Ailesini bir gece yarısı ani bir trafik kazasıyla kaybeden Can, yaşayan tek akrabasının onu kabul etmesiyle onunla yaşamaya başlar. Can on bir yaşında ve yürüme engelli bir çocuktur. Yanında yaşamaya başladığı yirmi beş yaşındaki Helen, yetimhanede büyümüş, aile ortamı bilmeyen ve sadece kendini düşünen bir insandır. Can'ı yanına almasının tek nedeni, çocuğun kendisinin çektiği sıkıntıları çekmesine gönlünün razı olmamasıdır. Tek kişilik dünyasına bu küçük çocuğu sığdırmakta oldukça zorlanacak olan Helen, bencillik ve merhamet arasında sıkışıp kalır. Beklemediği şey ise, yürüme engelli bir çocuktan hayattan nasıl keyif alacağını öğrenecek olmasıdır. "Senin için bulutları toplamamı ister misin?"

-kızımız ağlamasın deniz... -kızımız sana emanet dayısı.. Uçak kazasında ölen ablası ve eşinin son sözleri kulaklarında çınlıyordu.Koca 4 yıl geçmişti..Ama o gün gözlerinin önünden gitmiyordu.Ona emanet edilen minik bir bebek ve hayatın yükü... Ve aynı anda hayatlarına gelen bir güneş... Emanetini koruyacak bir melek......

Geçirdiği kazadan dolayı 1 ay komada kalan Giovanni Giordano gözlerini açtığında hiç beklemediği sürpriz bir eşle karşılaşır. Üstelik sürpriz eşi hamiledir.

Tüm seriler birbirinden bağımsız. :)) Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok!

Hayat bir rüzgardır. Öyle bir rüzgardır ki, estiğinde hiçbir şey yerinde kalmaz, hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Sizin o rüzgarı durdurmaya gücünüz yetmez. O rüzgarda savrulan bir yaprak olur, konacağınız veya düşeceğiniz yeri beklersiniz. Hayat size güzel bir süpriz yapar, konarsınız. Hayat size acı bir oyun oynar, düşersiniz. Ben düştüm. * Aşık olan insanlar ne yaparlardı? Alacakları karşılıktan bihaber, gidip sevdikleri kişiye duygularını açmazlar mıydı? Duyguları onlara deli bir cesaret verir, korkmadan geçerlerdi sevdiklerinin karşısına. Anlatırlardı her şeyi. Olumsuz bir karşılık alma ihtimali onları caydırmazdı. Korkusuzlardı, korkmazlardı. Ben korkaktım. Serinin ilk kitabı yoğun istek üzerine tekrar sizlerle. Keyifli okumalar :)

Acı... kaçınılmazdı özellikle ikimiz için kaçınılmazdı nefret edeceğim bir adamı bu kadar sevmek kesinlikle delilikti.. fakat ben o deliliğe sürüklendim onu sevmek hem acı verici hem mutluluk vericiydi bana acı vermesi piskolojik yöndeydi kesinlikle hep aramıza birileri giriyor ve her anı mahvediyordu ancak Atlas ile aramızda büyük bir bağ vardı sanki ruhlarimiz birbirine kenetlemişti bir bebeğin ilk doğdudu anda Anne kucağına verilirken sımsıkı bir şekilde parmağına tutunması gibiydi aramizdaki bağ özeldi , ve kesinlikle cok güzeldi ona aşık olmak ayrı bir güzeldi bakışlarıyla içimi yiyende oydu bir sözüyle kalbimi yere atıp çiğneyen de oydu fakat buna izin veren de bendim ! Ona olan aşkım zayıflıkmıydı yoksa güç mü demekti çözememiştim ? Zaten aşk denilen kavram ne zaman çözülmüştü de ben şimdi çözecektim ! Bilmiyordum cevabini bilmediğim binlerce soru vardı bazen sorduğum soru vardı kendi kendime neden o ? Bir türlü cevabını alamamıştım zaten artık almakta istemiyordum çünkü onu seviyordum onu bütün kalbimle seviyordum ve bunu inkar edemiyordum....belkide en iyisi sorgulamamaktı onun yerine size verilen rolü oynamaktı ben onu yapmaya tercih ettim acısıyla tatlısıyla gakat bol aşkla peki ya sen ?

Hayat Soydan herseyi elde etmsiti fakat Babasi onun artik sorumluluk almasini istiyordu eski bi arkadasin yanina gitmesine istedi yani Mardin e Hayat olacaklardan haberi yoktu zaten gittigindede ilk goruste vurulmustu ~~~ "Hey Mardin Güzeli! İyiki Benimsin ! " "Hey Saman Kralı! İyiki Seninim ! " ~~~ simdi sizde Hayat ve Tuna nin askini okumak istermisiniz ? ~~~~

3 kız, saf ve masum. Güneş: 20 yaşında. Üniversiteye gidiyor. Annesi ve babasıyla yaşıyor. Sidal: 22 yaşında. Tıp öğrencisi. Hayata pozitif bakan saf ve masum biri. Ailesini trafik kazasında kaybetmiş, hayatın acı gerçekleriyle küçük yaşta karşılaşmış bir kız. Eslem: 23 yaşında. İşinde oldukça başarılı bir mimar. Zeki, inatçı. Ailesinden ayrı yaşıyor. 3 erkek arkadaş, sert ve acımasız. Araf: 24 yaşında acımasız bir mafya. Ailesini bir trafik kazasında kaybetti. Ailesinden ona sadece küçük kardeşi Aras kaldı. Acımasız, sert ve duygusuz. Rüzgar: 24 yaşında. Dışarıdan bakınca sert ve acımasız. Aslında iyi yürekli, naif bir mafya. Ailesiyle arası bozuk biri. Esat: 23 yaşında. Hayatı takmayan, yeri geldiğinde çapkın yeri geldiğinde acımasız bir mafya. Murat Bey'in tek varisi. ZAMANI DURDURAN MAFYALARIN AŞKINI OKUMAYA HAZIR MISINIZ?

eserin tüm hakları @duman2014 'e aittir. BARAN VE ADA'NIN HİKAYESİ YENİDEN YAZILIYOR :) BURADA OLAN PARMAK KALDIRSIN AŞK İÇİN NE KADAR İLERİ GİDERSİN? "Öyle mi benim küçük karıcım demek kendini öldürmeyeceksin" Sesi duymamla kapıya dönmem bir oldu. Gelen Baran'dı, beni bu kadar kısa sürede bulmasını ummuyordum. Yüzünde her zamanki sert,soğuk ne düşündüğü belli olmayan ifadesi vardı. "Ne oldu dilini mi yuttun? Seni bulamayacağımı mı sandın ha?Beni bırakabileceğini mi sandın?Söylesene bana. Sen cehenneme gitsen peşinden gelirim,seni benden kimse alamaz,sen bile" söylediği her söz aslında bir tehditti. Son sözleri duymamla vücudum iyice gerilmişti " Artık yeter ,bırak peşimi, senin yalanlarından,bana yaşattıklarından ,başıma gelenlerden bıktım usandım artık." Sessizce yanıma yaklaştı yanağımı okşadı,dokunuşu tüy gibiydi,incitmekten korkar gibi " iki haftada ne kadar zayıflamışsın,ufacık kalmışsın sevgilim" Yavaşça dudaklarını boynumda yüzümde ve dudaklarımda gezdirmeye başladı.Dokunuşunu,öpüşünü özlemiştim beni sevmesini o beni öptükçe bütün yaşadıklarım aklıma geldi ve birden onu ittim "sen bir yalancısın senden de yalanlarından da bıktım"