"T-target practice? Like... with guns?" "Well... sometimes we use knives too." ﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉﹉ 𝘌𝘧𝘧𝘦𝘳𝘷𝘦𝘴𝘤𝘦𝘯𝘵 𝘢𝘥𝘫. : 𝘷𝘪𝘷𝘢𝘤𝘪𝘰𝘶𝘴, 𝘴𝘱𝘢𝘳𝘬𝘭𝘪𝘯𝘨 ,, 𝘢 𝘴𝘬𝘻 𝘮𝘢𝘧𝘪𝘢 𝘧𝘢𝘯𝘧𝘪𝘤 - 𝘴𝘵𝘢𝘳𝘵𝘦𝘥: 𝘮𝘢𝘳𝘤𝘩 2020 -𝘧𝘪𝘯𝘪𝘴𝘩𝘦𝘥: 𝘢𝘶𝘨𝘶𝘴𝘵 2023 -𝘩𝘪𝘨𝘩𝘦𝘴𝘵 𝘳𝘢𝘯𝘬𝘪𝘯𝘨𝘴: [#1 in kpop] [#1 in straykidsmafia] [#1 in hwang] [#1 in hanjisung] [#1 in leefelix] [#2 in skzmafia] [#2 in seochangbin] [#3 in mafiaau] [#3 in kimseungmin] [#4 in hyunjin] [#4 in fanfiction] [#4 in skz] [#5 in stray] [#7 in hwanghyunjin] [#7 in stay] [#20 in straykids]

in which the newest member of the pouges is sometimes the only one who can make jj feel real. feel human. [outer banks] [jj x oc] [season 1]

Τον κοίταξα με δάκρυα στα μάτια καθώς τα δικά του βούρκωναν όλο και περισσότερο. "Άσε με να σου εξηγήσω τουλάχιστον"τρέμει η φωνή του καθώς έκανε ένα βήμα για να με πλησιάσει "Μη"τον σταματάω καθώς έκανα περισσότερα βήματα πίσω προκειμένου να τον αποφύγω "Δεν με ενδιαφέρει πόσους ή ποιούς έχεις σκοτώσει τέλος πάντων.Πλέον γνωρίζω με σιγουριά πως σκότωσες κάποιον. Και αυτή είμαι εγώ. Σκότωσες και το τελευταίο ίχνος συναισθήματος που είχα για εσένα. Εξαφανίσου από τη ζωή μου πριν την καταστρέψεις περισσότερο"του λέω μέσα από τα αναφυλιτά μου "Kylie σε παρακαλώ"λέει σφίγγοντας τα χέρια του σε μπουνιές καθώς τα μάτια του ήταν κόκκινα από το κλάμα "Μην το κάνεις πιο δύσκολο Stefan. Απλά φύγε"τον ικετεύω καθώς σκούπισα τα πλέον πρησμένα μάτια μου "Kylie σε αγαπάω γαμώτο"φωνάζει εξαντλημένος Don't copy the story!© #1 at Devil->17/1/19 Cover made by @pizza_ismy_life

"Εχω δει βαθμους στο πρωτο τετραμηνο να πεφτουν πιο ευκολα απο εσενα σε αγορι" "YOU SON OF A--" Aka How To Be #sexy Aka htb#s Aka dksbsjsjjsnskamis #Astem Highest; #1 in Teen Fiction

They finally did it, they escaped the maze. They thought they was free... And safe. (y/n) thought she could see her family again and be happy with Newt and his family. Boy was she wrong. This is the second book of The Maze Runner series that I'm writing. If you haven't read the first book read it before this please! I do not own any of the Maze Runner characters, just (y/n). All creds go to the wonderful James Dashner.

For three years, every month a new greenie is sent up through the box to live in the maze. Sent here with no remembrance of their past life or the outside world or how they got here, the only thing W.C.K.D lets them keep is their name. And it's always been boys that were sent, but this time it's a girl. Everyone is confused about why the creators sent a girl. But it doesn't matter... There's no time to worry about something so simple. Along the way though, she slowly but surely finds herself falling in love with Newt, and he's falling for her. (This is before Thomas and Theresa is sent) Book 1 This is my first time writing an actual story, so please be nice and give me some feedback. I do not own any characters from The Maze Runner, they belong to James Dashner. Enjoy... :)

"Μπ-μπορείς να με αφήσεις;" τραυλιζω "Μα μωρό μου, και οι δύο ξέρουμε πως δεν θες να σε αφήσω"λέει και ενώνει τα χείλη μας. Απόσπασμα από Part 40 __ Η Νεφέλη είναι μια 16χρονη μαθήτρια της δευτέρας λυκείου η οποία καταλήγει να ψάχνει σπίτι με συγκάτοικο. Όταν μετακομίζει στο σπίτι, το άτομο που αντικρίζει δεν είναι η κοπέλα που είχαν μιλήσει αλλά ένα αγόρι ονόματι Πάνος. Ο Πάνος είναι το κακό αγόρι. Καπνίζει, πίνει, ξενυχτάει και πηδάει ότι θηλυκό κινείται. Εχει ένα σκοτεινό παρελθόν το οποίο γνωρίζει μόνο ο ίδιος και η παρέα του και δεν εκφράζει τα συναισθήματα του για κανένα λόγο. Όλοι τον θεωρούν καφρο, δεν ξέρουν τι έχει περάσει και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν. Δεν ξέρουν πόσο δύσκολα πέρασε, πόσο πόνο έζησε. Απλά τον έκριναν. Τι θα γίνει όταν η Νεφέλη θελήσει να μάθει περισσότερα για αυτόν και το παρελθόν του που προσπαθει τόσο πολύ να θάψει; __ Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλο βιβλίο (πχ χαρακτήρες, ονόματα, καταστάσεις) είναι εντελώς συμπτωματική και όχι αντιγραφή. Το βιβλίο περιέχει υβριστικό και μερικές φορές ακατάλληλο περιεχόμενο (θα επισημαίνετε πιο πριν) Μην αντιγράψετε!

«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντας κάποια βήματα προς εμένα, μειώνοντας την απόσταση μας. «Είσαι τρελός», μουρμούρισα, αν και δεν ξέρω αν με άκουσε, ή απλά επέλεξε να με αγνοήσει. «Τώρα μπες στο αμάξι, μη με αναγκάσεις να σε πάω σηκωτη, ξέρεις πως θα το κάνω», με απειλεί και το σκέφτομαι λίγο. Όντως θα το κάνει, τον ξέρω. Προχωράει και μου κάνει νόημα να μπω στο αυτοκίνητο του, ρολαρω τα μάτια μου και τον ακολουθώ βαριεστημένα, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. «Καλό κορίτσι». Χαϊδεύει το μπούτι μου. Πιάνω το χέρι του. Μου χαρίζει ένα στραβό γελάκι όμως του κόβεται μόλις πετάω το χέρι του μακριά. «Και δύσκολη; Μ'αρέσει». Και το χαμόγελο τζόκερ ξανά κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπο του Στέφανου, ο οποίος είναι και επισήμως για δέσιμο. Τι θα κάνω με αυτόν;