Hayatı kocaman bir girdaba benzetiyorum. Hayatı fırtınalar içinde oradan oraya savrulan bir kız olarak söylüyorum bu sözlerimi. İnsanın ismi kaderidir. Benim ismim de kaderimin en büyük simgesi haline gelen o zor duyguyu hatırlatıyordu insanlar bana her seslendiğinde. Hüzün! İsmimle bağım oldukça kuvvetli. Küçük yaşta tanıştım bu duygunun verdiği ızdırapla. Keşke hiç tanışmamış olsaydım. Bilemezdim hayatımın bu kadar merkezinde olacak bir ruh haline dönüşeceğini. Annemizi küçük yaşta kaybettik. Kardeşlerim benden küçük olunca bana erkenden büyümek düştü. Çocukluğu yetişkinlikle sınanan bir genç kız düşünün. Her anı çocukluğunun öldüğü o saniyeleri yaşatıyor. Ve bu kız sadece seyirci kalabiliyor bu zor duruma. İzlemek bazen bıçak darbesi gibi hissettiriyormuş. Kendi hayatına seyirci kalmak. Esas oyuncularından biri gibiyken hep başkalarının onun için biçtiği rolleri oynamak. Bu benim hayatım. Benim hüzünlü yanımın sesi. Tüm sustuklarım. Konuştuğum susmalarıma siz de eşlik eder misiniz bu zor yolculukta ? İçimizde depremler oluyor ama gıkımız çıkmıyor bu nasıl bir hayat

Yüreğimdeki Notaları keşfetmeye hazır mısınız?

Önümüze gelen bütün engelleri seninle yıkabilirdik. Tapılan deste deste paraları yakabilirdik gözler önünde. Dosdoğru durunca yol alabilirdik seninle. Belki de yoldan çıkabilirdik, bilinmez. Lakin bir eylem lazımdı bizlere değil mi? Saçmalıklarımızı bir kenara bırakalım, güdülmeye dünden razı olmasak çoktan mutlu mesut olmuştuk. Bazen hakkımızı arasak, ama fazlasını da istemesek... Ya da bize armağan edilen boyunduruğa boynumuzu hiç düşünmeden uzatmasak... Eteğimizde taşıdığımız bize yük olan taşralarımız, dönüşür mü bir gün denizlere? Hani sen bana diyorsun ya gamsızsın diye, asıl gamsız olan hangimiz? Ben gamsız, sense başkaldırıcısın o zaman... Kurgu bana aittir ve sessiz okurlar lütfen yapılan emeğe saygı olarak sessiz kalmayın. :)

Görevini aşk ile perdeleyen bir adam ve o aşka yalnızca yüreğiyle kanat çırpan bir kadın. *** "Gözlerin dünyanın en güzel, en ihtişamlı masalını anlatıyor ve ben o masalda bana yer olmamasından deli gibi korkuyorum...'' dedi sarhoşluğuna rağmen kelimeleri net kullanmayı başararak. Saçlarındaki ellerimi alnına kaydırarak oradaki tutamları sevdim hiç acele etmeden... Ardından da şakaklarında, siyah sakallarıyla bezeli yanaklarında ve çenesinde dolaştırdım parmak uçlarımı... ''Neden o masalda sana yer olmasın Barış?'' diye fısıldadım. Gözlerini kapatarak gülümsedi. Birkaç dakika yüzünü inceledim, göğsü düzenli soluklarla inip kalkmaya başladığında uykuya tamamen kavuşmuştu artık. Elimi tekrar yumuşak saçları arasına gömerek iç çektim hüzünle. ''Senin olmadığın bir masalda bana yer kalır mı sanıyorsun?''

Tamamlanma Tarihi; 31/07/2020 İlk Yayım Tarihi; 01/11/ 2019 Cemreler vardı...yeryüzünü bir mevsimden bir başka mevsime sürükleyen... Kimse görmedi onları ama herkes bilirdi. Üstelik kimse dokunmadı da ama yakardı, ateştendi. İçlerinden bir tanesi yolunu şaşırdı. Gökyüzünden usul usul süzülüp toprağa değil, buzdan bir dünyaya karıştı. Eritip, yok etti... sağlam kalan parçaları sahibinin yüreğine saplandı. Acıyordu... sızım sızım sızlatıyordu....ama ısıtıyordu da. Bir yanı bu tatlı sıcaklıkta hayat bulurken, ayakları sular altındaydı. Artık bir dünyası yoktu lakin cemreler vardı... Cemreler diyordu herkese, cemreler...eriyen sularda boğulmak üzereyken, cemreler...oradalar... Cemreler vardı...yeryüzünü bir mevsimden bir başka mevsime sürükleyen... Bir de aşk vardı, peşinden tüm mevsimleri sürükleyen... Hevi; Ankara'dan Almanya'ya uzanan bir aşk hikayesi.

Şiir denizinin içindeki bir damla gibiyiz. İçine girdikten sonra boğulmadan yüzdü güzel satırlarımız. İlhamlara aşık oldu bu kalem...