🏆Wattys2018 Büyük Buluşlar Kazananı!🏆 Nankör diye haykırırmış, Saatler her geçen an'a. Meğer arkadaş değilmiş, Akrep, yelkovanla. |-|-|-|-|-|-|-|-|-|-|-| Bir, İki, Üç... Kan akıtılmış, saflıkla sıvanan ruhlar kırmızıya boyanmıştı. Sırların ifşa olmasıyla beraber ilk birkaç cinayet, bir domino taşı misali, gerisindeki piyonları da devirmişti. ...Dört, Beş, Altı... Olayların büyümesi engellemeye çalışan birkaç kişi, kendi kanlarında boğulmuşlardı. Arafta kalmış bedenleri, onlara bir yol gösterdiklerini zanneden kötülüklerle kirlenmişti. ...Yedi, Sekiz, Dokuz... İntikam ateşi öfkeyi körüklüyor, sevgi dostlukları pekiştiriyordu. Hırsından gözü dönmüş insanlar, kendi güçleri altında eziliyorlardı. On! Şah yıkılmış, vezirler oyuna el koymuştu. Kötülüklerden arındırılmış kum saatinin, geride kalan tek taneciği, son anda hayata tutulmuş, süre dolmadan zaman geriye sarılmıştı. Zamanın anahtarını elinde tutanlar, onun tüm sırları çözmüşlerdi. Direnmek artık tek çözümdü. ---------------------------------------------------------------- 15/12/2017 TÜM HAKLARI SAKLIDIR. 💥 24.03.2018 ➡️ Macera içinde #20 💥 💥 19.02.2018 ➡️ Macera içinde #28 💥 💥 17.02.2018 ➡️ Macera içinde #34 💥 💥 01.02.2018 ➡️ Macera içinde #42 💥 💥 12.01.2018 ➡️ Macera içinde #43 💥 💥 01.01.2018 ➡️ Macera içinde #48 💥

Antonio Rafael Del Piero, Yasemin Aktaş'a birkaç haftalığına birlikte vakit geçirmeyi önerdiğinde, genç kadın sadece takılacaklarını, sonra da herkesin kendi yoluna gideceğini düşünmüştü. Ama öyle olmadı. Yasemin, Antonio'ya aşık olup, İtalyan bir milyonerin bebeğine hamile kaldı ve birden ikisinin de tüm hayatı tepetaklak oldu.

Her şey bir rüya ile başladı... Adam kadını rüyasında gördüğü an aşık olmuştu. Peki ya kadın? "Ben sen olmadan sevdim seni beklerim de peki ya sen sever misin benim seni sevdiğim gibi?" GENÇ KIZ EDEBİYATI #3 (24.12.2017) Üç kitap birbirinden bağımsızdır. *Tüm telif hakları saklıdır.

On üçüncü bölüme kadar düzenlenmiştir. Diğer bölümler yavaş yavaş düzenlenip tekrar yayınlanacaktır.

Güçlü, her şeyin üstesinden gelebilen, deneyimlediği kötü şeylere ve yaşadıklarına rağmen ayakta kalmayı başarmış, kızına ve kocasına tutunan ve onların varlığıyla yaşadığı zorlu günleri unutmaya çalışan iyi bir eş, fedakar bir anne... Çisem Zor. Kendi amaçlarının ve arzularının peşinden gitmekte ısrarcı davranan, bunun uğruna evliliğini tehlikeye atıp ailesini dağıtan bir adam... Alparslan Zor. Hırslı, doyumsuz, istediğini elde etmeye alışmış, hayatında herkesin isteyebileceği türden bir adam varken gözü dışarıda olan ve bir türlü geçmişinin geçmişte kalmasına izin vermeyen bir kadın... Ela Ekin Demir. Kimine göre karanlık, kimine göre acımasız. Başarılı, güçlü, ne istediğini bilen, geçmişi sırlarla kördüğüm olmuş bir adam... Asaf Cihan Güçlü. Onları bir araya getiren kader sonlarını en başından yazmıştı. Kimi hakettiği hayatı yaşayacak, kimisi gerçek mutluluğa ulaşacaktı, bir diğeriyse yarattığı kaosun girdabında boğulacaktı. Tüm hakları saklıdır©

14 yaşında yazdığım bir hikaye. Birçok eksik var farkındayım. Ancak lütfen, 14. En azından burada dursun, 14 yaşında iyi iş çıkardığımı düşünüyordum. Dolayısıyla o yaşlardaki kitlenin hoşuna gideceğini de biliyorum. İyi okumalar. -Beyza Doğuç.

Küllenmeye yüz tutan aşklar birer kor gibidir yüreklerde, tıpkı yakmaya hazır birer ateş parçası gibi... Acıtsa bile küçüktür, kaçabilirsin ondan. Dönüp kalbine bakmazsan yok sayabilirsin, hatta unutmuş gibi sahte mutluluklarla doldurabilirsin hayatını. Yalnız bir gün bir hata yapar da onun orada olduğunu bildiğini fark ettirirsen ona... Geri dönüşü olmaz. O küçük kor gözlerinin önünde gerçek bir aleve dönüşür. Paniklersin... Hemen yaklaşıp eline geçirdiğin herhangi bir şeyle rüzgar yaratmaya çalışırsın ama o rüzgar sadece alevlerin daha çok yükselmesine neden olur. Üstelik üzerine basıp geçmek için de çok geçtir artık. Söndüremezsin... Sadece yanarsın. Hele bir de kader seni ona bağlamışsa sğrekli yan yana olmak zorunda bırakıyorsa zaten seçme şansın yoktur. Sonuna kadar yanacaksınızdır, taa ki son nefesine kadar...

Aksiyon 1. sıra 30.09.2017 Yalnızdı. İlk doğduğu andan itibaren, emeklemeye başlarken, ilk harflerini söylerken ve büyürken. O hep yalnızdı. Kimsesiz büyümüştü ona yabancı insanların arasında. O kimsesizdi. Tüm hayatı boyunca tek istediği şey sadece bir aileydi. Şimdi ise bir aileye sahip olacağını düşünüyordu ama nereden bilebilrdi ki kendisini ülkenin en çok aranan soygun çetesinin bir üyesi olarak bulacağını? Bilemezdi. Peki ya kendisinden nefret eden ve hatta korkan bir adamı seveceğini nereden bilebilrdi? Bilemezdi. Başlangıç Tarihi: 16.10.2016 Bitiş Tarihi: 30.09.2018 "Kiralık Cehennem." Adıyla yayınlanan ilk Wattpad eseridir. Tüm telif hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da paylaşılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.

~Wattys2018 Modernistler kazananı~ *TAMAMLANDI* 🔥 Çok az kaldı. Benzini döktüm ve çakmağı da ateşledim. Alevlerin göğü sarmasına çok az kaldı. Hepimiz ısınacağız! Hem de iliklerimize kadar... -Ciara Archer 🔥

"Ona bir bak! Onunla beni bir arada düşünebiliyor musun gerçekten?" ☙ ❧ "Onu istemiyorum! Onunla ilgili hiçbir şey istemiyorum. Onu görmek bile istemiyorum ama sen ikimizi bir araya getirmek için canla başla çabaladığından onu sürekli görmek zorunda kalıyorum!" ☙ ❧ "Beni hayata döndürecek kadın o mu? Ona dönüp bir baksana! Hiç bana benziyor mu? Birbirimizin ne kadar farklı olduğunu göremiyor musun?" ● O Kuzgun'du. Kuzgunlar gece gibi siyah olurdu. Gecenin karasını kanatlarında taşır, yüreğini de siyaha boyayan duygular gözlerinden okunurdu. Asla acısını belli etmez, asla gün ışığına aldanmazlardı. Aşkın varlığını dahi bilmezler, onu görmek ve solumak istemezlerdi. Karanın rengini almış ruhları, bir sis gibi hareketlerine yayılırdı. Kuzgun yakardı; siyahıyla, gecesinin acısıyla, sevişiyle ve acısıyla. O ne kadar siyahsa, ben o kadar beyazdım sanki.Gece gibi kara bakışlarına bakıyor ve görsün istiyordum. O kadar derin, o kadar koyu ve o kadar çok şey anlatan bir bakıştı ki, içim titredi. Peri'si olarak ona tutunmak, o bakışlardaki acıyı ve çaresizliği ondan alıp sonsuza kadar yok etmek istedim. Bana ihtiyacı vardı ve bunu dile getiremiyordu. Çünkü çok gururluydu. Çünkü gururun onu koruduğunu düşünüyordu. Oysa gurur, bizi hayattaki güzel şeylerden alıkoyuyordu: cesaretli olmaktan, korkusuz olmaktan, sevmekten. Ona, "Yeter artık," diye fısıldamak istedim. "Görmelisin artık beni. Ve teslim olmalısın..." Ama hiçbir şey diyemedim. Biz kelimeler hakkında ne bilirdik ki? Ve duygular hakkında? Konuşamayacak kadar yoğun duygular boğazımızda düğümlenirken titrerdik ancak dil kemiğe bürünüp de söze gelmezdi. Su bütün sızıları dindirirdi ama suyun sızladığını kimse bilmezdi. Gözlerimi kapatmak istedim. Suyun sızısını içimde hissetmek istedim. Sızılarımı dindirebilseydi, ona ne derdim? AŞK SERİSİ 4. KİTAP