Şu an herkes bana bakıyordu ve müzik tam da duracak zamanı bulmuştu. Hayır yüzüm kızarmaya başlamamıştı. Sadece sıcak basıyordu sağdan soldan. Hah. N'olmuştu canım? Sadece sevdiğim çocuk dans teklifimi reddetmişti. 100'den fazla kişide dik dik bana bakıyordu. Rezil olmamıştım canım ne münasebet. Bir anda elimi tutan el ile şaşkınlıkla kafamı çevirdim. Bu yakışıklı da kimdi böyle? Bir dakika bana mı gülümsüyordu? Elimi mi tutuyordu?! Gülümseyerek, gözlerini gözlerime dikti ve kalbimin daha hızlı atmasını sağlayacak cümleyi söyledi. "Bu dansı bana lütfeder misiniz?" Ben nereden bilebilirdim ki her şeyin bu cümle ile başlayacağını? ❦ *Gülmekten karnınızın ağrıyacağı, kahkaha atmaktan komşularınızın şikayete geleceği tatlı bir romantik komediye var mısınız? Eğer bu hikayeyi merak ediyorsanız, biz sizi bekliyor olacağız.* *Not:Bu hikayeyi okurken bir şey yememeniz önerilir! Gülmekten boğazınıza kaçsın istemem!* *Fazlasıyla argo ve absürt mizah içermektedir. Sadece gülmek ve eğlenmek için yazılmıştır. *Tüm hakları saklıdır. Çalmak ve kopyalamak suçtur! En ufak yeri dahi çalınırsa tarafımda yasal işlem başlatılacaktır!* *Wattpad de ilk ve tek 'Bir Dans Daha?' adlı hikayedir.* •BT-6 Ağustos 2020• •BT-25 Şubat 2021• ❦

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

corona: Beyninin olması gereken yerde marul olan şahsiyet, sana sesleniyorum. corona: Naber lan karakter kanseri ? akif: Ne diyorsun lan ? corona: Niye herkes bu tepkiyi veriyor ? corona: Ah pardon...Algılamakta zorluk çektiğinizi unutmuşum. corona: Diyorum ki, corona: Karşımda salak bir Akif... corona: Gururu da beyni kadar hafif... --- Linç #1 (19.09.2020) Macera #3 (19.09.2020) Mizah #3 (15.10.2020) Söz #1 (16.10.2020) Komik #1 (15.11.2020) Kısahikaye #1 (17.11.2020) Genç Kurgu #2 (24.12.2020) Lise #1 (01.01.2021) @muzlu_passta hesabımdaki corona adlı textingin düzenlenmiş ve tekrar kaldığı yerden yayımlanmış halidir. Burayı okumanız tavsiye edilir, o hesabıma giremiyorum. Kitabın finali buradadır. Eğlenceli, komik ve mizah dolu kitap arıyorsan seni de beklerim. ❤️