Jeon Jungkook kimselere yenilmiyordu. Park Jimin ise küçük bir istisnaydı. *** 24.4.18 16.9.18

Park Jimin, on yıl önceki o olayı unutamıyordu. Jeon Jungkook ise, eh, o sadece bazı şeyleri hatırlamakta o kadar da iyi değildi. jjk x pjm ☘

❝ 𝘴𝘦𝘯 𝘮𝘢𝘯𝘰𝘭𝘺𝘢 𝘣𝘢𝘩ç𝘦𝘴𝘪𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘪𝘭𝘦 𝘥𝘢𝘩𝘢 𝘮ü𝘬𝘦𝘮𝘮𝘦𝘭𝘴𝘪𝘯 ❞

bilinmeyen: hey sadece söylemek istedim ki çok güzelsin ve bu canımı acıtıyor çok keşke seni adımı unutana kadar öpebilseydim veya kolların arasında kaybolarak sana sımsıkı sarılabilseydim tercihen dudakların dudaklarımdayken bilmiyorum, güzel olurdu iyi geceler

❥ jikook Jungkook derin bakışlara, artık ıslanamayacak kadar yorgun gözlerle bakarken ''Ben senden vazgeçtiğimi hiç söylemedim ki.'' dedi burukça. ''Ben senden vazgeçemem ki.'' ''Benim yüzümden canın yakılsa da mı vazgeçmezsin?'' Jimin masumca sormuştu. Öyle masumdu ki sesi, Jungkook'un göğsü titredi. Öpmeye doyamadığı bal dudaklar ne acı sözler fısıldıyordu ona, ne yakıcıydı o güzel gözlerdeki acı bakışlar... ''Senin tarafından canım yakıldıktan sonra bile vazgeçmedim.'' Jungkook Jimin'e bakarken anlasın istedi, içindeki yangının onu da yaktığını, dudaklarının sızladığını anlasın istedi. Kollarının uyuştuğunu, ona uzak kalmanın onu da nasıl yorduğunu görsün istedi. ''Sahiden benimle ölümü mü seçiyorsun?'' ''Hala anlamadın mı?'' Jungkook bir tek bunu sordu. Cidden, hala anlamamış mıydı? *duende (İspanyolca): Bir sanat çalışmasının bir insanı derinden etkileyen gizemli gücü

Hüküm giymiş Jeon Jungkook ve geçmişinin önemli bir detayı olan edebiyat öğretmeni Park Jimin'in hikayesi.