Bir adam, geçmişi kan ve intikamla dolu. Bir kadın, mutlu olmayı istiyecek kadar iyi niyetli. Bir aşk, sert , tutkulu... Bir hata insana neler yaptırır? Yada yanlış tercih nelerle sonuçlanır? Herkes isterdi sevdiği insanla mutlu olmayı peki kaçı gerçekten mutluydu? Biri İnatçı Diğeri Kontrol Manyağı. Biri Enerjik Diğeri Korkutucu. Çalışmak için gittiğiniz evin mafya liderinin evi olduğunu bilseniz oraya gider miydiniz? *** "Yeni hayatına merhaba de kül kedisi artık benimlesin" dedi keyifli sesiyle. Pis sırıtışına sinir olsamda sesimi çıkarmadım. Yavaşça bana yaklaşıp sırtımı duvarla birleştirdi. Başını boynuma yaklaştırıp etkileyici tonla konuşmaya başladı. "Artık tüm hücrelerinle bana aitsin. İtiraz etme hakkın kalmadı biliyorsun değil mi?" dedi boğuk çıkan sesiyle. Verdiği her nefes boynuma çarpıp vücüdümda elektirklenmeye neden oluyordu. Kendimi toparlamak isterken boynuma kondurulan buse, aklımı başımdan aldı. Karşımdaki adam inanılmaz ince zekaya sahip ama unuttuğu bir şey var kadın zekası. Kafamı yapabildiğim kadar geriye çektim. Sırf ben sinirliyken mutlu olduğu için "Senden öncekilerde öyle söylüyorlardı ama sonuç hep aynı " dedim. İşte gülme sırası bende. "Senden öncekiler de ne demek ?" dedi dişlerinin arasından kaşları çatıldı. Vücudu gerilirken gözleri öfkeyle kıstı. Ona bilmiş bakışlar atıp sırıttım. Sen beni anladın dercesine. "Bundan sonra hayatında kimse olmayacak" dedi yumruğunu yan tarafımdaki duvarla buluştururken. Siniri duvardan duman çıkarmaya yetti. ''Bakarız" dedim alayla kahkaha atarken. ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. NOT: Hikaye kitaplaşana kadar bölümler Wattpad' de kalacak silinmeyecek.

(İSİM VE KAPAK BANA AİTTİR. (Ç)ALANLARIN...) (hikaye silinmişti yeniden yüklendi) 5 kız... "Olaylar farklı, sonuçlar aynıydı bizim için" 5 erkek... "Hayat bana bir kere gülsün be... Ben hep güneşin batışını görüyorum doğuşu nasip olmuyo maalesef" Peki bunlar bir araya gelirse... "Amcama inanamıyorum, biraz fazla mı saçmalıyor?" Bu kitap hem mafya hem dost hem de aşkın kitabı...

Anıl= Burada şimdi onun elleriyle ölümü en derinden tadayım. Zaten katilimi tanıyorum. İlk Ölüşüm Değil. Kumsal= Ölüm bazılarına ödül, bazılarına cezadır. Arafta kalmak ise en büyük boşluk ve bilinmemezliktir. Seninde arafta kalmanı istiyorum. Tıpkı benim arafta kaldığım gibi. •••••••••••••••••••••••••••ANSAL•••••••••••••••••••••••••

"Ben o testiyi yanlışlıkla kırdım evet o akşam da bunu dile getirecektim. Ama bir anda bişeyler oldu. Seni gördüm kalbimde olan fırtınayı kimse bilemez. Ben hep seni bu güne kadar kardeşim yerine koyuyordum. Lisedeyken hep seni korur kollardım. Bilmiyorum ışte içimde olan şeyleri engelleyemedim. Belki seni düşünmeden hareket ettim. Kızsan bağırsan bişey demeye hakkım yok. Ama senden tek bişey istemeye hakkım var. Lütfen bir şans tanı bana. Bir şans ver. Gerçekten mutlu olman için elimden gelenin fazlasını yapmaya hazırım. " Konuşması boyunca eğdiğim başımı kaldırdım ve kapattığım gözlerimi açtım. Gözlerimden teker teker birikmiş yaşlar düşerken "Ağlama "diye fısıldadı. Sesinde ki çaresizlik ve üzüntü içimi acıtırken daha fazla ağlamamı engelleyemedim. Sinirle ayağı kalkıp yumruklarını sıktı. Ağzımdan çıkan hıçkırıklarımı engelleyemezken sinirden seğiren çenesini görebiliyorum. Bir anda elini duvara çok sert bi şekilde vurunca ağlamam şiddetlendi ama ayağı kalkıp yanına ilerledim arkası bana dönüktü. Koluna dokunduğumda bana doğru döndü. Gözlerinin içine bakarken gözlerinde acı gördüm. Aglamam bu kadar mı canını yakmıştı. Kendimi sakinleştirmeye çalışırken "Dayanamıyorum lütfen ağlama" diye mırıldandı çaresizce. Kafamı sallayıp eline doğru uzandım. Karasızdım ama yapmak zorundaydım. Ben sebep olmuştum. Elini iki elimle avucuma alıp baktım çok kötü görünüyodu. Eklem yerleri yarılmıştı. Hatta eli kırılmış bile olabilirdi. O kadar kötü vurmuştu ki. Gözlerimi o na çevirdiğimde gözlerini kapatmış bi şekilde duruyordu. Bu kadar mı etkileniyodu. Küçük bir dokunuşum bile onu mahvediyordu. Derin bi nefes alıp elini tutuşumu sıklaştırdım. "Sana verdiğim şansı iyi kullan BARAN!" #5 Mahalle / 08.05.2020

[Tamamlandı] Bilinmeyen numara: Bu arada bana abi dediğini unuttuğumu sanma Bilinmeyen numara: Abi deme lazım olur baldız 020219' 020319'

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©

"Hepimizin bir mucizeye ihtiyacı vardı. Fakat en çok benim. Yıllardır ondan haber alamamak nefes almamı zor kılsa da hayatıma devam ediyordum. Bundan sonra geleceğini sanmıyordum. 6 yıldır gelmeyen biri bu saatten sonra zaten gelmez. İnsanlar böyledir. Bir kez alıştımı gitmeye, gitse de gelmez olur. Hani bir söz vardır, yolcudur Abbas bağlasan durmaz. Burak'ta öyleydi. Gelse bile hep bir misafir olarak kalacaktı. Çünkü o bir defa gitmişti. Ve emin olun ki bir defa giden bir insan defalarca gelse de defalarca gider. Çünkü insanlar böyle. Hep gitmeye, bırakmaya meraklı. Geride bıraktıkları enkazları bilmeden. " Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok!

Bu kötü birşey mi?, yoksa iyi mi?

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Ailesini kaybettikten sonra tek hayali avukat olmak olan Dicle'nin hayatında normal olmayan bazı şeyler var. Kabuslar,gölgeler, fısıltılar... Aylar sonra görünen bir umut ışığı ve ardından zifiri karanlık... Fırtına öncesi yaşanan sessizlikte bulunan kısa süreli bir huzur... Peki Dicle, bu karanlık ve fırtınadan sağ çıkabilecek mi?