Όλα όσα δεν άγγιξαν οι λέξεις (σου) | ✓
Και ας αρχίσουμε από τη μία και μοναδική, εμένα. (Μικρή Ιστορία) All Rights Reserved ® Copyright © 2021 DL
Και ας αρχίσουμε από τη μία και μοναδική, εμένα. (Μικρή Ιστορία) All Rights Reserved ® Copyright © 2021 DL
Η Ήβη είναι στο τελευταίο έτος της σχολής της, Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση, μια σχολή που δεν της κέντρισε ποτέ το ενδιαφέρον. Είναι εσωστρεφής, απαισιόδοξη, έχει χίλια δύο προβλήματα και φοράει διαφορετικά παπούτσια στο κάθε πόδι. Ο Αχιλλέας, ένα παλληκάρι σαν τα κρύα τα νερά που δεν ξέρει πού του πάνε τα τέσσε...
❝Καθώς τον κοιτούσα να διασχίζει τους διαδρόμους του μουσείου και να παρατηρεί τα έργα τέχνης που στόλιζαν τους τοίχους του, ορκίζομαι πως τα άκουσα να αναστενάζουν με μελαγχολία, διότι μόλις είχε αποδειχτεί περίτρανα ότι εκεινος ήταν το μεγαλύτερο έργο τέχνης που δεν είχαν καταφέρει να κρατήσουν κοντά τους.❞
Δύο γείτονες. Ένα κορίτσι που κάθε βράδυ, την ίδια ώρα, βγαίνει στο μπαλκόνι της για να τον αντικρίσει. Ένα αγόρι που δεν έχει ιδέα για την ύπαρξή της. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζει εκείνη.
Νίνα: Τον θέλει σαν τρελή, αλλά πρέπει πάσει θυσία να μείνει μακριά του. Άλεξ: Την θέλει σαν τρελός και δεν θα αφήσει τίποτα να τον εμποδίσει από το να την κερδίσει. Εσείς; Τί θα κάνατε αν θέλατε κάποιον πάρα πολύ, όμως δεν μπορούσατε να τον έχετε;
Γαβριέλα Παπαστεφάνου. Μια καλοκαιρινή νύχτα σε ένα κλαμπ της Κέρκυρας. Ένας τύπος με τατουάζ. Ένα φιλί. 《Έλα Γκάμπι, χαλάρωσε λίγο.》 Φώναξε η Ελβίρα. 《Δεν πίνω.》 Φώναξα αλλά προφανώς και δεν με άκουσε. Χριστέ μου ποιος ξέρει τι μου έχει βάλει να πιω. Έχε χάρη που έχω κορακιάσει και δεν βλέπω να φεύγουμε σ...