Hayat türlü oyunla sınarken seni bir tarafın olmak zorunda;bana söz ver, sen kazanan tarafta olacaksın mutlaka.Onca şeye göğüs gerip, onca zorluğa başkaldırman ve tüm bunların yanında hep güçlü olman gerekir. Hayır,zor değil! Yapabilir... Ben inanıyorum sana;sen de inanacaksın sana. Sana yalan söyleyip, söz veremem, bu yolun sonu masallar ülkesi ve hayaller kadar güzel bir hayat seni bekliyor diyemem. Ama bir gün mutlu olacağını ve mutluluğuna sana çok yakışacağını söylemeden geçmem. Acı bir burukluk vardır her zaman içinde. Bilirim, benim içim de öyle... Ne kalabalıklar, ne sesler ve kimler olursa olsun hayatında hep bir yalnızlık "hissi" hatırlatır kendini"bazen" sana. Ve bazen o bazı zamanlar o kadar zor gelir ki sana,bazen ne yapacağını bilmezsin hayatta."Bazen" diyerek"ara sıra" gibi bir zaman dilimden söz edilir amam" bazen bazı şeyler" öyle şeyler hissettirir ki,"bazen "bir hissettiğin bütün bir ömre denk gelir.

Hiç gitmezsin sanmıştım. Zaten bu hayatta sanmaktan daha büyük yanılgı yoktu.Bunu da sen öğretmiştin. Ama bir süre sonra güçleniyor insan, onu gördüm. Acılara kuşanıp , insanlara o şekilde gülümsüyorum. hiçbir şey olmamış gibi gibi. Anılar diyorum ne kadar da acımasızlar böyle. Gecenin bir yarısı sancıyla seni uykudan alıp karanlığı izlemeye bırakıyor. "otur buraya ve bak geceye, bak ki ne kadar karanlıkmış yalnızlık göz kırpıyor şimdi bana .Gitmem diyenlerin kanat sesleri uzaklaşıyor. Ne kadar mutlu ettiyse o kadar mutsuz ediyor aynı kişi. Ah ne saçma bir ironi!Sonra sen geldin,onlar gibi gibi olmam dedin. Olmadın da. Hiçbir gidiş yıkmadı beni. Bak, enkaz altından topluyorum umutlarımı şimdi