I'll bring him down

"Peki sen en çok hangisine binmeyi seviyorsun?" Gülen gözlerimi çarpışan arabada kahkahalarla eğlenen hayat dalımdan çekmiş, yanımdaki varlığını bir an olsun unutturmayan latif bedene çevirmiştim. Sorduğu soru hızlı esen bir rüzgar gibi gelmiş ve giderken de tüm neşemi götürmüştü. Güzel ve keskin görünen yüzü merak ibaresini en derinlerine gömmüştü yine ama biliyordum, merak ediyordu benimle ilgili her şeyi, benim onunla ilgili her şeye olan aç merakım gibi. Bir süre güzel yüzünü yandan izlerken düşündüm sorusunu ama herhangi bir cevap oluşmamıştı zihnimde o yüzden kendime makul bir cevap aramak için lunaparkta gezdirdim bakışlarımı. Ben hangisini severdim? Bilmiyordum. Lakin gözlerim dönüp dolaşıp tekrar ortaki ışıklı atlıkarıncalara ilişti. Buna bir sempatizanlık diyemezdik belki ama atlıkarıncalar her zaman ilgimi çekmişti, her geldiğimde. Bana hayatımı anımsatıyordu atlıkarıncalar. Buruk, acı tebessümümü temsil ediyordu. Üzerinde unutulmuş bir çocukluk ya da bana anımsattığı acılar silsilesi yoktu ama ışıkları sönerken onunla birlikte kaybolmuş; anılar, yarım kalışlar, yaşanmamışlıklar, genç bir çocuğun heyecanının ve umutlarının sönüşünün tiyatral bir gösterisini oynatıyordu benim için. "Sanırım, atlıkarıncalar..." Dedim kararsız yüzümü tekrar ona çevirirken, yandan gördüğüm güzel yüzünde muzip bir tebessüm belirmişti. "Ah güzel çocuk Taehyung." Dedi tebessümünü silmediği yüzüne yavaşça bana çevirirken, "Seni tahmin edebilmek, seni okuyabilmek beni o kadar mesut ediyor ki, buzdan kalbimi eritiyorsun." Sözleri kalbime zarardı, bakışları ruhuma zarardı, varlığı bedenime zarardı. Benim merhemim bana zarardı. "Sana aşkın soft pembesini sunamam belki ama, alevli kırmızısıyla her şeyi unutturacağım." -11.11.2020 -....

Tadını almama, iniltilerinin zihnimi kiliseye çevirmesine izin ver lütfen. Silahlarla kuşandırdığın mabedinin beyaz çarşafını kendimizle lekeleyelim. Karşılık ver Taehyung. Yalvarırım huzursuzluğunun sıcaklığına kapılalım. Dudaklarımız arasında yatan gerçek güzelliği keşfedelim. Belki de biliyorsun eğer karşılık verirsen birlikte, yan yana durup, sessizce izleriz hayatın karmaşasını ya da kanlı ellerimizi, sıcaklığını yitirmiş taşlara bastırarak yürürüz. Korkularımızı bir kenara bırakıp, umutlarımızın peşinden koşarız. Hadi izin ver çamura batıp, toprakla kucaklaşalım. Görmezden gelinmeyen acıları birlikte hissedelim. Sessiz kalmak yerine haykıralım, kelimelerimizle yaralarımızı kanatıp, lekelenelim, sevişelim. Sana bir şeyler anlatmak istiyorum anlıyorsun, ama nasıl başlayacağımı bilmiyorum, kaçıyorsun. Belki de sen de aynı şeyi hissediyorsun, biliyorum, görüyorum, duyuyorum. Seni dinlemek istiyorum, söyle bana neler hissediyorsun? Tür: Cinayet,Gerilim,Gizem,Suç for raven

Açık unutulan kamera, son derece ateşli bir hoca ve ben.

"Ne ölüm ne kalım, ama yine de acıtıyor."

O kadar konuşmasından sonra tek sorduğum soru şuydu. "O kim?" Üçü de bunu cevaplamak istemiyordu bunu anlamıştım.Ve bu kadar şey anlatıldıktan sonra onu sormam gözlerini devirmelerine sebep olmuştu.Jimin istemeyerek de olsa cevap verdiğinde duyduğum isim bile sanki titrememe sebep olmuştu. "Jungkook.Jeon Jungkook."

we're not who we used to be. [tamamlandı.]

Şeytan'ın yeri ayrıdır. Tüm cezbediciliği ve şehvetiyle harmanlanan keskin bakışlar içini gıdıklar. Adeta dil darbeleriyle süslenmiş göğsü kadar gıdıklanır.

"Nereye gidersen git." dedi değişik bir ses tonuyla üzerime yürürken. Ve ardına sığındığım tüm eşyalar, onun emrinde havalanarak uçup gitti. "Benden kaçamazsın." Kapak: raisshi ♥️

Bana nefesini ver, kalbimden kalbine sonsuz adımlar atayım. Bitmeyecek gecelerimize bir kadeh kaldıralım ve gülerek, severek, birbirimizi parçalarcasına sevişelim. Diz kapaklarını ellerimle tutup bacaklarını açayım; cennetine ürkek bir giriş, dudaklarımdan süzülen en güzel sessizlikler. Çığlıklarında gizlediğin bizi, nasıl oldu da bu ellerle beni baştan çıkardığını anlat bana. Yatağımda bir bahçe yarat; ayaklarından yeryüzüne hayat gelsin; bize, ban- sadece bana.