Patuloy ang pagsabog sa mall na tila ba isa itong bomba. Fire enveloped the whole mall. Firefighters were having a hard time putting out the fire. Lalo lamang lumalakas ang apoy. Realization hit me. We shouldn't be this close. If my hunch is right that she is my soulmate, then I should probably get away from her. Marami kaming masasaktan. Being with her is a disaster.

You don't really love someone, not until they become the person behind of your poetries. When poetry speaks, it echoes through your soul, lingers in your heart, and dances in your dreams. And... it stays. I wrote poems enough for people to ask, "who hurt you?" -Hugot Queen♥

Unspoken words hurt on a two way basis. To the one who isn't honest at heart And the one who isn't clear in mind.

Ilang buwan pa at nagplano na tayong magpakasal. Di ko man sabihin, walang pagsidlan ang saya ko. Pero nang mismong araw ng kasal natin, nasangkot ako sa isang aksidente. Katawagan kita noon kaya di ko napansin ang matandang tatawid sana. Pinilit ko'ng umiwas, at dahil doon, ako ang nagbuwis ng buhay.

Dahil sa pangyayaring iyon, hindi na ako nagtangka pang pumasok sa hardin na iyon. Hindi ko gusto na muling makita ang mukha ng babaeng iyon. Oo, maganda siya pero nakakabwisit ang ugali niya. Ang damot niya. Akala naman niya sobrang sama ng ginawa ko. Kumuha lang naman ako ng rosas eh.

Mabilis ma fall. Yun yung problema. Alas nueve kalahati ng gabi. Manila City Hall. Pauwi na ako noon, nang sumakay ka ng jeep at tumabi malapit sa akin. Di lang basta malapit. Dikit. At malagkit na nagtama ang ating mga mata. 'Alam na!' Ganun naman 'yun basta gumanti ng tingin may pagnanasa din. Sabi nga " 'pag tumingin ka, akin ka!" ang kaso di ka lang tumingin, tumitig ka pa, dinantay ang siko mo sa hita ko. Di ko alam kung anong trip mo pero alam kong trip kita. Ano pa't di naman ako nagmamadaling umuwi, kaya nga ako ginabi sa Maynila dahil tinamad akong umuwi dala ng matinding trapik.

Isang linggo ang nakalipas mula ng umuwi sya sakanila ay ramdam kong nag bago na nga ang pakikitungo nya saakin. Madalang ng kaming mag tawagan , tipid na lagi reply n'ya at hindi na sya yung dating nakasanayan ko . Lahat nag bago . Ano bang nangyari?

Truth is, we can't force love. We can't insist what's not meant to be or beg for it to come or stay. We cant force love that is not present.

Napatigil ako nang iniabot mo ang eleven pesos. Biglang nanlambot ang pasmado kong kamay. Hindi ko alam kung kukuhanin ko ba o magpapanggap ako na walang narinig katulad ng aking nakasanayan.