Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

[tamamlandı] burakertan: kendini beğenmiş, narsistin tekisin Aybüke! Başlangıç:260119 Bitiş:090619 ©2019,Sheila sevimlimaynak **eleştirilere açığım ama 14 yaşında ki bir ergenin text hikayeleri olduğunu bilerek okuyun lütfen, aldıkları etkileşimden dolayı silmeye kıyamıyorum o yüzden hatıra olarak kalsınlar istiyorum**

K: O mezuniyete geleceksin. Ayçiçeği: Asla. K: Dinle. K: Çünkü o zamana dek seni bulmuş olacağım. Ayçiçeği: Bak işte şuan sesli güldüm. Ayçiçeği: İmkansız. Ayçiçeği: Benim hakkımda bir kaç gereksiz şey dışında hiç bir şey bilmiyorsun. K: Dene ve gör. ~Düzenleniyor~

❧ Tamamlandı :) Siz = Sana mesaj atmak heyecan verici. (15:36) Siz = Seni çok seviyorum harikasın. (15:37) Siz = Diğer ünlüler gibi değilsin. (15:38) Siz = Şöhret seni değiştirmedi. (15:39) ✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨ Siz = Yorumun çok güzel. (20:45) Efken = Güneş gibisin. Işık saçıyorsun. Ay senden çalıyor ışığını herkes onu beğeniyor ama ben Güneş'i beğeniyorum. (20:46) Şöhret adında ilk gxb kitabıdır. Çalıntı Yapılamaz.

Gözyaşım bile kirpiklerimde asılı kalmış, düşmeyi reddederken ben bu durumu kendime nasıl yedirebilirdim bilmiyorum. Boş bir parkta, dün gece yağan yağmurun ıslaklığını taşıyan bir bankta başım Nisan'ın omzunda oldukça aciz görünüyor olmalıydım. Görünmesem bile öyleydi ya durumum, acizdim.Karşımdaki manzara bana zevk vermiyordu, bana verdiği tek şey amansız bir acıydı. Yine de gözlerimi alamıyordum. "Küp Şeker hadi kalkalım buradan. Hasta olunca hiç bir şey düzelmeyecek." "Belki de çok ağır zatürre geçirip ölürüm." Dedim sesimdeki acının aksine dalga geçiyordum. O kadar kolay kurtulamayacağımı biliyordum. Nisan "Allah korusun. Anlamıyorum. Daha önce de Poyraz'ın sevgilisi oldu. İlk kez olan bir şey değil ki bu. Neden bu kadar yıkıldın?" Diyince karşımızdaki Poyraz ve çok değerli sevgilisine daha da dikkatli baktım. Onların bizden haberleri yoktu. Gerçi Poyraz'ın benden ne zaman haberi olmuştu ki. Onun için kız kardeşten öteye ne zaman ge çebilmiştim? "İlk kez." Diye mırıldandım. "İlk kez Poyraz birini bana karşı savundu, haklı olmama rağmen Nisan. İlk defa bize yalan söyledi. İlk defa onun birine olan hislerini ben bile hissedebiliyorum ve en önemlisi ilk defa ona bakınca kalbim hızlanacağına duracakmış gibi oluyor Nisan. İlk defa kendimi küp şeker gibi değil de şeker yapılan pancarın posası gibi hissediyorum." 💧💧💧💧💧💧💧 *Ben aslında sadece bu grubu değil, kendimi de terk ediyorum. Tüm anılarım siz doluyken bu terk ediş o kadar da kolay olmayacak farkındayım ama ne yapabilirim ki? Anılar acılarımı körüklerken, içimdeki yangın git gide büyürken yaşamaya başka nasıl devam edebilirim? Tüm hayatımı sana kurmuşken, senin başkası için atan kalbini nasıl sevmeye devam ederim?* Tüm hakları saklıdır.

Kapak tasarım: @bitterQuen Ölmeyi bile beceremeyen bir kız... Bu aciz kıza deli gibi aşık olan bir genç... Ve yaşadığı şeylerin yükünü taşıyamayıp herşeyden uzak kalan bir erkek... Anıl yaşadığı şeylerin yükünü kaldıramayıp yurt dışına gitmiştir. En yakın arkadaşı Kaan arkadaşının bu sebepsiz gidişine anlam veremeyip babasının kaybının hüznünü içine atıp hayatına devam etmiştir. Ve bir gün intihar etmeye çalışan hayatının prensesini görüp onu kurtarmıştır. Fakat kızın prensi Kaan değil herkese karşı soğuk, acımasız ve merhametsiz olan Anıldır. Pinokyo #1 (23.08.2019) Pinokyo #1(05.09.2019) Pinokyo #1 ( 25.04.2020)

Elimi asker selamı gibi yapıp gözüme güneş gelmesini engellerken yine de gözlerimi kısmıştım. -Lan! Şaşkın ve korkulu çıkan sesimle Güneş ve Beste'de çatıya bakmışlardı. Ayağa kalkıp okula doğru biraz yaklaştım ve çocuğa bağırmaya başladım. -Birader sen aptal mısın acaba ne işin var orda? Benimle aynı yaşta hatta karşı sınıfta olan bir çocuktu bu. Simasını tanıyıp adını bilmemem... Tam bana göre bir hareket. Bağırmamla, pardon anırmamla ilgi odağı olmuştuk. -Evet aptalım! Ve bu aptallığa bir son vermem gerekiyor değil mi! Ağzını yaya yaya konuşması ile sarhoş olduğunu belli eden çocuğun söylediği şeyle gözlerim büyüdü. -Ula gerizekalı içki içilip ölünür mü! Bari tövbe etseydin aptal!

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

O, Ateş'ti. Bense, ortalığı Ateş'e veren kızdım. Canlı canlı yanmamız kaçınılmaz, sakınılamaz ve men edilemezdi. NOT: TENİMDEKİ İMZA'YI OKUMAK İÇİN RUHUMDAKİ İMZA'YI OKUMANIZ GEREKMEZ.

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©