Jeden nieudany romans z rusałką Stanleya i trio lustrzanych podróżników zamiast polować na elfi kartel narkotykowy składa origami z papieru toaletowego, upija się ze znajomymi lub rozpaczliwie próbuje zapobiec bankructwu. Dokładniej Chel składa origami, Stan się upija, a Eveline mimo wszystko doprowadza ich do bankructwa. Wtedy pojawia się stary znajomy i proponuje im udział w międzywymiarowych zawodach. Wygrana oznacza szybki zarobek, przegrana utratę wolności. Wszystko powoli zamienia się w polityczne bagno, a trio staje twarzą w twarz z przeszłością. Gay shit w tle, bo teoretycznie to druga część Czarnego Jogurtu. Praktycznie można czytać niezależnie 16+ przemoc (wyraźna), wulgaryzmy, alkohol i narkotyki, seks (luźno zarysowany) okładka: supersymetria

Rok 2024. Zostaje znalezione ciało młodej kobiety - laureatki nagrody przyznawanej przez Międzynarodowy Instytut Badań. Kobieta, o której nikt wcześniej nie miał pojęcia, z dnia na dzień staje się sensacją gazet całego świata, gdyż, zdaniem wielu, niesłusznie otrzymała tak prestiżowe odnaczenie. Fale spekulacji oraz próby ustalenia przyczyn śmierci wywołują powszechne zainteresowanie zmarłą panią naukowiec. Powstaje tysiące plotek i artykułów w gazetach, ale tylko jeden dziennikarz wie, że żadne z tych informacji nie są nawet w połowie prawdziwe. Mężczyzna postanawia stworzyć własny reportaż, aby ustalić, kto stoi za śmiercią kobiety. Czy odkryje jakie znaczenie miał w tym wszystkim wiersz znaleziony w ręce młodej badaczki oraz tajemniczy tatuaż z symbolem liczby π na jej szyi? Copyright ©2015 by Paulinellina. All rights reserved. Wszelkie prawa zastrzeżone. Bez uprzedniej pisemnej zgody autorki żaden fragment niniejszego utworu nie może być reprodukowany ani przesyłany za pośrednictwem urządzeń elektronicznych. Niniejsze zastrzeżenie obejmuje także fotokopiowanie oraz przechowywanie w systemach gromadzenia i odtwarzania informacji. _________________________________________ Zdjęcie z okładki/ photo used for book's cover © was found on Pinterest Niniejsza powieść stanowi wytwór wyobraźni, a wszelkie podobieństwo do osób żyjących lub zmarłych, wydarzeń i miejsc jest całkowicie przypadkowe.

CHŁOPAKI, NIE SKOŃCZĘ TEGO, PRZEPRASZAM. Czterech bohaterów, cztery rodzaje miłości i cztery rodzaje cierpień. Pośród nich: dym papierosowy, łzy, leki na bezsenność oraz kot. Oto przepis na kolejną tkliwą historyjkę.

Radośni ludzie rozsiewają wokół magiczną aurę, którą wciąga się w nozdrza z każdą chwilą zachłanniej, by móc delektować się tym zapachem. Ona niewątpliwie pachniała najpiękniej z całego zbioru jego zapachów, ale nie o tym miał snuć rozważania. Dwanaście listów od zagubionego Michała, bo rok to jednak zbyt wiele czasu, by się w żadnym stopniu nie zmienić, a on odczuwał to nad wyraz mocno po boleśnie rozerwanej więzi. Tęsknota była jak cierń opatulający jego serce z dnia na dzień silniej. W końcu niewiele brakowało, by nie udźwignął jego ciężaru. Litery układające się w słowa były zapewne lekarstwem przed przedwczesną śmiercią. Zagłębiając się w nie przestawał myśleć o samobójstwie. [troche mnie tu nie bylo, ale wracam!! have a nice day!] ta-lala, may 2021 zdjęcie z okładki pochodzi z pinteresta; opowiadanie jest wymysłem wyobraźni autora. wydarzenia, miejsca i bohaterowie są fikcyjni. wszelkie podobieństwa do innych historii są przypadkowe

Eliza, prawie studentka dziennikarstwa, na własne życzenie wplątuje się w niedorzeczną sprawę. Zbierając materiał do artykułu, śledzi dwójkę podejrzanych cudaków, przeżywa atak krwiożerczych moli książkowych i zostaje przyjęta na staż do zadziwiającej instytucji przypominającej typowy polski urząd, ale w wydaniu rodem ze słowiańskiego świata magii. W pracy musi znosić m.in. niespełna 200-letniego wampira-weganina, drażliwą wiedźmę cierpiącą na żabofobię oraz wilkołaka, na widok którego to kobiety wyją do księżyca. Jakby tego było mało tajemnicza klątwa panoszy się po całym kraju, pochłaniając coraz więcej ofiar. Wyróżnienie w kategori fantasy w konkursie literackim Splątane Nici 2019 organizowanym przez @glnozyce

❝Na Odyna, Juliusz, czy ty naprawdę musisz być taki wkurzający?❞ ~*~ Juliusz Słowacki jest przegrywem i doskonale zdaje sobie z tego sprawę, Adam Mickiewicz nie radzi sobie w roli nauczyciela, ani właściwie w żadnej innej roli, przede wszystkim natomiast rzadko łączy fakty. Do tego dochodzi mieszanka wybuchowa złożona z problematycznej grupy licealistów, kilkoro dorosłych, którzy zachowaniem przypominają przedszkolaków, jeden były kryminalista i jeden ojczym, który lubi nabijać się z humanistów, a wszystko to odbywa się w towarzystwie nieprzespanych nocy, dram o nic, załamywania nad społeczeństwem i zdecydowanie zbyt dużej ilości kawy. ~*~ Zakończone, a legendy głoszą, że kiedyś pojawi się korekta. Zero akuratności historycznej, ale to w końcu au, slowburn na gigantyczną skalę, a na końcu każdego rozdziału moje narzekanie na to, jak bardzo nienawidzę tej książki.

[Zostaje wydane w 3 tomach, pierwsze dwa już dostępne!] Kojarzycie ten moment, kiedy wasza bliźniaczka okazuje się zmiennokształtna, po czym znika, więc musicie podszywać się pod nią w nieludzkiej szkole? Nie? Erin Lanford chciałaby móc powiedzieć to samo. Jadąc do Mallaroy spodziewała się wszystkiego, nawet własnej śmierci. To znaczy, wszystkiego poza palącym pragnieniem, by pociąć lidera wampirzej elity piłą mechaniczną. Alea Lanford za to nigdy nie myślała, że na jej barki spadnie obowiązek ratowania całej rasy. Ale hej, wszystko będzie w porządku, prawda...? Spoiler: nieprawda.

Nic nie może być zwyczajne, gdy znajdujesz się w szkole dla artystów, w liceum plastycznym z internatem, a Twoimi kolegami i koleżankami z klasy są najsłynniejsi twórcy ostatnich dwóch wieków, zaś uczą cię dawni mistrzowie. Nic nie może być spokojne, gdy dzielisz pokój ze zbuntowanymi uczennicami takimi jak Frida Kahlo czy Yayoi Kusama, dziwakami z pierwszej klasy typu Williama Turnera lub Vincenta van Gogha, a może nawet Claudem Monetem i jego paczką znajomych dumnie nazywających się impresjonistami. Możliwe, że będziesz musiał znosić trudny charakter Pabla Picassa, outsidera Edgara Degasa, który w tajemnicy jest fanem baletu, czy nawet dramatyczne tyrady i urojenia Salvadora Dalego. Nic nie może być proste, gdy dyrektor to wiecznie bujający w obłokach Leonardo da Vinci, którego nie może znieść Michał Anioł Buonarotti, przypadkiem zajmujący stanowisko wicedyrektora, zaś lekcje prowadzą takie indywidualności jak walczący z nałogami Caravaggio, zubożały i narcystyczny Rembrandt lub przerażający Hieronim Bosch. Jednak w momencie, kiedy mistrz da Vinci znienacka znika, nikt nie ma pojęcia, co zrobić, wśród nauczycieli szerzą się spiski, a wśród uczniów dadaizm, surrealizm, komunizm i inne ideologie przyprawiające profesora Buonarottiego o zawał serca, okazuje się, że codzienność w Domu Barw do tej pory była prawdziwą sielanką. DISCLAIMER: opowiadanie nie ma służyć celom edukacyjnym. owszem, znajdziecie tam nawiązania do prawdziwych żywotów artystów, jak i wiele easter eggów, ale nie doszukujcie się tam niczego naukowego. to po prosty kreatywne wyładowanie osoby spędzającej lata nad nauką historii sztuki. po prostu fanfiction - bo nie da się ukryć, że jestem fanką każdego z opisanych artystów. [okładka - kto inny, jak nie @justi5643?]