Ateşin çıkardığı sesi dinlerken ona daha çok sokuldum. "Bir gün bu günleri bulamayacağız diye korkuyorum Fırat." Kolunu belime sardı. Saçlarımı kokladı usulca. Sonra bir buse kondurdu. Gözlerimi kapattım. "Bugünleri daha güzel yaşayacağız. Çünkü ailemiz genişlemiş olacak. Çocuklarımızla geçireceğimiz daha güzel günlerimiz olacak. İşte o zaman dünya yıkılsa umurumda olmaz." Sevdiğim adamın göğsüne sığındım. Limanıma... İçimden tek bir dua diledim. "Allahım ne olur onu benden alma" Nereden bilebilirdim ki sonumun felaket olacağını. O gecenin son gecem olduğunu nereden bilebilirdim? Kor ateşlerde yanacağımı bilemedim. Dilhun olup da onu kaybedeceğimi kestiremedim...

Alev, okuduğu kolejde yanında yandaşları ile hocaların kabusu haline gelmiştir. Yaptığı oyunbazlıklar ile herkesi kendine düşman eden Alev için artık etme bulma dünyası durumu başlamıştır. Onca yaptığı şeyden sonra okulun sahibinin oğlunun okula gelmesi ile artık onun kabusu başlayacaktır. Etme bulma dünyası demiştik değil mi? Peki ya işler hiç de umdukları gibi gitmezse ne olur?