Color Me Purple;;Taekook Oneshot
angst
Ölüm insan seçmez, değil mi? Peki ya bir insana aşık olursa. Saniyelik zevki için dudaklarına yapışıp öldürür mü onu, görevlerini umursamadan yaşamasına izin mi verir? #joon 1.si (7.10.20)
"Çok güzelsin." Dedi Alfa omegasına bakmadan. "Hemde çok. " dedi. Omega sessizce yanında duruyor, başı dik, omuzları geride. Gururlu bir şekilde yanında dikiliyordu, mavi gözleri yaşlı. "Ama bu beni sevmen için bir neden değil. " dedi. Alfa gözlerini karlarla kaplı krallığından ayırmadan hafifçe gülümsedi. "Üzgünüm...
Kim Namjoon, kör Kim Seokjin' e aşık olmuştu. start❝24.04.17 finish❝19.10.17
"Yalnız hissetmek istemiyorum Harry." Başlangıç tarihi: 28.04.2016 For: @Lirke- ve @mavininlouistonu
"Hatırlamıyor olmak benim suçum değil, tamam mı? Lanet olası bir bozuk plak gibi başa sarmak benim suçum değil." Onun için meraklarım endişeye bürünüp aklımda bir sürü soruya daha yer açmıştı. Korkuyor muydu? Yoksa gerçekten tükenmiş miydi?
⎾tamamlandı⏌ bir yangın sonrası kimsesiz kalan bir bebek, hafızasını kaybeden bir adam ve, her gece bu kalabalık dünyada ne denli yalnız oluşuna ağlayan Kim Namjoon
Ve gözlerine baktığımda Harry, ne kadar şanslı olduğumu hatırlayacağım.
''Yanında uyumaktan nefret ediyorum, zaman boşuna gidiyor sanki. Şapkan, bilekliğin ne bileyim şu hep boynunda olan haç kolyen olmak istiyorum. Bana söz ver, beni bırakma. Yokluğunda kafayı yerim ben...'' dedikten tamı tamına 28 saat 52 dakika sonra beni terk etti.
Ve siz Bay Jeon, acı çığlıklarımı duymanıza rağmen beni üvey kardeşinizin yanına göndermeye devam ettiniz.
Louis'nin yaptığı tüm her şeye rağmen Harry yine " Üzgünüm Louis" yazdı. 23.10.15 - 13.04.16
harry ve louis'in hastanenin bekleme odasında tanıştıkları bir hikaye. -Mayıs/2018-
Harry sanki buradaki acıyı yatıştırabilecekmiş gibi dudaklarını Louis'nin şakağına bastırarak, "Kal," diye fısıldadı çaresizce, ancak acıyı durduramazdı ve ne kadar çok çabalarsa çabalasın, Louis'nin kalmasını sağlayamayacaktı. ©Hikayenin tüm hakları @phantasmagoria'ya aittir. Orijinali için: http://archiveofourown.or...
"şu ana kadar hep yalan söyledin." omega gözünün ıslaklığına bulaşan yanaklarıyla sessizce konuştu. alfanın gözleri ona derince bakarken konuşmakta güçlük çekiyordu. "bir doğru söyle ki, tüm yalanlarını telafi et." alfa güçsüzce fısıldadı. "seni seviyorum."
"Tek suçum seni sevmek olduğu halde Tanrı'ya her gün beni affetmen için yalvarıyorum."
Artık annemin de, babamın da gözümde hiç bir değeri yok. °Ben yeni ailemi buldum bile°
"bazen tüm acıyı hatırlıyorum. bu yaralar iyileşecek gibi gözükmüyor. merak ediyorum, daha ne olabileceğini. kalabalık bir odada, yapayalnız hissediyorum. kendi kendime düşünüyorum, korku, pişmanlık, yalnızlık... benim bundan kaçışım yok." "hâlâ kalan yaralarını görüyorum. seni görüyorum louis, bakıyorum..."
Yirmi bir yaşındaki bir gencin kanserle verdiği mücadeleydi bu hikaye. Savaşın sonu bilinmiyordu aslında. Dumanlı yoldaki bulanıktı sanki. Bu mahvoluşu... Bu ölümdü...
İzlediğim bir videodan ilham gelerek yazılmıştır. Cash kitabının Larry versionu.
Sen beni ne kadar üzsende ben seni ömrümden kalan son 10 günde de seveceğim. -JJM-