ayfergungor31508
Loş, çelimsiz ve her zaman tiksinerek geçtiğim yollardan bir daha iş çıkışı geçiyordum. Güneş yerini aya bırakmış kendi köşesine çekilmişti. Ama çok çekilmiş olacak ki aydan bile pek fazla ışık yansımıyordu yeryüzüne. Büyük ve bir o kadar da sağlam gözlere sahip olduğum için çok şükür zorlanmamıştım yürürken ama nedense bu yollardan geçerken içimi kapsayan korku ve tedirginlik bu sefer yoktu. Giderek daha düzgün bir yaşam sürmeye sürüklüyor içim beni. Bunu düşünürken ister istemez karanlıkta görünmeyen yüzüme bir gülümseme yerleşti. Bozuk,kırık,pis ve kokulu yolda hala yürümeye devam ediyordum ta ki ....