Gıcık bir yılışık çocuk, artık ondan bıkmış bir genç kız. Ona her gördüğünde söylediği bu...Sana alerjim var!!! Bu alerji zaman geçtikçe yok olup, yerini aşka vere bilecek mi sizce...?!Aşkın karşısında hangi alerji dura bilirdi ki sanki...?! Sana alerjim var~Buketle Keremin hikayesi... Not: Final görmüş bir çalışmadır

"O sesi sen de duydun mu?" Karanlık koridorda yönümü bulmak için duvarlardan yardım alırken korkuyla sormuştum bu soruyu. "Burası otel" demekle yetindi ,benim aksime fazla rahat davranıyordu "burada sesler olması fazlasıyla normal." Cevabı üzerine durdum "Bu otelin tek ziyaretçileri biziz Deamon, hatırlasana!?" Karanlık koridorda durmamla birlikte tüm ses kesilmişti. Bana sonsuz gibi gelen birkaç saniyeden sonra Deamon rahatsız edici bir gülümsemeyle cevap verdi "Görmüyor musun?" etrafı gösterdiği eli hiç durmadan titriyordu "herkes burada" gülmeye devam ediyordu "hepsi bizim için burada" gelip suratımı tuttu ve kafamı etrafa bakmam için yukarı kaldırdı, sonra büyük gülüşü aniden soldu "sadece biz yokuz." Usulca suratımı bıraktı ve koridorda uzaklaşırken defalarca kez tekrarladı "Sadece biz yokuz."