Bir gecenin sabahında soldu gençliğim. Bir gecenin sabahında, açık yaramdan değil yaralarıma merhem diye bildiğim nefesinden vuruldum. Bir gecenin sabahında, on üç yaşındaydın; on yedi yılın ağırlığını küçük ellerinle gözlerinin kuyusuna gömdün. Ellerinde kanlı bir yazma, annenin kokusu kalbinin yarasında... Sen bilmezsin, ölü çocuklar büyümez. Sen bilmezsin, ölü kadınlar konuşmaz. 🕊 Yetişkin İçerik Başlangıç tarihi: 30 Kasım 2018

"Emin misin yavrum?" Ahu sadece başını salladı. Konusabilecegini sanmıyordu. Ne oluyordu böyle? Az önceki kararlı kıza ne olmuştu? Bu adam ne zaman ona yaklassa hep aynı şey oluyordu. Adam kasıklarının üzerindeki elini tekrar oynatınca istemsizce o da kalçasını geriye doğru ittirdi. Devrim kızın hareketiyle Ahu'nun kulağına doğru sessizce inledi. "Beni öldürüyorsun." Ahu adamın sesiyle inleyecekken son anda dişlerini alt dudağına geçirdi ve sertçe ısırdı. Son irade kırıntılarına tutunarak itiraz edercesine konuştu. "Devrim dur lütfen." Devrim kızı duysa da onu kıvama getirmisken bırakmak istemiyordu. Zaten istese de şu an bırakamazdı. O kadar iradeli değildi. Daha doğrusu bu kıza karşı iradeli değildi. Başını hafifçe eğip boynunu öptü. Aynı anda kızın kasıklarındaki elini biraz daha aşağı indirdi. Ahu boynundaki ıslak dudaklara daha fazla karşı koyamadı. Başını geriye doğru ittirdi ve adama biraz daha yer açtı. Devrim kızın istediğini anlayınca gülüp pürüzsüz boyna eğildi. Önce küçük bir öpücük kondurdu ardından dilini çıkartıp o bölgeyi yaladı. En son yaladığı yeri iki dudağının arasına aldı ve sertçe emmeye başladı. ........,............. Başlangıç tarihi: 24.03.21

Düşe Kalka büyür insan. Kimi kanar kimi yanar. Çoğunu annesi sarar. Bazılarının ise yaradır annesi ta derinlerine. Benim annem bana el, bana yabancı. Benim annem kalbimdeki en büyük sancı. Kimsesizliği siz bana sorun. Ya da sormayın. Kelimelerle aram hiç iyi olmadı. Tıpkı duygularla olmadığı gibi. Neden mi böyle melankolik sözlerim. Neden mi böylesine acı dolu yüreğim. Kanadığımı kimse görmediğinden. Sizde sanın beni kalpsiz. Sayın duygusuz. Bırakın beni kendi halime. Elleşmeyin acılarıma onlarsız nasıl yaşanır bilmiyorum ben artık.

"İzem!"diye bağırdığında durdum ona döndüğümde bana bakıp sırıtırken tekrar konuşmaya başladı. "Yoksa Selen mi demeliyim? Hangisi üzerine yattığın o ceset mi yoksa asıl kendin mi?"gözlerim dolarken arkamda Eymenin varlığını unutmuş bir şekilde mırıldanmaya başladım. "Neden yapıyorsun bunu?"gözlerimden yaşlar damlarken tekrar mırıldandım. "Kalpsizsin sen senin kalbin yanmış geriye sadece dökülen külleri kalmış."kısık bir kahkaha attığında omuz silkti sertleşen yüz hatlarıyla ciddi bir halde konuşmaya başladı. "Hepimizin yüreğinde birer kül olmuş kalp var Selen hepimiz kötüyüz burada üç kişiyiz ama içimizde bir tane bile iyi yok!"bana doğru tek adım attığında acımasızca mırıldandı. "Sen anne olmayı da o çocuğu da hiç hak etmemiştin zaten! Şimdi cidden gidebileceğini mi sanıyorsun avucumdasın Selen!"ona öfkeli gözlerle baktığımda arkama kısa bir bakış attım Eymen bana elini uzattığında onun elini tutmuştum tekrar Anıla döndüğümde duruşumu dikleştirdim. "Bak bakalım gidebiliyor muymuşum gidemiyor muymuşum!"Eymene döndüm birlikte el ele oradan uzaklaşırken kulağıma bir bebeğin neşeli sesleri takıldı sonra bebeksi sesiyle kulaklarımı dolduran tek bir kelime durmama yetmişti. "Anne!" *** Tüm hakları saklıdır.

Kalbim gümbür gümbür atıyor, göğsüm hızlı hızlı yükselip alçalıyorken nefes nefese geriye attım başımı. Kapıya yasladığım başımı ona yer açmak ister gibi sola eğdim, "Kızgınım sana." dedim kulağıma yabancı gelen arzulu bir sesle. Boynumdaki dudaklarına dişleri de katıldı o sırada. Boynumdaki ince deriyi dişleriyle çekiştirdiğinde nefesim kesildi ufak bir an. "Biliyorum," diye homurdandı boğukça. "Ben de kızgınım kendime." Hemen sonra yarım bıraktığı işe geri dönüp bu kez boynumun diğer tarafına gömdü başını. Hiç itirazsız ona ayak uydurdum, ben de aksi yöne doğru yatırdım başımı. Bunlar sonra da konuşulurdu. Önemli olan şu andı. Şu an burada, yanımdaydı ve bu her şeye değerdi... *** Not: Bu hikâye adından da anlaşılacağı üzere Adelya'nın etrafında dönen ve sabır isteyen bir kurgudur. ERKEK BAŞROL ENDEKSLİ BİR HİKÂYE DEĞİLDİR. Bunun bilinciyle hikâyeyi okumanız tavsiye edilir, bahsi geçen her erkek karaktere 'başrol erkek' gözüyle bakmamanız önemle rica olunur. Lütfen 5. bölümde öpüşme, 7. bölümde sevişme, 10. bölümde evlenip türlü kaoslar sonrası ayrılıp ayrılıp birleşme beklemeyin... -Hikâye boyunca yer yer yetişkin içerik olacaktır. -Hikâye tamamiyle şahsıma aittir. Çalıntı durumlarında gereken hukukî işlem uygulanacaktır.

Yurtta büyümüş olan alyanın polis sandığı nişanlısı tarafından tuzağa düşürülmesiyle başlar bu hikaye. Son derece karanlık olan bir mafya babasının veliahtı olan oğuz kağan ile beklenmedik bir anda yolları kesişir. İkili birbirinden ölümüne nefret etmektedir ve bir türlü birbirinden kurtulamazlar. Oğuz kağan son derece gözü kara bir adamdır ve acımasız bir yapıya sahiptir. Alya ise onun tam tersine kendisinden önce başkasını düşünen biridir. Vicdanı herşeyden önce gelir. Aşk ikisi içinde ulaşılması zor bir yerdedir. Oğuz kağanın hayatında aşka yer yoktur. Alya ise aşkı ulaşamadığı bir hayal olarak görür. Ancak ikiside çoktan ulaşamadıkları o hayale esir olmuştur. Alyanın pembe hayalleri oğuz kağanın kahverengi gözlerine oğuz kağanın karanlık kalbi alyanın masumiyetine hapsolmuştur 🖤 KAHVERENGİ 🖤 ❗Psikoasi 2. Seri KAHVERENGİ ' den devam etmektedir.eserimiz ayrıca okuyucularımızın aklının karışmaması sebebiyle 1. Kitap niteliğindedir..

"Dokunma bana! Dokunma!". "Dokunacağım! Kocam değil misin!". "Değilim! Hiç bir şeyin değilim senin. Anlamadın mı bunu hala?". Ezo duyduklarına aldırmayıp İbrahim'in dudaklarına açlıkla saldırdı. Isırıyor, yalıyor, çekiştiriyordu. İbrahim'in onu itmesine aldırmadan daha da yapıştı kocasına. "Midemi bulandırma daha fazla. Dokunmanı istemiyorum anlamıyor musun!". "İbrahim sev beni. Kurbanın olayım sev artık!". "Her şeyi bilirken hala seni nasıl sevmemi beklersin?". "Seviş benimle. Lütfen!". "Sana...dokunmayacağım!". Ezo daha fazla ayakta kalamayıp yere dizlerinin üzerine çöktü. Birilerinin duymasına aldırmadan ağlamaya başladı. "Anne olmak istiyorum İbrahim. Bebeğim olsun, karnım şişsin, mememi emsin, bana anne desin...". "Sen asla anne olamayacaksın Ezo! Anla artık".

Kapak Tasarımı : Sofirella- (Teşekkür ederim :) ❀❀ Berfin ile Karan küçüklükten beri yan yanaydı. Kendileri de dahil kimse onları ayrı düşünemezdi. Bunda kötü bir şey de yoktu. Herkes gibi onlarda birbirilerine en fazla dost/kardeş gözüyle bakıyordu. Ama sonra her şey değişti. Yaşları büyüdü, vücutları gelişti ve ikisi bambaşka insanlar oldu. Sonra aralarında arzunun kıvılcımları çaktı, yandı ikisi de, küller savruldu etrafa. Ama bu olamazdı. Karan, ailenin küçükken yanına alıp oğulları yerine koyduğu kişiydi. Karan bunu Berfin'in babasına, Hasan Olcaylar'a yapamazdı. Çünkü onların gözünde bu iki kişi kardeşti. Karan'a Berfin'i gözü kapalı emanet ederdi ailedeki herkes. Ama Karan onları hayal kırıklığına uğratıp Berfin'i arzulamıştı. Şimdi sorun şuydu, ya bu küçüklüğünden beri tanıdığı, kendisinden daha iyi bildiği kadına karşı duyduğu arzuya engel olmayacak, yaşayacaktı Berfin'i; ya da ailesi saydığı insanları hayal kırıklığına uğratmadan yok sayacaktı aralarındaki kıvılcımı. Adam ne yapması gerektiğini biliyordu ama nasıl yapacağını, karakterini ezbere bildiği kadının vücudunu da ezberleme ihtiyacını nasıl dizginleyeceğini bilmiyordu. O konuda kafası karışıktı adamın. Eli kolu bağlıydı... ❀❀