Berdelle birleşen hayat ne kadar güzel olabilir ki hemde mardinin en acımasız ağasıyla..!

Sırf ailesini ziyarete geldiği için tanımadığı bir adamla zorla evlendirilen Zeynep'in hikayesi. Peki Zeynep bu zorbayla evlenecek miydi? Ayaz. Ağa çocuğu, şımarık,zevklerine düşkün biri Nefretin aşka dönüşümü Alışılmışın dışında bir kitap okuyacaksınız. İyi okulamar

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Parmaklarını içime ittiğinde ilk defa acı ve zevki bu kadar net hissettiğimi anladım.

Kendini annesinin biricik kızı, babasının prensesi sanan Cemre 14 yaşında annesinin onu terk etmesiyle ve babasının ondan nedensizce uzaklaşmasıyla gerçeklere uyanır. Hayatta ailesi tarafından hiç şansı olmasa da dost tarafından dünyanın en şanslı kızıdır. 18 yaşına geldiğinde dostları ile Antalya'dan kiralık bir ev tutar. Orada yaşamaya başlarlar. Hayatı boyunca aşk ile atmayan kalbi, tuttukları apartmanın üst katına taşınan yeni komşularıyla varlığını belli eder. Barışla başlarda birbirlerine nefret duysalarda bu nefret aşka dönüşür zamanla. Bu zamanda hem ağlayacaklar, hemde gülcekler. Gelin onlarla ağlayalım onlarla gülelim. Hem kavgaların, hem kahkahaların olduğu bu apartmana bi göz atalım.. -Cemre S. Çiftçi

_ Sadece bir bebek istiyorum senden benim bebeğim,benim kanim benim canımdan bir bebek... Dedi Gökmen KARAN -- Başımı önüme eğip düşündüm... Nasıl yapardım evlenmeden bir bebek doğurup başka bir kadının ellerine nasıl teslim ederdim. -- " Tamam karşılığında 300 bin lira istiyorum .

Mafya Sekreteri hikayesinin karakterlerinden başka bir hikaye. Mafya Sekreteri hikayesinden tamamen farklı olup sadece karakterler ve karakteristik özellikler aynıdır. Mafya Sekreteri'ni okumadan da bunu okuyabilirsiniz. Keyifli okumalar. --- "Gördün mü? Resmen çalışanına vurdu!" Topuklu ayakkabılarımın üzerinde hızla ayağa doğruldum. "Bir kez, sadece bir kez için insanları rahat bırak! Vurmuşsa ne olmuş yani? O çalışan hakkını savunmuyorsa sen de savunma." Özge'yi elimle savuşturup tezgaha ilerledim. Özge'nin beni takip eden adımlarının sesini hissedebiliyordum. "Bakar mısınız?" Yavaş, aşırı yavaş şekilde bana döndü. Ya gerçekten aşırı yavaştı ya da bana ağır çekim gibi gelmişti. Hemen Özge'ye dönerek fısıldadım. "Gözleri maviymiş." "Ne vereyim ablama?" Dövmeli çocuğun sesini işitince yeniden sinirlendim. Elim ile dövmeli çocuğu göstererek konuştum. "Çalışanınıza fiziksel ya da zihinsel şiddet uygulayamazsınız." Karşımda adamın ya da genç adamın yüz ifadesi karışıktan rahat bir hale geçti. Kollarını göğüslerinin üzerinden birleştirdi ve tüm dişlerini gösterecek şekilde sırıttı. "Bir de dalga geçiyorsunuz öyle mi!" Özge'ye döndüm. "Senin sevgilin avukat değil miydi? Arasana gelsin." "Avukat falan haram oluyor ama yenge. Ben çalışan değilim yani aslında öyleyim de sigortalı olarak değil-" "Sigortasız mı çalışıyorsun! Burada çalışmayı düşünecek kadar salağım! Avukatı pas geç hemen polisi çağır. Senin abin polis değil miydi? Ara onu. Ayrıca yenge senin anandır." Adam daha fazla eğlenir gibi kahkaha ile güldü. Göğüs hizasında bağlı olan ellerini çözerek, parmaklarını sarıya dönük saçlarının arasından gezdirdi. "Hem sinir oldum hem hoşuma gitti. Bu da senin çekiciliğin sanırım."

"Bana Aitsin! Bana Ve Benim Hayatıma Katlanmak Zorundasın. Kısaca Burada Mahkumsun" Ruh Hastası bir Katilden ne kadar kaçabilirsiniz ki? Hele ki o size kafayı takmışsa asla. Ömrümün sonuna kadar ne kadar kaçmaya çalışsam da olmamıştı. şu son raddeye gelene kadar bütün kötülüklerin sonrasında iyiliklere dönüşen şeylere karşıda mı sonumuz böyle olmalıydı?

Karan Haznedaroğlu. 27 yıldır her istediğini elde eden, sadece adıyla bile bütün kapıları açabilecek bir adam. Şimdi her şeyden çok istediği bir şey vardı. Alıp buz tutmuş kalbinin en güzel köşesine saklamak gülümsemesiyle çıkan güneşle ısınmak istiyordu. Hale Seçkin.. onu 1 yıldır kanatlarının altında yaşatıyordu. Her ne kadar BERCESTE bunu bilmesede...