"E, şey. Buradan sonra ne yapacaksın?" diye sordum. Kendimi tam bir aptal gibi hissediyor, yine de kendime engel olamıyordum. "Ben bir gezginim" dedi Kim Junmyeon parlak gülümsemesiyle. "Gezmeye devam edeceğim." Ünlü Malibu caddesinin ortasında, sahilin hemen önünde arkasında batmaya başlamış güneşle ve boynundaki kamerasıyla öylece dikiliyor ve gülümsüyordu, etrafındaki her şeyden daha güzel olmayı başararak. Nefesim boğazımı tırmalarken arabama yaslandım, sabaha kadar onu izleyebilirdim ve izlemek istiyordum da. Onu son görüşüm olmasını istemiyordum. "Hiç mi bir yere ait olmak istemedin Bay Gezgin?" Junmyeon'un gözleri derindi, hislerini ele vermeyen perdelerle örtülmüştü kahveleri. Suratımda gezinirken bile ne hissettiğini anlamadım, anlamak için ruhumu verebilirdim. "Sana ait olmamı mı isterdin Bay Oh?" dedi yaramaz bir gülümsemeyle.

minik bir kasabanın koca yürekli oyun yazarı huysuz sehun,histerik bir menajer tarafından hayatına kasten sokulan şehirli şarkıcıya aşık olur. Halsey-Sorry

"Aradıkların içinde gizlediğin şeylerdir." "Sen nerdesin?" Tüm hakları saklıdır!

her neyse, işler böyleydi işte. kendinden nefret eden kim junmyeon, ömründe gördüğü en güzel şey olan oh sehun'a fena vurulmuştu ve bunun hakkında yapabileceği hiçbir şey yoktu. bu muhtemelen böyle sürüp giderdi, eğer bir gün sehun lafın ortasında ona hayatında duyup duyabileceği en güzel sözleri söylemeseydi. "üzgün bir çöp tenekesi olabilirsin, hepimiz üzgün çöp tenekeleriyiz. ama çirkin değilsin, hem de hiç." eh, oh sehun'un kelimelerle arası da pek iyi değildi zaten. -- texting