İnsan, mutluluğu nerede bulacağını gerçekten bilemezmiş. Belki bir kafede, belki bir gece kulübünde, belki bir kütüphane de. O insanın nerede karşına çıkacağı belli değilmiş. Ben ise mutluluğumu, sevincimi, hayallerimi, güneşimi,,, umudumu... Bu varlığından habersiz olduğum, ve benim için yeni bir başlangıç olduğunu fark etmediğim yerde buldum. Geri dönmem için yapmam gereken o şartı gerçekleştirecek kadar seviyor muyum yalnızlığından boğulduğum hayatımı? Peki ya geri dönmeyi reddedersem? Sadece burada, onunla birlikte kalsam, olmaz mı?

Devam kitabı:TESADÜF 2 "Tanrıya yalvardım gökyüzünün kontrolünü bana versin diye.. Böylece senin bulunduğun yerlere sürekli güneş getirirdim. "