"Wykąp mnie, ubierz mnie, przynieś mi jedzenie, zabaw mnie, zadowól mnie." - No już, jestem twoim władcą. - Tak jest, Wasza Wysokość.

Wieczornych snów mary powiewne, dziewicze Na próżno czekały na słońca oblicze... W dal poszły przez chmurną pustynię piaszczystą, W dal ciemną, bezkresną, w dal szarą i mglistą... Odziane w łachmany szat czarnej żałoby Szukają ustronia na ciche swe groby, A smutek cień kładzie na licu ich miodem... Powolnym i długim wśród dżdżu korowodem W dal idą na smutek i życie tułacze, A z oczu im lecą łzy... Rozpacz tak płacze... Fragment wiersza "Deszcz Jesienny" Leopolda Staffa.

10:46PM "wannafuckyou dodał Cię jako znajomego!" ______________ wannafuckyou - @hikicius tommonohomo - @himaxus bylysmy 6 w fanfc ale nie zapisalysmy tego bo zapomniałyśmy TW: cringe, bo było pisane w 2016 pozdrawiam

Opis: Niall i Zayn to zażarci wrogowie, odkąd oboje podjęli naukę w tym samym collage'u w Bradford. Zaciętość obojga doprowadza ich do wizyty u dyrektora, który chce pogodzić odwiecznie skłóconych chłopców. Postawia im ultimatum: zawiesi ich w prawach ucznia albo oboje zgodzą się na wyjazd na obóz muzyczny, który jest organizowany i fundowany przez szkołę, w celu pomocy w kuchni. Okładkę wykonała: Darrrow Wszelkie prawa należą do: Kasi ❤️ Ostrzeżenia i uwagi: • Opowiadanie zawiera homoseksualizm. • Występuje wątek: Ziall, Zarry i Niam. ©marixprincess

Zayn był dziwnym, nowym sąsiadem, a z jego domu dochodziły co noc krzyki

Ziall AU fanfiction; short story Co robisz, gdy idziesz do parku odreagować po kłótni z byłą dziewczyną i przy stawie znajdujesz chłopaka, który rozmawia z dwoma małymi kaczkami? Co robisz, gdy chłopakiem tym okazuje się osoba uznawana przez większość społeczności szkoły, do której chodzisz, za największą ofiarę losu na kuli ziemskiej? Cóż, na pewno nie zaczynasz spędzać czasu na obserwowaniu tej osoby z daleka. Ani na powolnym zakochiwaniu się w niej. Ale niestety. Nikt nie uprzedził Zayna, że ofiary losu potrafią być tak intrygujące. [Poprawione: 02'19]

Zayn jest nowym uczniem, a Niall po prostu jest samotny.

O zespole, któremu daleko było do bycia zespołem. O chwale, która kroczy w parze z nędzą. O toksycznych relacjach i niszczących uzależnieniach. O dumie, pysze i ignorancji. XX, ci niepokorni.