Pakedi açtığımda yıllar önce Rüzgâr'ın bana kendi elleriyle yapıp verdiği hediye uçurtmaya bakıp gülümsedim buruk bir şekilde. O gün de bana mesajda yazdığı gibi babam yapmıştı bana önce bu uçurtmayı. Ama ağaca takılıp yırtılmıştı. Çok üzüldüğümü hatırlıyordum o güne dair. Rüzgâr da bana yapmıştı bu uçurtmayı. Çok değerliydi benim için. Şimdi de kızımın, kızımızın mutluluğu için kullanacaktım. Elimde uçurtmayla Rüzgâr ve Özgür'ün meraklı bakışlarını arkamda bırakarak indim merdivenleri. Beray'ın gözleri hemen beni buldu. Elinden tutup kaldırdım onu. "Gel benimle." "Ne oluyor anne? Nereye gidiyoruz?" "Soru sorma. Göreceksin birazdan." Daha fazla bir şey sormadı. Bahçeye çıktık. Uçurtmanın ipini onun eline verdim. "Tut." Şaşkınlık dolu gözlerle dediğimi yaptı. Hem hava koşulları hem de daha önceki deneyimlerim sayesinde uçurtmayı havalandırmakta zorlanmamıştım. Uçurtma havalandığında Beray'ın yüzünde tebessüm belirdi. Ben de dolu gözlerime karşı gülümsedim gökyüzünde süzülen uçurtmaya bakarak. Ardından Beray'ın yanına gidip ben de uçurtmanın ipinden tuttum. Birlikte uçuruyorduk uçurtmayı. Gözlerimden akan yaşlarla uçurtmayı izledim. "Babanın yerini doldurmaya çalışmıyorum Beray. Sadece az da olsa yanındaymış gibi hissetmeni istedim bu uçurtma sayesinde. Sen de ben de bu uçurtmaya baktığımızda babamız yanımızdaymış gibi hissedeceğiz. Ve de bazı insanların düşündüklerinin aksine ne kadar şanslı çocuklar olduğumuzu hatırlayacağız. Çünkü şu an bu uçurtmaya bakarak onlarla yaşadığımız anıları hatırladığımız o insanlar bizi çok sevdi. Her şeyden önemlisi olduğumuz gibi sevdi..." İzel o sırada kendisine gülümseyerek bakan babasını gördü. Gülümsedi gözyaşları içinde. Babası el salladı ona. İzel de aynı şekilde karşılık verdi. "Hoşça kal baba..."

Beyaz Diş vahşi bir hayvanın gözünden, hem doğal hayata hem de insanların acımasız dün yasına eleştirel bir bakış... Beyaz Diş Alaska'nın sert doğa koşullarında geçen, nefes kesici bir macera hikâyesi anlatıyor. Yarı köpek bir anne ile kurt bir babanın yavrusu olarak dünyaya gelen Beyaz Diş, doğduğu günden itibaren farklılığının gölgesinde bir hayat sürmeye başlar. Zekâsıyla ve görüntüsüyle hayranlık uyandıran bu muhteşem yaratık, hem insanların hem de hayvanların eziyetiyle karşılaşır ve her an bedel öder. Hayatta kalmak için içgüdülerinin rehberliğine sığınan Beyaz Diş, zamanla her türlü canlıya karşı güvenini kaybeder ve vahşi hayat ile evcilleşme arasında sıkışıp kalır. Jack London Beyaz Diş'te edebiyat tarihinin en gerçek hayvan karakterlerinden birini yaratırken, düşmanlık, ahlâk, güven, merhamet ve sevgi gibi kavramları tartışıyor. "Oysa vahşilik, Beyaz Diş'in görünüşüne ve hareketlerine sinmişti. O vahşi tabiatı simge liyordu; onun ete kemiğe bürünmüş haliydi." -Jack London-

Jenna Collins Gizemli Kasaba'ya taşındığında olacaklardan habersizdir. Birçok yeni insan tanıyacaktır. Peki ya tanıdığını sandığı insanlar gerçekte öyle değilse? NOT: HİKAYENİN KİTAP OLMASI SÖZ KONUSU DEĞİLDİR/ OLAMAZ. Başlarda acemi olduğumu biliyorum. İleride bölümleri düzenleyebilirim umarım. İyi okumalar..

Yeni kitaplarım yayımdadır. +++++ 14.04.2016

''Şimdi sen seç Güneş'' Babama boş gözlerle baktım. ''Neyi baba?'' ''Hayatımızın her yerinde olan bir şey seç istiyorum'' Aklıma tek bir şey geliyordu. ''Kamera, buldum baba kamera istiyorum''