•••• "Her şeyi öğrendim. Belli ki eski sevgiliden daha fazlası. Hala onu mu seviyorsun?" "Bora yapma..." dedim yalvarır gibi bir sesle. "Öyle, değil mi?.." Elimin altındaki elini çekti hemen. Boşluğa düşmüş gibi, elime bakakaldım. "Ben neyim peki bu hikayede? Başroldeki kızın, esas oğlan geri dönene kadar yaralarını sardırdığı enayi mi?" •••• •1 Haziran 2017> 1K •24 Şubat 2018> 100K •29 Ocak 2020>200K •15 Kasım 2020> 300K Kapak: @yarencakir1

~ Wattys 2018 Kazananı ~ Tamamlandı Hayatınıza ansızın giren bir çocuk yaşamınızı nasıl değiştir? Cansu ve Barlas sokakta çalıştırılan Yağız'ı polise götürdüklerinde çocuğun anlattıklarıyla büyük bir şok yaşarlar. Yağız hayatın zorluklarıyla daha dört yaşında karşılaşmış, onu çalıştıranlar tarafından şiddete maruz kalmıştır. Yaşadıkları Yağız'ı çekingen bir çocuk yaparken neredeyse hiç konuşmamaya başlamıştır. Onu adamların elinden kurtaran, ona nazikçe yaklaşan bu çiftten ayrılmak istememiştir. Küçük çocuktan çok etkilenen çift onu evlat edinmek istemesiyle başlayan bu sıcak ailenin serüvenine dahil olmak ister misiniz? ***** Cevaplar hikayenin devamında. Kitap kapağı : Can Elibol Yayınlanma tarihi : 16.02.2016 Prens adıyla yazılan ilk kitaptır.

YARI TEXTİNG'DİR. [TAMAMLANDI.]

Ne söyleyeyim şimdi? Alışkanlıklar sıradan gelmiyor bir zaman sonra. İçin kan ağlarken gülümsemek belki de en zor olanı. Oysa yazdım hafifletmek için eni konu ortaya koyduğum kadarını kederimin. Göze gelmedi kimsesizliğim ve ben tek başıma kaldım bu dünyada yine. Ağladım her şeye, herkese. Duyan olmadı melodik bir tınıda şairin iç sesini. Ben susuyordum oysa ve kaderde sustu belki de tüm hayatım boyunca. Ne fark eder? Ne olacak simdi? İnanabilecek miyim tekrar hayata? Bir anlamı olduğuna? " Ali Ömer........" " İzin verecek misin Sera? Kışın ortasında adın gibi rengarenk çiçekler açtıracak mısın küçük dünyamıza? Biz olacak miyiz? " Mucizelere inanır mısınız?

"Bırak beni, bunu yapamam Rizgar! Sana bu kötülüğü yapamam, sevmediğin biriyle evlenmene göz yumamam!" Genç adam öfkeyle duvara vurdu. "Başka çaremiz mi var? Seni de, beni de yaşatmazlar!" Kadının içine sinen korku her dakika daha da artarken bakışlarını kaçırdı. Onunla evlenemezdi, ona bunu yapamazdı. "Ben evlenmek istemiyorum!" Rizgar karşısındaki yıpranmış kadını izledi. Yeşillerindeki morluklar canını sıkarken duruşunu dikleştirdi. "Allah şahidim olsun ki; ya seni alırım, ya da bu Urfa'yı yakarım!" Adamın sesindeki netlikle birlikte genç kadın bakışlarını ona çevirdi. Utanıp bakamadığı kahvelere birden gelen cesaretle uzun uzun baktı... Aniden bir silahın patlama sesi duyuldu... Kardelen korkuyla adamın yanına gitti. "Geldiler, geldiler!" Dehşetle aynı şeyleri sayıklayıp durdu... Tesadüfen kesişmişti yolları... İsimleri bile birbirlerinin kaderleri gibiydi; Kardelen boynu bükük masum bir çiçek iken, Rizgar onun kurtuluşuydu... Genç adamın karşısına savunmasız bir hâlde çıkmıştı. Boynu bükük, acılı Kardelen'i... RİZGAR HAZNEDAROĞLU & KARDELEN DEMİRHAN © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA, ÇOĞALTILMA VE ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

-Bölümler düzenlenmeye başlanmıştır.- Gözyaşları ölenler için değildir aslında; geride kalanlalar içindir, gidemeyenler içindir, en çokta susmak zorunda kalanlar içindir... Kader mi kaybetmeye zorlar? Yoksa beden mi kaybetmeye alışan? Kaybedecek birşeyin kalmadığında fark edersin aslında kaybedecek çok şeyin olduğunu! Kaybetmeye.. Kazanmaya.. Susmaya Ve Ölmeye...

Işık Irgaz. Aslında bakarsanız Işık Asiye Irgaz. Ama o bundan pek hoşlanmıyor, çaktırmayın. Aslan Ulubay. Bir garip adam. Ama hakikaten adam. Kader. Bir soyadı yok ama siz onu zaten tanıyorsunuz. Kader denen yelloz, Işık ve Aslan'ı yan yana getireli yıllar geçiyordu da yazık bu ikisi bunu bilmiyordu. Biri diğerinden tamamen habersiz, diğeri öbürünü göreli yıllar geçmiş. Kader durur mu? Bu ikisi birleşecek, işte o kadar! Sena. O da biraz şey. Siz anladınız. Kendi hayatında düzende gitmeyen ne varsa, hepsinin acısını yazdığı karakterlere yansıtmaya bayılıyor. Çünkü kader böyle diyor.

18 yaşında ölmüştü genç kız. Şimdilerde 30'una yaklaşıyordu. Sağlıklı ama ölü bir kadının yeniden doğuşuna şahitlik etti fırtına. Ve bu mezardan çıkıp yeniden doğuşun hikayesiydi. Mısra ve Vural'ın hikayesi...

Göz göze geldiği tüm erkekleri etkisi altına alabileceği halde, o bir tek kişide tutuklu kalmıştı. Göz göze geldikleri her anda onu etkisi altına alan tek kişiye. Nevra Asena Karahan, vatan aşkıyla yanıp tutuşan bir adama kapılmıştı. Bilmediği şeyse aynı şekilde Kağan Akıncı'nın da ona kapılmasıydı. Kağan Akıncı onun için bir milattı. Sıradan olan hayatını alt üst eden bir milat. Babasının Asena'sı, annesinin Nevra'sıydı o. O adı gibi bir Asena'ydı. Tam bir dişi kurt. Öncesinde sadece Asena'yken, şimdi kalbinde Kağan'ı taşıyan bir Asena'ydı. * * * * * * * * * * Büyük kayanın arkasına yaslanarak elindeki silahını yavaşça yere koydu ve kulağındaki telefona dikkat kesildi. Yaklaşık 9 gündür ilk defa çekiyordu telefonu. "Oralar nasıl? Güzel mi?" Telefonun ucundan kızın naif ama alaycı sesi çıkınca gözlerini kısarak ciddiyetle çevresine baktı. Dağın başında onlar tarafından elleri ve ayakları bağlanmış bir kaç terörist. Tiksinerek diğer tarafa baktı. Askerlerinin bir kısmı yorgunluktan yere serilmiş bir şekilde yatarken, Fırat ve bir kaç kişi gülerek muhabbet ediyorlardı. "Hayır" Karşı taraftan ses gelmezken sanki kız 'neden' diye sormuş gibi, özlemle iç çekti ve "sen yoksun" diye fısıldadı.

Kadın adamın kalbine kuma gittiğini bile bile sevmişti. Bu kuma kitabı değildir. Burada ki kuma kelimesi adamın kalbi vatan aşkıyla doluyken bir kadına aşık almasını konu alıyor. " burası benim evim. Sen benim yurdumsun. Kaybetmemek için kan döküp, kanımın dökülmesine razı geleceğim kişisin. Kokun var ya yağmurdan sonra etrafı saran toprak kokusu gibi her karışın benim Vatanım. Düşmanın el sürmesine izin vermeyeceğim bayrağımsın. Seni seviyorum huzur kokulum. "