"On iki kişinin olduğu bir masaya on üçüncü kişi oturursa aralarından biri ölür." Kana susamışlığın getirdiği savaşta insan nüfusu tehlikededir. Vampirler kendi içlerinde insan ve hayvan kanıyla beslenmek üzere ikiye ayrılmıştır. Vampir Konsey'i tarafından bir örgüt kurulup insan kanıyla beslenen vampirleri avlamak ve düzeni korumak için on iki kişilik gruplar oluşturulmuştur. Bir savaşla başlayıp ölümle son bulan olayın ardından topluluğun ortasına bir ateş gibi düşen Lisbeth, tüm dengeleri alt üst eder. Herkes her şeyi bildiğini zannederken, Lisbeth daima bir adım öndedir. Çünkü yıllardır planını yaptığı şeyleri gerçekleştirmek için kendine büyük bir söz vermiştir. Herkesin içinde bir intikam duygusu yatar. Bunu tetikleyen olaylar yaşandığı sürece her gerçek saklandığı kuytudan çıkmak zorunda kalır ve hırs, intikam ve öfke kaçınılmaz bir hal alır. Yalanlar, güveni sarsar. Öldürmezler fakat ardında bıraktıkları enkazın altında ölmek için yalvartırlar.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Ufak bir hata... Sadece minicik bir hata benim çocukluğumun katili oldu. Doğduğum gün yapılan o hata, benim 16 yılımı elimden aldı... - |13.03.21|-|20.11.21| - -Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır. -inek ince çizgimiz-

17 yıl önce verilen yanlış bir karar bir ailenin hayatını nasıl etkileyebilir? Ya da yapılan hatalar hangi aşamadayken kurtarılabilir? Defne, kötü ve acı dolu yaşadığı 17 yıldan sonra karşısına çıkan yeni kişiler, gerçek ailesi, tarafından hiç tatmadığı duyguları hissetmeye, yaşamaya başlar. . Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır. . |04.02.21|-|18.04.21| cringe sahneler içeriyor... özellikle ilk bölümler baya acemice. ayrıca çoğu sahne ergenlik kırıntılarıyla dolu.

Lila, koruyucu yetiştirmek için kurulan Piramit'i sancılı aile hayatından kaçış için bir fırsat olarak görmektedir fakat Piramit, barındırdığı gizemler ile Lila'nın hayatını akıl almaz bir yöne çekecektir. Mücadele edeceği zorluklar ve psikolojik savaşların gölgesinde, Piramit'in sırlarının peşine düşecek ve gizem perdelerini aralayacaktır. Piramit'in ona hazırladığı en büyük sürpriz ise buradaki koruyuculuk görevinin tanımıdır: Onlar, dünyanın varlığından haberdar olmadığı ve insanlığı tehdit eden yaratıklara karşı mücadele edecektir. Lila, bedenindeki işaret sayesinde bu koruyucular arasında özel bir yere sahip olduğunu anlar. Ancak bu işaret ona bahşettiği özelliklerin yanında, tehditler de sunacaktır. Kanku Badi, sizi fantastik bir dünyayı keşfetmeye davet ediyor. "Sen devam edecek olan kişisin. Artık yansıma olmadan da onları görebileceksin."

Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hayatlarımıza yalan o gün bulaştı. Ya da biz öyle sanıyorduk. Biz kim miyiz? Bizler yabancıyız. Belki biraz da yalancı...

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''