-Bu hayatta en güzel yenilgi, senin gözlerine olan mağlubiyetim sevgilim... - ♠️' -BELKİ- kelimesi umudun çocuğu gibi... -KEŞKE- kelimesi pişmanlığın çocuğu gibi... İşte benim hayatımın özeti belki derken keşkelere mahkum olan bedenim. Bazen öyle çok canım acıdı ki sadece ben duydum cızırdadığını... Kıydılar benim ruhuma, acıdı kalbim hemde çok fazla acıdı ben bile dayanamadım. Ben, acıya dayanıklı olan ruhum, dayanamadı bu acıya. O, geceye meydan okuyan gözler, acıma merhem olmak yerine acımın ta kendisi oldu. Sonra da... acıma merhem olmak için çabaladı ama bilmiyordu ki izi kaldı bu yaralı yıpranmış kalbimde. Bi çizik değil milyonlarca çizik attı daha da derin yaralar açtı... Ben o mavilerini o yokken sevdim. Ben aşk ne demek bilmezken onun yokluğunda onun sayesinde öğrendim. Saçma gelebilir ama ben daha onu tanımadan onu beklemeyi sevdim, çok sevdim... Ama sonu hayal kırıklığı, hüsran. Hayallerimin baş kahramanı olan adam hayallerimi yıktı bi an altında bıraktı beni o enkazın ardına bakmadan çekip gitti. Dayanamadı kalbim buz tuttu. O zaman bile belki dedim umudum bana küserken evladını yanıma aldım, belki dedim gelir alır beni, almadı. Bıraktı beni o enkazın altında. Tam vazgeçmiştim ki çıka geldi "HAYALLERİMİZİ YILDIZLARIN ALTINDA GECENİN KARANLIĞINDA DOLUNAYI ŞAHİT TUTARAK KURACAĞIZ! SANA YEMİN OLSUN Kİ GÖKYÜZÜNDE NE KADAR YILDIZ VARSA O KADAR HAYAL KURACAĞIZ VE O HAYALLERİMİZİ DE GERÇEKLEŞTİRECEĞİZ. YAN YANA, EL ELE... YEMİN OLSUN!.." Bu sihirli sözcükleri fısıldadı buz dağına hapsolmuş kalbime... Dolunayı şahit tutup, gökyüzündeki yıldızlar kadar hayal edecektim, edecektik. Gökyüzünü vaadediyordu bana... Sonra tekrar fısıldadı "AŞIĞIM SANA ANLASANA BE KADIN..."