Rüya neşeli, mutlu, hayatı çok seven, zeki, ve bir o kadar güzel genç kız tek derdi alışveriş olan bu kızın düşünmeyeceği tek şey hayatının bir anda alt üst olacağı... Rüzgar karanlık, bilinen soğuk prens, asi ve karanlık bir tarafı olan bir iş adamı daha doğrusu iş adamının oğlu hayatta tek düşünmediği şey aşktı ve bir anda karşına çıkması asla onun suçu değildi...

On yıl boyunca ölü bir adama âşık olmak... Hiçbir karşılık beklemeden, yalnızca toprağını öpmek... Ona en çok ihtiyacın olduğu anda mezarına sarılmak... Can verirken giydiği kanlı gömleği saklayacak kadar çok sevmek... Genç kadın bu acıların hepsini yaşamıştı. Sevdiği gittiğinde, kalbi en derinden sarsılmıştı. Hiç kimsesi kalmamış gibi hissetmiş, sevdiği adamın yokluğuna sarılmıştı. Ta ki; o silahı kafasına dayayana kadar... Alisa işte o gün yeniden doğmuştu. Defalarca rüyasında gördüğü, gözlerine bakmaya doyamadığı o adam tam karşısındaydı. Kadın yıllarca ölü bir adamı sevmişken, şimdi o adam tam karşısında duruyordu. Asıl hikâyeleri işte şimdi başlıyordu... *** © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA, ÇOĞALTILMA VE ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Bazı vedalar mezar taşına yazılmaz... Çünkü o ayrılık, hâlâ yaşayan bir şeydir. Bir kadının düğün günü kaybolması, sadece bir yok oluş değildir. Bir adamın ruhunu söken, kalbini zehirleyen, gözlerini karartan bir yaradır bu. Savaş, o gün öldü aslında. İçinde bir öfkeyle, sormaya cesaret edemediği sorularla kaldı. Ve cevapsızlık... Onu başka birine dönüştürdü. Sert, sessiz, acımasız... Yaralı bir adam artık. Üç yıl sonra... Kapanmamış defterler açılıyor. Ve karşısına çıkan o gözler... hâlâ aynı. Ama Savaş artık o eski adam değil. Ve onun sessizliği, bir intikamın ayak seslerini taşıyor. Gerçek, zannettiğinden çok daha karanlıksa ne yaparsın? Aşk geri dönerse... İhanet sandığın şeyin altında başka bir hikâye varsa... Ve gerçek, yüreğine saplanan en keskin bıçaksa... Ne yaparsın? İhanet mi? Aşk mı? Yoksa ikisinin arasında incecik, kanla yazılmış bir çizgi mi var? Hiçbir şey göründüğü gibi değil. Ve bu hikâyede, merhamet yok. Sadece bedel var.

"Direkt söylersem kaldıramazsın diye düşünmüştüm,"diyerek sesini hafifçe yükseltti Ezgi. "Madem bu kadar hızlı olsun istiyorsun, al o zaman. Ardıç seni aldatıyor." Espiri üçe ayrılırdı: Asla komik olmayan fakat karşısındaki insanın gülüşüne gülündüğü için komik sanılan espiriler, komik olan fakat insanların zeka seviyesinin yetmediği için sadece tek kişinin güldüğü espiriler, ortada olmayan şeyleri kullanarak dalga geçmek için yapılan ve büyük kavgalara sebebiyet verebilecek espiriler. Ezgi üçüncü sınıf bir espiri yapıyordu ve eğer devam etmeye kalarsa o güzel montunu tekmeleyecektim. Söylediklerinin üzerimde olan etkisi sıfırdı. Bu yüzden sahte bir, "Ha ha,"sesi çıkardıktan sonra ciddi bir hâle büründüm. Genelde ciddi olmaya çalıştığım her ortamda kahkaha atardım fakat bu yaptığı, espiri için bile fazlaydı. "Komikmiş biraderim. Tutar bu." Başlangıç: 03.12.2017 Bitiş: 26.07.2021

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

KİTABIMIZ RAFLARDA, TÜM KİTAPÇILARDAN ULAŞABİLİRSİNİZ. Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen kimsin ya? Adını bile bilmiyorum!" Dedi genç kız sinirle yanındaki adamı süzürken. Adam cevap vermemişti. Bu genç kızı daha çok sinirlendirmişti. "Hey, adını sordum?" Adam genç kızın yüzüne bile bakmadan arabayı sürmeye devam etti. "Kurt." Diye mırıldandı, sesi oldukça soğuktu. Genç kız ürktü, bu nasıl isimdi böyle? Tanımadığı bir yabancıyla nasıl yaşayacaktı? Üstelik bu adamın bir mahkûm olması genç kızın daha çok ürkmesini sağlıyordu. Yavaşça başını cama çevirdi, korkuyordu. Babası yanında yoktu ve çok korkuyordu. Ona ihtiyacı vardı, ondan başka hiç kimsesi yoktu... BİR KARADENİZ HİKÂYESİ... *** Karadeniz Serisi'nin ilk kitabıdır... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Altında olduğum o erkeğe baktım ... Açık kahverengi saçları parmaklarıma dolanmıştı. Kahverengi gözleri şehvetten yanıyordu. Ellerini iç çamaşırıma getirip yavaş yavaş çıkardı. İşte o an bekaretimin bir intikam uğruna harcadığı o andı . ...

Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

GENEL KURGU #1 Asya Özkurt... Henüz yirmi yaşında, hayatın zorluklarıyla erkenden tanışmış bir genç kadın.. Genç kadın ya o gün intihar edecekti, ya da gidecekti... O gitmeyi seçti... Hayatın zorluklarıyla savaşmak istedi, kendine bir şans tanıdı. Masmavi gözleriyle denizi kıskandırabilecek bir güzelliğe sahipti, onu görünce hayran kalmamak elde değildi... Ve genç adam, bir gün onu gördü. Dünyanın en güzel tesadüfüydü bu, görür görmez sert kalbi adeta ısınmıştı... Asya ona karşı direndi, o çok despot bir adamdı. O adam; Yiğit Arslanoğlu... Asya ondan kaçmaya çalışırken ona bu kadar çok âşık olacağını tahmin edemedi... Yiğit'in planlarını bilmiyordu, o sert adamdan çekiniyordu... Ve Yiğit Arslanoğlu, hayatının en tatlı yenilgisini bu küçük kadına vereceğini düşünememişti... Yiğit'in sakladığı o büyük sır, bu aşkı nasıl etkileyecekti? Kendisi bile buna bir cevap bulamıyordu. Kazanan ya aşk olacaktı, ya da ayrılık... --- © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.