Koning Duncan ligt op sterven, terwijl het korps van de Grijze jagers niet in vorm is. En dat terwijl de Scoti Araluen willen aanvallen, samen met hun bondgenoot. Het verhaal speelt zich vlak na boek twaalf af, dus Maddie is nog steeds leerlingjager van Will. Ik ben ervan uitgegaan dat broederband 4 zich voor boek 12 afspeelt. Jager Jasper moet voor het eerst op een belangrijke diplomatieke missie, samen met twee jagerleerlingen... Halt en Pauline gaan naar Clomnel om daar de zaakjes weer in orde te stellen, samen met een aantal ridders en Diplomaten... Verder komen de jongens van broederband hier ook weer voor! Will en Maddie reizen met hun mee naar Skandia. Ik zal proberen elke week minstens een hoofdstuk te schrijven. Hopelijk vind je het leuk en laat vooral weten wat je ervan vindt. (druk op het sterretje of laat een reatie achter) Gabriëlle

Melany is nu 15 jaar en woont sinds haar 9e in het weeshuis in Redmont. Net als de andere wezen, mag zij ook een leraar kiezen. Dit gaat niet helemaal zoals gepland, maar uiteindelijk komt zij wel terecht bij de leraar die ze in gedachten had. Note: dit boek speelt zich af tijdens "De ruïnes van Gorlan". De verhaallijn is hetzelfde, maar door toegevoegde elementen heeft de fanfictie een eigen draai. *Disclaimer: deze fanfictie is gebaseerd op de Grijze Jager serie van John Flanagan. Geen van de personages is van mij, behalve degene die ik zelf heb bedacht.*

BOEK 2 De groep reizigers staat voor een volgende uitdaging, nu Maylène ontvoerd blijkt te zijn door de Vrijheidsstrijders en naar verluid op weg is naar het ijzige Picta. Will en andere vrienden zijn standvastig van plan haar terug te halen uit het koude land, maar komen algauw voor nieuwe hindernissen te staan. Zo blijken de problemen in Araluen zelf alleen al een stuk groter te zijn dan gedacht. Dit verhaal is een direct vervolg op "De Grijze Jager: De Laatste Havik" en is niet afzonderlijk van elkaar te lezen. Ook in dit boek volg je Maylène, Cennick, Morris en een hoop andere, oude vrienden, die we al kennen uit de originele boeken. ©2016

BOEK 1 De volksverhalen en de legenden van de Grijze Jagers worden alle Aralueense kinderen al met de paplepel ingegoten. De kleintjes die groot zijn geworden. De avonturen, de oorlogen, de vriendschappen en verliezen. Alle mensen die ook maar enige interesse hebben getoond in Will en zijn vrienden, weten precies waar dit over gaat. Laat me je dan nu alsjeblieft voorstellen aan de volgende generatie. Maylène is een Aralueen in hart en nieren, maar opgegroeid als weeskind onder de hoede van de boer Berend. Wanneer de vrijheidsstrijders, een bende criminelen die zich schuilhoudt in het Doornbos, de jaarmarkt overvallen zorgt dat voor een verandering in het leven van dit meisje die ze nooit zal vergeten. Zal ze in staat zijn om haar grootste droom, ridder worden om de vrijheidsstrijders te kunnen onderdrukken, kunnen waarmaken? Welke offers zal ze daar voor moeten brengen? Nieuwe vriendschappen ontstaan, vijandschap ontwikkelt zich en het lijkt erop dat de vrijheidsstrijders met de jaren meer macht krijgen. Zal Maylène in staat zijn om haar missie te volbrengen? #119 in fanfictie (wat best goed is voor een GJ-fanfictie) Copyright © Liselotte (@LiselotteS)

Kroonprinses Luciana Pike is gevlucht uit het koninkrijk Alpina. (Dat ligt in het zuid-oosten naast Teutoland, zie kaart) Nu schuilt ze in kasteel Macindaw van Araluen, het land en kasteel waar haar vader is geboren en opgegroeit en volgens hem de veiligste plek. Natuurlijk zou het dom zijn als ze haar echte naam gebruikt, dus nu leeft ze onder de schuilnaam Lucy Pine. Lucy is niet bepaald een tuttig prinsesje en leeft het liefst zonder regels en als die er zijn, dan breekt ze die. Dat zorgt ervoor dat ze in de problemen raakt en wordt veroordeelt tot leven op de landbouw. Zal ze daar moeten blijven werken? Zal iemand erachter komen wie ze is en terug moeten naar Alpina? Of blijft ze in Araluen leven en denkt iedereen dat ze Lucy Pine heet? En wat weten de Grijze Jagers precies over haar vader? Als dat nog niet alles is, word Lucy op de proef gesteld als ze te maken krijgt met de legende van de Drievoudige Rituelen van de Verraders. Kan ze ervoor zorgen dat de moorden ophouden en dat de daders achter slot en grendel komen?

Het geklop op hout liet me uit mijn gedachten opschrikken. Het was niet een vuist tegen de deur, wat betekende dat we eten zouden krijgen, maar alsof ze iets aan het bouwen waren. Er werd op de deur geklopt. Er kwam een Isitope naar binnen en legde het brood op de enige tafel die in deze miezerige gevangenis stond. Hij had een gezicht van 'ikweetietswatjijnietweet' en dat 'iets' was erg grappig. Ik werp vlug een blik naar buiten. Er werd aan een houten podium gewerkt. De Isitope ging weer weg en sloot de deur achter zich. "En? Wat zag je?" Iedereen keek me nieuwsgierig aan. "Een podium." antwoord ik bedrukt. "Maar dag is toch goed? Misschien gaan ze een toneelstuk opvoeren." Ik wist meteen dat Jenny de sfeer wilde beteren, maar dit nieuws was juist een domper. Dat podium kon inderdaad zijn omdat ze een toneelstuk gingen opvoeren. Maar het kan ook zijn dat ze ons gaan executeren. Eigenlijk boeit het me niet zo. Als ik dood ben kan ik bij Sil zijn.

Ze zitten nog steeds achter me aan. Ik ren voor mijn leven. Ze mogen me niet opnieuw te pakken krijgen. Behendig spring ik over de stapel dozen heen dat midden op de weg staat. Waar ben ik eigenlijk? Later, eerst moet ik hier wegkomen en mijn achtervolgers zien af te schudden. Ik glip een smal zijstraatje in. Als ze me hier vinden... dan ben ik het haasje. Ik kan me hier niet verstoppen. Ik ben ook nog eens moe..... Plotseling bots ik tegen iemand op.

De zoon van de overleden heer Morgarath, heeft op een geheim eiland, nog 50 Kalkara's ontdekt. Deze afschuwelijke wezens zijn zo sterk, dat Araluen, Skandia, Picta, Gallica, Toscana, Hibernia, Celtica, Nihon-ja en zelfs de Temojai samen zullen moeten werken om de Kalkara's te verslaan. Een aantal landen weigeren echter, totdat de Kalkara's oprukken. En tot ieders schrik, blijkt dat ze het op Halt gemunt hebben!

Ik probeer te rennen terwijl ik meegesleurd wordt door de blonde jongen met groene ogen, maar mijn bont en blauwe lichaam was zo stijf als wat en ik struikelde vaker dan dat ik wegrende. Ik wilde wel weg, weg van dit kamp van kidnappers, naar Emara. Ik moet ze vertellen over Tirakné en Tony, die weet-ik-veel-waar is. Ik krijg weer tranen in mijn ogen als ik aan hem denk. Geldar zei dat hij hem persoonlijk begraven had, en ik had er niet bij mogen zijn. Mooie vriendin. Ik struikel weer en word daardoor iets te letterlijk meegesleurd, terwijl ik zwakjes weer probeer te lopen. "Nog even volhouden! We zijn er bijna!" roept de blonde jongen terwijl hij me overeind helpt. "Je hoeft niet te schreeuwen." mompel ik. De jongen antwoordde niet en rende verder, met mij achter hem aan. Achter ons gingen de bandieten door het lint, maar alle pijlen die ze afschoten misten hun doel. Heel even krijg ik de neiging om gewoon stilte blijven staan en een pijl door mijn hart te laten jagen, zodat ik weer bij Tony kan zijn. Nee- spreek ik mezelf streng toe. Je mag niet opgeven. Vecht door. Doe het voor Tony.

Ik sta in een hoekje, met naast me Tony en Goldur. Wat hebben we ooit misdaan? Ik leg een pijl op mijn boog, maar voordat ik schieten kon waren ze al bij ons. Soldaten van de koning. Het hele grijze jagerskorps is opgedeeld. De meesten zitten in de gevangenis, net als Will. Andere zijn ergens, zoals Gilan. En weer anderen verraden de rest in ruil voor vrijheid, zoals de grijze jager die nu voor ons staat, naast de soldaten van de koning. Of ze ook het in bevel van koning Arnaut hier staan durf ik te betwijfelen. Wat er ook aan de hand is, we moeten iets doen. We moeten ons hergroeperen en achter de waarheid komen, alleen dan kunnen we onze onschuld bewijzen. Ik bedenk me iets. Begaan ze geen misdaad als ze mij en Goldur gevangen nemen? Dan breekt er oorlog uit tussen Emara en Araluen. Goldur vangt een zwaard op die mijn hoofd anders zou doorboren. Nee, ik denk niet dat ze daarop letten. Dan hebben we nog een optie. Vechten.