"Eteğini çıkar" katı ve hissiz sesini duyduğumda ellerim titremeye başladı. Gözyaşlarım sessiz sessiz yanaklarımdan süzüldüler. Titreyen elimi eteğimin fermuarını getirip açtım. Eteğim yavaşça yere düşerken benim gözlerim hala onun buz mavisi gözlerindeydi. Karşısında yarı çıplak kaldığımda yerdeki eteğimde olan gözleri gözlerime değdi. Gözleriyle iç çamaşırımı işaret ettiğinde İlk defa sessiz akmadı gözyaşlarım... Ve ben orda onun gözlerinin önünde hıçkıra hıçkıra ağladım. "onuda çıkar" sesini duysamda kafamı kaldırmadım. Onuda zorla üstümden çıkarttıracağını biliyordum ama yapmak istemiyordum. "kes zırlamayıda çıkar şunu" ağlamalarım hiçbir işe yaramadı ve ben orda o gün yıllardır kimseye boyun eğmeyen ben ona boyun eğdim. En az 10 vote gelmeden bölümler gelmeyecektir...