Sona yaklaştığını hissediyordu. Ama bu yaklaştığı ilk son değildi. Umudu tutunduğu tek daldı. Hayatı boyunca hep umudun sesini duymak için yaşadı. Kaybettiğini hissetti Canı yandı, sustu. Ağlamak istedi bağıra bağıra ağlamak istedi, yapmadı yapamadı yine sustu. Fakat öldü sustukça dahada derinlere gömüldü Duygularını daima sakladı siyaha çalan koyu kahverengi harelerinden hiçbir duygu okuyamadılar. Ruhunun rengini kimse bilmedi Herkes onu siyah sandı Ama o griydi. Ne fazlasıyla karanlık ne fazlasıyla aydınlıktı. O griydi. Kimse anlamadı öfkelendi adam kırıp döktü sonra sustu bir kez daha tüm seslere inat sessizliğini konuşturdu. Sessizliği bir yardım çığlığıydı ve herkes sağırdı. Sadece o duydu Korayı. Sadece ufaklık Ufaklık yaralı adamâ merhem olabilecek miydi? Kabuslarının ve geçmişin içinde boğulup nefes alamayan Tilkiye Ufaklık nasıl yardım edecekti? Umudun Sesini duyabilecekler miydi? Tüm umutsuzluklara inat umudun sesini duymak istiyor musunuz? Öyleyse gelin beraber dinleyelim duyacağımız çok şey var...

"Neden bana bunları yaşatıyorsun?"diye sordum. Yüzüme baktı. Galiba benim korktuğumu anlamış olacak ki sakin bir ses tonuyla konuşmaya başladı. "Hala anlamadınmı? Seni unutmaya çalışıyorum ama hep gözümün önüne geliyorsun. Gözlerimi kapatıyorum bu seferde sesin kulaklarımda oluyor. Eylül ben sana deli gibi aşığım anla artık beni. Senin için dünyayı yakarım ben." 07.11.2016

Aşk insanı değiştirir mi ? Bunun cevabını hikayenin içinde öğreneceksiniz ?

Hayat dediğin nedir ki? İlk gördüğün yakışıklıya aşık olmak mı? Sırf okulun popüler çocuğu diye 'Ayy ben ona aşığım' diyip sadece onu beklemek mi? Aşkını bulduğunu düşünüp terk edilmek mi? Umut dolu hayattında ki tüm umutları öldürmek mi? İşte bu sorularının hepsinin cevabı bende. Bu hayatta bir çok hata yaptım. Çok saftım ve evet çok salaktım . Kullanıldım ,terk edildim, babamı kaybettim ,ailemi kaybettim , en yakın arkadaşımı yüzüstü bıraktım , yanlış kişiye aşık olup doğru kişi olduğunu düşündüm , gerçek aşkımı bulup kaybettim ,sürüyle belaya bulaştım , anormal hayatıma yeni anormallikler ekledim, eski iyi kişiliğimi bir kenara atıp bambaşka bir insan oldum. Ruhen öldüm ben. Sadece yok olacağım, gerçekten öleceğim günün gelmesini bekleyerek yaşamaya başladım. Sadece ölümü bekleyerek. Sadece girdiğim bu karanlık durumdan kurtulmayı bekledim ben. Sadece yaptığım aptallıklar sonucu kaybettiğim insanları son umudumla bekledim. Şimdi istesem kaybettiğim gerçek aşkım gelir mi geri? Bu karanlık hayatımdaki güneşim olur musun prensim? Yaptığım tüm hatalara karşı beni yeniden affeder misin? Yeniden Prens ve Prenses olabilir miyiz? Yeniden Bana 'SEN BENİMSİN' dermisin? - Hikaye Tanıtım Videosu; / https://www.youtube.com/watch?v=lahgh69omZw Facebook sayfamız ; https://www.facebook.com/wattpadSennBenimsin/

Hayalleri vardı??? Peki bir insan , onlarca hayalini elinden alan adama aşık olabilir mi??? ***** Ufak bir not: kapak yapımı için @bymorena çok tesekkur ederim :-* :-*

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

Genç kız burnunu çekti ve ağlamamak için direndi. Onu neyin bu kadar üzdüğünü bilmiyordu. Onun farklı olduğunu sanmıştı. Diğer erkeklerin yaptığı gibi yarı sakat bir kızı görünce arkasına bakmadan kaçmamıştı. Kalmıştı. O kalmıştı. Zeynep kendini bu fikre alıştırmamaya çalışıyordu ama Efe onunla ilgileniyor, ona nazik davranıyordu. Yavaş yürümesini ya da yavaş konuşmasını hatta bazen konuşamamasını dert etmiyor gibi görünüyordu. Ama hepsi birer aldatıcı davranıştan ibaretti. Efe sadece ablası ve eniştesini kırmamak için ona ilgili davranmıştı.Zeynep'i asıl üzen şey, bunu gözüne sokmadıkça anlamamış olmasıydı. Ve şimdi Efe'nin arkadaşına söylediği sözler kulaklarında çınlıyor canını yakıyordu. "O sakat dostum," demişti. "Zaten pek de güzel değil. Vaktini harcamaya bile değmez. Ben de ablamlara onu kırmayacağıma söz verdiğim için onunla takılıyorum. Yoksa çok istediğimden değil yani." Zeynep istemeden kulak misafiri olduğu bu konuşmayı kendisi için bir işaret saymıştı. Bir daha hiçbir erkeğe, ona güvendiği kadar kolay güvenmeyecekti.Evet Zeynep sakattı, evet bazen kekeliyor konuşmakta güçlük çekiyordu ve evet, beş dakikalık yolu yirmi dakikada yürüdüğü doğruydu ama Zeynep asla çaresiz değildi.Efe'nin sahte ilgisine, onun o müthiş gülümsemesi ile kendisini büyülemesine ihtiyacı yoktu. Bu doğum günü partisine de neden gelmişti bilmiyordu. Tek istediği onunla zaman geçirebilmekti. Kabul etmek istemese de, Efe ona iyi geliyordu ama bundan sonra böyle bir şeye ihtiyaç duymayacaktı. Efe arkadaşı ile konuşurken, ağır hareketlerle geri döndü ve doğrudan çıkışa yöneldi. Bacakları titriyor, sinirden dişleri birbirine vuruyordu.Bacaklarına dolanan beyaz elbisesine bakarken gözyaşlarını daha fazla tutamadı.Bir de süslenmişti.Tek istediği şu sakat haliyle Efe'ye güzel görünmekti. Ne kadar aptaldı!

Masal için herşey planlıydı. Öncelikle babasının onu zorla evlendireceği adamdan kurtulmalı, daha sonra kardeşi için gerekli olan iliği bulmalıydı. O gece kardeşini babasının yanında bıraktı ama daha sonra babasıyla başa çıkabilecek birinden çocuk sahibi oldu. Tek hesaba katmadığı aşkın tüm planları darmadağın edeceğiydi. ❄ ❄ Seni seviyorumların değil sana aşığımların anlam kazandığı bir hikaye bu. Hani oğlanın kıza, -Ulan Ankaranın tüm sokakları denize çıkana kadar beklerim seni. Dediği hikaye. Unutma sevgilim her Masal mutlu sonla biter... Ama bazıları bitene kadar insanı yakar yıkar... ®Bebeğimin Mafya Babası tüm hakları biraz gözyaşı ile harmanlandı. .

Neden peşimi bırakmıyordu? Neden ondan bir türlü kurtulamıyordum? Babam beni mahfetmişti. Bir erkeğin daha bunu yapmasına izin vermeyeceğim. Ben hep yalnızdım...soğuk ve soyut olandım...