karabinów. ❝ Żyjemy w świecie atomowych gigantów i moralnych dzieci. O wojnie wiemy więcej niż o pokoju, o zabijaniu więcej niż o życiu ❞ - Omar Bradley Praca bierze udział w konkursie literackim „Splątane Nici" organizowanym przez @glnozyce. © wodna_lilia, 2019

Alexis Martin przenosi się do liceum sportowego, gdzie rządzi płeć przeciwna. Zaprzyjaźnia się z czwórką chłopców. Jak porozumieć się jednak z kimś, kto nie ma pojęcia co to mascara?

On: nieziemsko przystojny, bogaty, ale o paskudnym charakterze. Ona: miła, mądra, upokarzana przez elite. Czy ludzi pałających do siebie nienawiścią może połączyć uczucie? Ironia losu zostanie wydana już 20.09.23 nakładem Wydawnictwo NieZwykłe ❤️

Czasem tak jest, że osoba poznana przypadkiem staje się dla nas najważniejszym elementem życia. Ale co zrobić, żeby zapewnić jej bezpieczeństwo? Lub co ważniejsze, czy ta druga osoba chce zostać uratowana? Jeremy White jest spokojnym nastolatkiem, który nie może długo zagrzać miejsca w jednym mieście ze względu na pracę swojego ojca. Jego życie zmienia się o 180 stopni, gdy poznaje śliczną Rebeccę Jules.

"Nigdy, ale to przenigdy Cię nie opuszczę. Obiecuję, że zawsze będę przy Tobie" Tak brzmiały słowa jedynej obietnicy jaką w życiu dostałam. Obietnicy, która ledwie dzień po jej złożeniu została złamana. Chłopak, którego pokochałam, którego do siebie dopuściłam od tak zniknął z mojego życia. Zniknął ze swojego domu. Z naszego miasta. Opuścił mnie, a obiecał, że nigdy tego nie zrobi. Powiedział, że mnie kocha. Złożył tym samym kolejną deklarację, którą również złamał. Odciął się ode mnie sprawiając, że moje życie znów całe się zawaliło. A zaczynało być dobrze. W końcu zaczęłam odczuwać radość z istnienia na tym świecie. Ale ludzie nie potrafią tego docenić. Los nie potrafił zaakceptować mojego szczęścia. Po raz kolejny odebrał mi kogoś ważnego, ale świadomość, że on gdzieś jest najbardziej boli. Świadomość, że obiecywał Ci coś takiego a chwilę potem bez słowa odszedł.~ Fragment prologu Pomysł/ okładka: NataliaG05 © NataliaG05, 2015

"Podniosłem głowę do góra i napotkałem parę najpiękniejszych oczu na świecie. Ich granatowa barwa, przypominająca dzisiejsze gwieździste niebo ze strachem patrzyła w moje równie ciemny, tylko o brązowym odcieniu tęczówki. Chwila, chwila- ze strachem? Chciałem bliżej przyjrzeć się nie znajomej dziewczynie, jednak ona jak oparzona odskoczyła ode mnie i uciekła. Gwałtownie wstałem, chcą ją zawołać, jednak była już za daleko. W świetle przydrożnej latarni, ujrzałem jej drobna sylwetkę i czarne jak noc włosy. Kimkolwiek jest, odnajdę ja i dowiem się skąd ten strach w jej oczach. Tak pięknych i niezwykłych oczach, które nie zapomnę do końca życia. A może i nawet dłużej. " *** Pomysł/okładka: @NataliaG05 © NataliaG05, 2015

"Nikt nie jest tu na zawsze. Trzeba żyć chwilą, każdym dniem... być tu i teraz." Czasami myślimy, że mamy jeszcze wiele czasu, nie szanujemy naszego życia, nie cieszymy się każdym dniem. Właśnie on, Carter Rogers, taki jest, typowy bad boy, którego nic nie obchodzi, poza nim samym, ale czy coś lub ktoś jest w stanie go zmienić? Czy jedna, przypadkowa dziewczyna może zmienić jego sposób patrzenia na świat? Tego dowiecie się czytając opowiadanie "(Not) Forever"! *Uwaga! Opowiadanie zawiera wulgaryzmy oraz treści erotyczne*

Edaisaleen Lucas to wyjątkowo uzdolniona piętnastolatka, w związku z czym, zostaje wysłana na rok na wymianę uczniowską do Paryża. Co prawda, zgadza się praktycznie bez wahania, ale dopiero później zdaje sobie sprawę z tego, że zostawia za sobą wszystko. W tym JEGO. W najgorszym momencie jego życia. A gdy wraca, ten nie przypomina już uroczego chłopaka z sąsiedztwa. Ale może jest nadzieja, że zmieni się, gdy Edaisaleen wróci? /// Prawda jest taka, że witam was wszystkich w najbardziej stereotypowej książce tego roku! Zaczęta: 27/04/19