Ne yazarsam yazayım parmaklarım bilgisayarda iken piyanonun tuşlarında dolaşıyor gibi hissederim hep. Çalmasada müzik vadır kulağımda. Bugün，kafamdaki notalar çok karmakarışık. Farklı zaman dilimlerinden ，mekanlardan ，birbiri ile ilgisi olmayan insanlardan gelen sesler buluşuyor zihnimde. Tek ortak noktaları ;benim anılarım arasında olmaları. kimi yan yana ，kimi ardı ardına，kimi de birbirinden ücra köşelerde...Biraz sarhoşum bu karmaşa içinde. Algıladığım sıcaklıklar farklı ;ateşten. buza...Renkler farklı ;buz mavisinden ，kor kırmızısına korkular farklı;yaseminden，güle ，tooraktan kana...Lirikler melodiler farklı ; masaldan ağıta... bunları düşürken zihnim bir an çocukluğuma takıldım. Babamın memuriyeti dolayısıyla İstabulda bulunduğumuz o yıl henüz Beş buçuk yaşındaydım. kloş etekli ，juponlu elbisem，menekşe çiçekli ayakabılarım ve aynı çiçeklerle süslü şapkamla ，anneannemin elini tutmuş İzmir Barbaros köyüne ona misafir gidiyordum. Daha köyün sokaklarında ilerlerken içimi hüzün satmıştı. Yaz başı，tatlı ılık bir akşamın başındaydı zaman Barbaros cadelsinde sağ taraftaki ahşap ikiz ev görünce içim hüzünle dolmuştu. İlk defa ayrı kaldığım evimi ，annemi ，babamı çok özleyeceğimi hissediyordum. Yan gözle anneanneme baktığımda onu yabancı gibi görmüştüm nedense.