Alt dudağımı dişlerken bana uzandı ve omuzlarımdan sert bir şekilde tutup yatağa atarken çığlığı bastım ama üzerime abanması ve bana iltifatlar yağdırırken her an öpmesi... "Çok güzelsin." "Siktir...seni hiç durmadan sabaha kadar sikeceğim..." -*- Hafif çıkmış sakallı çenesi ile şortumun belini daha da aşağıya çekiştirdiğinde oramın üzerine öpücük kondurması ile ''Ahh...'' diyerek inlemem ile utanırken ''dur!'' demiştim sonunda... Hem ileri gitmesini istiyor gibiydim. Tanrım, oramı açmasını ve daha da aşağıya inip öpmesini ister gibiydim! Ne oluyordu? Neden böyle bir hisse kapılmıştım? -*- Tek doğru için onca yanlışı görmezden geldiğimiz bu dünya da hayalkırıklıklarıyla dolu geçmişimiz bir ip gibi gelecek günlerin boynuna dolanıyor. Her ne kadar kurtulmaya çalışıp daha beter şeyler yapsak da ruhumuzun aydınlanmasına fırsat vermiyoruz bir türlü. Gelecek günlerim boynuna dolanan bu ip bizi sıkıca sararak doğru limanı bulmamıza izin vermiyor. Attığımız her adımda gerçekler bir tokat gibi yüzümüze çarpıyor ve bir toz tanesi kadar olan özgüven denen şeyi altüst ediyor. °~°~°~°°~°~° BİR KADIN GELDİ, CENNETİN ARZUSUNDA CEHENNEMİ YAŞATTI... -•- 🖋31.07.2019 🕟19.09

Uyarı📌Küfür ve +18 sahneler içerir. Hayat insana yaptıklarının da yaşattıklarının da cezasını eninde sonunda keserdi. Yaptığın hatanın bedelini çok acı verici bir şekilde ödeyebilirdin. Bu insanı öfkeyle hareket etmeye, kırıp dökmeye hatta isyan etmeye bile teşvik edebilirdi. Fakat asıl mahiyet bunda değildi. Yaptığımız hatalar -her ne kadar bedelini çok ağır ödediğimizi iddia etsek de- bize tecrübe katardı. Yaşadığımız o 'çok ağır' gelen acılar bizi olgunlaşmaya, büyümeye iterdi. Düşüncelerimizde dâhi değişikliğe, gelişime sebep olan şeydi çektiğimiz acılar. Acılar bizi büyütür, hatalar bize tecrübe katar. İnsan yaptığı hataların bedelini er geç öder. Peki ya ben... Hiç bilmediğim bu evde, hiç bilmediğim bu yerde, tanımadığım bu zehir bakışlı adamla ne işim vardı? Evet, insan yaptığı hataların bedelini ödemeliydi. Ama ben.. Tanrım... O zaman ben neyin bedelini ödüyordum?

•İlk kitap deneyimim olduğu için ilk bölümlerde bazı hatalar var. Hatalara rağmen okudukça seveceğinizi düşünüyorum.

"Ba-Baba hani bana sözün vardı sevdiğim adamla evlendirecektin beni sen sözünü tu-tutardın."diye sessizce fısıldadım. Gözümden yaşlar çeşme misali akıyordu duramıyordum. Kalbim acıyordu. Babama ne olursa olsun bağıramazdım. O benim canımdı, kanımdı, herşeyimdi. Onu üzemezdim. Ne olursa olsun ona saygısızlık yapamazdım. Ama bu daha nereye kadar gidicekti. " Derin ben sana son sözümü söyledim! Kutay akoğlu ile evleneceksin! Ha isteyerek ha zorla." diye bağırdı daha sonra sinirle odadan çıktı. Annem bir kenarda durmuş bizi izliyordu. Biliyordum, içten içe bana kıyamıyordu ama annem babımın doğruyu yaptığını tekrarlıyordu. Daha fazla dayanamadım ve yanımdaki koltuktan destek alarak yere çöktüm gücüm kalmamıştı. Kendimi değersiz bir eşya gibi hissediyordum. Ağlıyordum, canımdan can alıyorlarmışçasına bağırıyordum. En sonunda annem yanıma geldi yanıma eğildi ve sıkı sıkı sarıldı. " Ben yanındayım annem sakın üzülme Kutay seni mutsuz etmez inan bana." İnanıyormuşcasına kafamı iki yana sallayıp geri çekilmeye çalışıyordum hala ağlıyordum. "Annem üzme beni dayanamıyorum senin ağlamana. Kuzum benim ağlama ne olursun" Tam o sırada herkesi korkutan, herkesin saygıyla bahsettiği Kutay akoğlu odaya girdi...