Bana nefesini ver, kalbimden kalbine sonsuz adımlar atayım. Bitmeyecek gecelerimize bir kadeh kaldıralım ve gülerek, severek, birbirimizi parçalarcasına sevişelim. Diz kapaklarını ellerimle tutup bacaklarını açayım; cennetine ürkek bir giriş, dudaklarımdan süzülen en güzel sessizlikler. Çığlıklarında gizlediğin bizi, nasıl oldu da bu ellerle beni baştan çıkardığını anlat bana. Yatağımda bir bahçe yarat; ayaklarından yeryüzüne hayat gelsin; bize, ban- sadece bana.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Ayın karanlık yüzünün ortaya serildiği vakit doğan bir bebek Gökteki kalan son yıldızın yere düştüğü an solan bir düzüne hayat Bir kahkaha sunacak bin savaş Savaşı durduracak bir şeytan Nasıl olur deme sakın aciz insan Bilmezmisin Tanrının bile bilmediğini bileni Ölümün bile öldüremediğini öldüreni Kokusunu almazmisin kanın Oysa ki şuan yerde olan kan senin kanin Bir prensesin nefesi bin meleğin nefesine eş Bir prensin gücü bin şeytanın gücüne eş

Yeni doğan bir bebek yüzyıllardır görülmeyen eşsiz bir bedene sahip. Peki böyle bir bedene sahip olmanın sadece iyi yönleri mi var? Daha doğmadan bedenine iki kadim ruh akın ediyor. Birisi işgalci birisi muhafız. İkili arasındaki savaşı kim kazanır bilinmese de bu doğan bebeğin yaşayacakları tahmin bile edilemez. Gölgelerde gizlenen azılı bir düşman. Hain planlar ve oğlunu canı pahasına koruyan bir aile. İşte Leon' un hayatı böyle başlıyor...

Ana karakterin eğlence amaçlı çıktığı yolculukta karşılaştığı üç kişi ve bir ejderle birlikte işler çoktan karışmaya başlamıştı. Ana karakterin bir dilek hakkı karşılığında üzerine aldığı işin tüm sorumluluklarını taşımaya çalışması bir yana, üstüne her bir karakterin arkalarında sakladıkları gerçekler günbegün ana karakteri şaşırtmaktadır ancak kıvrak zekası sayesinde karşılaştığı tüm imkansız gibi görünen bulmacaları çözen ana karakterimiz, son oyunu da çözebilecek midir? ... NOT: REKLAM YAPANLARIN YORUMLARI SİLİNECEKTİR.

Herkes bilir ki insanlar bu evrende yalnız değildir. Vampirler, periler, hayaletler, cadılar, troller... Hepsi bu evrenin bir parçası. Bizim hikâyemiz ise ailesinden dışlanmış, doğal hali olan ejderhaya dönüşemeyen ejder bir kız hakkında... Bu hikaye 2013 yılında yayımlanmaya başlanmıştır. 2021 de hala devam etmektedir. (Bir yazarın evrimleşmesine tanık olmaya hazır mısınız?) Cover by: @MehlikaDuygu

Vampirler, cadılar ve kurt adamların olduğu bir dünyayı görmeye hazır mısın? Annesiz ve babasız büyümüş olan Hande Şahingöz henüz 18 yaşındadır, bir süre boyunca halasında kaldıktan sonra yatılı bir okulda devam etmiştir. *** Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu ve benim üstümde incecik giysiler vardı. Donuyordum fakat buradan kalkmak istemiyordum. Gözyaşlarım yağmura eşlik edercesine akmaya başlamıştı. Şimşek göğü delecek kadar gürlediğinde yerimden sıçradım sanki bağırmam için beni ikna etmeye çalışıyordu. Atamadığım çığlıkları benim yerime atıyordu... "Ailen sana akşam saatlerinde dışarı çıkmaman gerektiğini öğretmedi mi kız çocuğu?" Ürkerek sesin geldiği tarafa döndüm. Zifiri karanlığa uyum sağlarcasına simsiyah giyinmiş bir adam vardı karşımda. Gözleri ise seçebildiğim kadarıyla kehribar rengiydi. Yutkunduktan sonra "Hı?" Gibi bir ses çıkardım. "Çok tehlikeli bir bölgedesin." Dedi ağır adımlarla yanıma yaklaşırken. "Tehlikeli bölge mi?" "Evet... Benim bölgem." *** 2. KİTABI ÇIKTI PROFİLİMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ❤️ (Romantik ve Fantastik bir kitaptır. Bölümler İlerledikçe Fantastik kategorisine daha çok uyuyor.)