Hafızanı kaybedersen düşmanına âşık olabilir misin? Karaca Yıldırım, ailesini kaybettiği kazadan aylar sonra iyileştiğinde teyzesinin yanına taşınır. Hayatına devam etmek için üniversiteye kaydolup güzel sanatlar bölümüne gitmeye başlar. Başlangıçta her şey iyidir. Onu çok seven bir teyzesi, samimi arkadaşları ve başarılı olduğu bir üniversitesi vardır. Ta ki geçmişinden gelen gizemli bir çocuk işleri karıştırana dek. Şimdi, her şey değişmiştir. Karaca artık ne arkadaşlarına, ne teyzesine ne de çok iyi bildiği hayatına güvenemez hale gelir. Sırlarla dolu Aram Alevyan, ansızın çıkıp geldiğinde Kar'ın hayatı tepetaklak olur. Artık geçmişten anılarla günümüzdeki hayatı iç içe geçmiştir. Karaca Yıldırım, gerçekten de sandığı kişi mi? Tabloların altına fiyakalı bir imza atan ressam öğrenci mi yoksa gerçek çok daha karanlık bir mahzende henüz çocukluğuna kazınmış bir gölge mi? Peki ya Aram? O, Karaca'nın neyi? Düşmanı mı? Peki, neden düşman olduğunu hatırlamıyorsa... Ona âşık olabilir mi?

Irmak, 14 Şubat'ın özel bir gün olduğuna inanır ve o gün bir randevuya çıkmanın nasıl bir şey olduğunu merak eder. Ama hiçbir zaman Sevgililer Günü'ne sevgili denk getirememiştir. Hayatına birini almak ve âşık olmak istemediği bir dönemde sadece bir gün için randevuya çıkmanın iyi bir fikir olacağına inanarak internete Sevgililer Günü için bir ilan verir. Ancak ilk aşkı ilana başvurduğunda işler, Irmak'ın kontrol edemediği kadar karışır ve kalbinin etrafına ördüğü buzdan duvarlar hissettiği sıcak hislerle tehlikeye girer. Semih: Eğer o saçma ilanı kaldırmana yardımcı olacaksa değerlendirmeye alınmak istiyorum Irmak: Ne? Semih: Yazdığımı okudun Semih: Adayım

Adam sevdiği kadını bıçakladığında dediği tek şey vardı. - KIRMIZI SANA ÇOK YAKIŞIYORMUŞ. O an anladı kadın. Meğerse sevdiği adam DÜŞMANIYMIŞ.

Beni duvara yaslarken kaçmamam için bacağını bacaklarımın arasına koyarak dizini sürttü. Yutkunarak ona baktım. Mavi gözleri avını bulmuş gibi bakarken "Neden ısrarla yapmanı istemediğim şeyleri yapıyorsun, güzel Leydim?" diye sordu. Bunu sorarken dizini hareket ettirmeyi ihmal etmemişti. İnlememek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Dizinin orada olması beni zor duruma sokuyordu. Bakışlarımı kaçırıp bacağımı birbirine bastırmaya çalıştığımda sertçe çenemden kavrayarak kendisine çevirdi ve yumuşak dudaklarını hiçte nazik olmayacak şekilde dudaklarıma kaparken gözlerim kapanmıştı. Hırsla dudaklarımı emip ısırırken ona karşı çıkamıyordum. Belimdeki elini yavaş hareketlerle boğazıma çıkartıp sıktığında inledim. Ağzım aralanırken dilini dudağımın etrafında gezdirip başını benden uzaklaştırdı. Duracak mıydı? Gözlerimi aralayıp ona baktım. Kırmızıya dönen gözleri daha fazlasını ister gibi bakarken gülümsedi. "Neden durdun?" diye sorarken sesim yalvarır bir tonda çıkmıştı. Sorumla beraber baş parmağıyla dudağımı okşadı, ardından "Ne istediğini duymak istiyorum." diyip parmağını ağzımdan içeriye itti. NOT: KİTAPTA KURTADAM, BÜYÜCÜ, CADI VE DAHA FAZLASI YER ALMAKTADIR. BUNU BİLEREK OKUYUN.

Yarasına bakmak için bar tezgahının üstünde kalan ilk yardım çantasını alıp Arala döndüm. "Üzerini çıkart" "Burada mı?" Sorgular gözlerle ona baktım. "Ne demek burada mı?" Alaylı bir gülüşle bana baktı. "O işler yatak odasında yapılmıyor muydu doktor?"

Bir insanı tanımak uzun yıllar alır. Yanlış tanıdığını anlamak ise bir kaç saniye. Açelya canından çok sevdiği çocuğa zevkle bakıcılık yapıyordu taki patronunun eli kanlı bir mafya olduğunu öğrenene kadar. Açelya eskisi gibi rahat olabilecek mi ? Peki yeni farkına vardığı duygularına engel olabilecek mi ? En zoru da arada bir intikam meselesi varken ayakları üstünde durabilecek mi ?

Lise öğrencisi İpek bir partide öldürülür ancak katil cinayete intihar süsü vererek bundan sıyrılmayı başarır. Ta ki bir anonim, en büyük şüphelileri bir grupta toplayana kadar. 05..: Neden mi bu gruptasınız? 05..: Cevap basit. 05..: Çünkü onu siz öldürdünüz.

Her şey Afra'nın yeni okula gitmesiyle başlar. Bu gittiği okulda Aras ve çetesi ile tanışır. Ve bu çete'nin kötü şakalarına uğrayacak yeni kişidir. Bakalım Aras ve Afra'nın nefreti ne zaman aşka dönüşecek? Aşk kimleri değiştirecek? *Peki ya aşk her şeyi affeder mi?* (Wattpad klişelerinden)

Son sınıf çocuk gelişimi öğrencisi Selin, evlenmeyi düşündüğü adam tarafından dolandırıldığında dünyası bir anda tepetaklak olur. Artık acilen paraya ve kalacak yere ihtiyacı vardır. Bu yüzden en yakın arkadaşı Leyla'nın bulduğu ücreti dolgun, yatılı bakıcı ilanı onu hayatta hala mucizelerin olabileceğine inandırır. Ta ki erkek bakıcı arandığını fark edene kadar. Selin bir kere daha yıkılsa da sahne sanatları okuyan Leyla'nın bu işin peşini bırakmaya niyeti yoktur. Arkadaşını erkek kılığına sokarak iş görüşmesine yolladığında ikinci bir mucize olur ve Selin işe kabul edilir. Artık Türkiye'nin en zengin iş adamlarından Doğan Sümenoğulları'nın evinde bakıcıdır. Selin, bir yandan bu sert karakterli, gizemli adam ve üç yaşındaki küçük kızıyla uğraşırken bir yandan da bir ölünün hatırasının dolaştığı garip bir yer olan Sümenoğulları malikanesinde kimliğinin açığa çıkmaması için türlü şekillere girecektir.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.