*Kitap olduğu için bölümler kaldırılmıştır. Kutup Yıldızı Ephesus Yayınları farkıyla artık raflarda! 😌 Serinin 3 cildini bu kitap kapsamaktadır. Seri 6 kitap olacaktır. "Çünkü sen galaksinin en derinlerinden benim kalbimi aşkınla, parıltınla aydınlatmaya geldin Kutup Yıldızı." Yayınlanmaya başladığı tarih: 29 Mart 2014. Tüm hakları saklıdır. ©

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Bambaşka bir İstanbul. Bomboş sokaklar, korkulu arayışlar ve cesur adımlar... Bu yeni dünyada ne amaçlanıyordu? Bu kadar hızlı bir değişim nasıl olabilmişti? Kabus muydu yoksa gerçeğin ta kendisi mi? Kalabalık şehir İstanbul'u hiç bu kadar ıssız görmediniz. Nasıl ve neden mi bu hale geldi? Ya da gelin, size hikayemi en baştan anlatayım . "...Daha fazla ölüm için de işaretti. Burada vicdan yoktu. Burada acıma, merhamet yoktu. Burada insan yoktu. Burada canavardan başka bir şey yoktu. Kanım çekilmişti. Yakıcı bir hırs, öfke ile karışıp içime doluyordu. Dişlerim hiç olmadığı kadar birbirine kenetlenmişti. "Söz veriyorum lan!" dedim dişlerimin arasından. "Söz veriyorum! Hangi şerefsizse bunları yapan, yemin olsun, çıktığı yere sokacağım!" Nabzım iyice yükselmişti. Sinirden titriyordum. Korkuyor muydum? Hayır. Bundan sonrası ölümdü. İki seçenek vardı, ya ben ölecektim ya da bunu yapanlar. Ama ben sözümü vermiştim. Ben yaşadığım sürece, onlara hayat yoktu. "

Ben, her zaman onun için bir yıldız kadar değerli olmak istemiştim. Ben, her zaman onu gülümsetebilen şeylere sahip olmak istemiştim. Ben, her zaman ona umudu vaat etmek istemiştim. Peki ya bunları yapabilmiş miydim?

Dudaklarını dudaklarımın arasına milimler kalacak kadar mesafe bıraktım. Ayın altında bir yıldız gibi parlayan yüzünü nefesimi üfleyip, dudaklarımı yaladım. Sağ elimi boynuna götürüp onu, kendime iyice çektim. İtiraz etmeden, bana ayak uydurdu. Sağ elimi karıncanın yavaşlığında onun arkasına doğru götürdüm. Gözleri gözlerimdeyken onu sıkıca tutup ateş topu olmuş kasıklarıma bastırdım. Göz bebekleri mümkünmüşcesine dahada büyüdü. "Beni hemen öp!" Soluk alıp verdi. "Hemen şimdi öp!" "Gözlerini yum." Gözleri gözlerime kısa süreli veda ederken, fırsattan istifade silahını çekip aldım. Ondan hemen birkaç adım uzaklaşıp, silahı her iki elimle havaya kaldırdım. Gece mavisi gözlerini açıp bana baktı sonra burun buruna olduğu silaha baktı. Dudaklarımı dişlerimin arasına alıp, sinsice güldüm. "Yanına bırakmayacağımı söylemiştim başkomiserim!"

kahvenizi hazırlayın can sıkıntısına birebir deli sorular komik anlatımla