Zemheri Serisi -1- Tan. Karanlık ve aydınlık arasındaki o geçiş vakti, güneşin doğuşuna en yakın an. Gizli bir birlik olan Tan'ın baş ajanı Duru'nun asıl hayatı annesini failleri hala bulunamayan bir patlamada kaybetmesiyle başlamıştı. Tan'ın en önemli görevi bozulan düzeni er geç yeniden sağlamaktı ancak Duru bunlara bir yenisini daha eklemişti. Annesinin katillerini bulmak ve gerekeni yapmak. Ve bunu başarana kadar da kimse onu durduramayacaktı. Ancak öyle bir gün gelecekti ki doğru yanlışa, dost düşmana ve aydınlık karanlığa karışacaktı. Ay gökyüzünü terk edip yerini güneş aldığında gerçeklerden kimse kaçamayacaktı. O gece orada birçok insan ölmüştü. O gece annem ölmüştü. O gece intikam arzusunun karanlığının gebe kaldığı Luna doğmuştu. Luna, o karanlık arzunun çığlıklarla beden bulmuş haliydi. Luna, bendim. "Kime güvendiğine ve neye sığındığına dikkat et." ❄ 24.01.2017 ❄ ❄ 02.01.2021 ❄

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.