''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

!!Hikaye ismi değiştirilmiştir!! (Eski isim: Gül Kokulum) "Ben küçücük bir kıza tutuldum. Peşimde abi abi diye dolaşan küçük bir kıza." ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ "Caner abi bu kadar abartılacak birşey yok ki-" Bir anda sözümü kesti. Sinirden gözleri kızarmıştı. "Yeter lan abi abi seviyorum seni. Anlamadın mı bunu bunca zaman?" Yutkundum. Bir daha yutkundum. Ama olmuyordu. Boğazımda ki yumru gitmiyordu. Donakalmıştım. Ne yapabilirdim ki? Abi dediğim kişi karşıma geçmiş beni sevdiğini haykırıyordu. ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ Yeşiltepe mahallesi; gıybetin dibine vurulduğu bir mahalle. Ama bir sorun olduğu zaman hiç sakınmadan yardımeli uzatan çokta samimi bir mahalle.