"Senden korkan senin gibi olsun!" Ses yankılandıktan sonra bir silah sesi duyuldu. "Kendine o kadar güvenme!" Yine bir silah sesi ve tekrar, tekrar... ~~~~~~~~~~~~~~ Umay Yiğit'e bakarak konuştu. "Kim düğününe bir teröristi çağırır ki?" Umay bakışlarını geri indirdi. "Terörist biri olabilir mi?" ~~~~~~~~~~~~~~ Sanki zaman yavaşlamiştı. Belki de donmuştu. Bunu kimse bilemezdi. Hem de hiç kimse. Öte taraftan Yiğit bagarıyordu. Umay ve Hakkı'nın zarları patlamiştı. Fakat onlarda olayı anlamışlardı. Kimse kabul etmek istemiyordu. Sehit olsa bile, tabutu al bayrağa sarılsa bile, kalbi vatan için atarken dursa bile... İlk Hakkı toparladı. Fatiha okudu, tüm şehitlerimize. Yiğit, kabul edemiyordu, ya da etmek istemiyordu. Hâlâ o telsizden gelen 'imha edildi komutanım' lafını bekliyordu. Biri daha gitmişti. Al kanlara boyalı bir şekilde.

Arkadaşlar ilk oduğunuzda biraz sıkıcı gelebilir. Ama okumaya devam edin. Çünkü herşey daha yeni başlıyor