Şimdi düşününce o güne geri dönsem yine o arabaya biner miyim diye sorguluyordum. Bana attığı ilk mesaja cevap verir miydim? Bu yaşadıklarımızı yaşayacağımızı bilsem hayatımdaki ilk keşkeye dönüşen adama büyük bir aşkla tekrar bağlanır mıydım? Tüm bunların yaşanacağını bilsem bile yine o arabaya binerdim. Yekta benden gitmiş olsa bile onun arkasında bıraktığı şey benim için paha biçilemez değerdeydi. Şimdi buradayım, Yekta'nın karşısında. Kucağımda bir yaşına basmak üzere olan kızımla beraber. Kızım. Kızım diyordum çünkü Asya hiçbir zaman Yekta ile bizim kızımız olmamıştı. O sadece benim kızımdı. Yekta'nın Asya'nın üzerinde gezinen bakışları, gözlerinde ve yüzünde edinen o şaşkınlığı beni öfkelendiriyordu. Oysa ben Asya'nın yüzünü ona göstermeyecektim. Yekta hayatı boyunca Asya'nın yamacına bile yaklaşamayacaktı. Bunu hak etmiyordu. Yekta şu an kızımı görmeyi hak etmiyordu. Kader bir şekilde yollarımızı kesiştirmese dünyanın bir ucunda birbirimizden habersiz bir şekilde yaşamaya devam edecek, belki de birbirimizin adını ağzımıza almayacaktık. Çünkü ben iki yıldır onun adını ağzıma almamıştım. '310324 🔗

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.

Ulaş: Ev alma, komşu al demişler. Işık: Öyle mi demişler. Ulaş: Öyle demişler. Alacağım seni kendime. Mecburuz.

YETİŞKİN İÇERİK! Boşandıktan sonra beklenmedik bir şekilde tekrar karşılaşan bir çiftin hikayesini okumaya hazır mısınız? ... "Artık daha az acıyor" dedi gözlerime derince bakarak. Bu şekilde yakınken gömleğin düğmelerini iliklemek zordu. Kafasını biraz daha yaklaştırınca kalbimin sesini kulaklarımda duydum. Neden yaklaşıyorsun? Dur. Nefesini yanaklarımda hissettim. Daha sonra da boynumda.Kafasını omzuma koydu. "Bugün çok kalabilir miyim bilmiyorum." "Geçer belki birazdan" dedim acısını kastederek.Güldüğünü duydum. "Geçmezse bir işinin çıktığını söylersin gidersin" Cevap vermedi. Ben ise heyecandan konuşmaya devam ettim. "Handan bir şey anlamaz bence. Hatta şimdi bile gidebilirsin. Ben işi çıkmış derim..." Diğer elini belimde hissettim. "Evet gidebilirim." dedi fısıltıyla. Nefesi kulaklarımdayken ürperdim. Bunu bana neden yapıyordu? "Evet git bence de...zaten neden duruyorsun ki..." Belimdeki eliyle beni kendine biraz daha çekti. "Ama gitmek istemiyorum" Aşağı doğru baktım. 2 tane düğme kalmıştı. Ama bana yakın olduğundan onları göremedim. Elimle bulmaya çalışırken bana daha çok yaslandığını hissettim. "Acıyor" dedi. Sertçe yutkundum. "Özür dilerim" dedim istemsizce. "Kazaydı. Senin bir suçun yok ki." dedikten sonra kulağıma daha da yaklaştı ve "İnsanlar hata yapabilir. Ben de yaptım" dedi.Şuan uyuşmuştum sanki. Kokusu tam anlamıyla beni ele geçirmişti. Gözlerimi kapattım. Son bir düğme kalmıştı.Düğmenin üstünde kaldı elim.Sıcaklığını hissetmek o kadar güzeldi ki. Şimdi benden ne istese yapacak durumdaydım adeta. Beni nasıl böyle etkileyebiliyordu? 'Sadece duvara dayanıp destek alıyor seninle ilgisi yok' 'Şapşal onun bir kız arkadaşı var' İç sesim konuşurken onu dinledim. Neden ona tepki veremiyordum? Bu şekilde beklerken ikimizde hareket edemiyorduk sanki.Bedenim bana ihanet ediyordu.Ve ben hiçbir şey yapamıyordum.

Korkudan ağlayan kızıma baktım. Gözünden akan her damla yaş kızgın birer lav gibi kalbime düşüyordu. "Ağlama." "Git burdan." Bağırışı boğazını acıtmış olacakki yüzünü buruşturdu. "Burdan giderim ama senden gidemem küçük." "Seni asla sevmeyeceğim! " Sadece sözleriyle kalbime sayısız hançer saplıyordu. Sinirleniyordum. Sinirimli halimi görürse psikopat olduğumu anlar ve benden ölesiye korkardı. Sinirimi ona göstermemek için son kez o güzel suratına baktım ve odadan çıktım. Odadan çıkarken beynimde tek birşey yankılanıyordu. 'Sonum olacaksın küçük velet. Sonum olacaksın.'

"Mutluluğu sende bulan senindir, ötesi misafir..." "Yetime mi yetiyor lan gücünüz? Ben de Poyrazoğlu'ysam, ya ben kazıyacağım sizi bu dünyadan, ya da siz beni!" ****** "Bakmayacak mısın bana? Görmeyecek misin beni? Nasıl yandığımı... Pervanelerinde kanatlarımı nasıl tutuşturduğumu görmeyecek misin?"

Aşk,uçurtmalara benzer paşam... Sen ne kadar seversen sev,ne kadar özgür bırakırsan bırak o kendi karar vermeli ne kadar yükseleceğine... Çocukluğumuz uçurtmalarımızdı bizim bir de sevdalarımız... Sevdalarımızı da böyle yaşardık,korurduk hatta kimi zaman ne kadar sıkı tutarsak tutalım elimizden kayıp giderdi ama mesele hiçbir zaman bizimle kalanlar olmazdı zaten... Bizim peşinden koştuklarımızdı. Şanslıysak beraber aynı gökyüzüne bakar,aynı gökyüzüne inanırdık... Ama inanıyordum ki o uçurtmalar gibi kimi zaman tek renk ya da rengarenk ama sevdalar da vardı, sevdayı kendine zehir edende.

" KARA KADERİME BEYAZ GÜL OLUR MUSUN ? " ~~~ Aşk, kitabı okumak istiyorsanız lütfen bu kitabı okumayın! Aşkı iliklerinize kadar hissetmek istiyorsanız, buyrun birlikte okuyup hissedelim. ♤ Çalınması durumunda gerekli hassasiyet gösterilecektir. WATTPAD'DE KARAGÜL İSMİ İLE YAYIMLANAN İLK KİTAPTIR! ♤ 20 Haziran 2018 Başladı ♤ 23 Nisan 2020 Bitti ♤ Kitap, 145,060 kelimedir. ♤Kapak tasarımı; sadecemeftun TÜM HAKLARI SAKLIDIR!

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Ömrü boyunca ufacık detayları bile planlayan, titizlik hastası, aşırı mantıkçı, duygusuz deyim yerindeyse robot gibi yaşayan Bulut'un bir gecede değişen hayatının hikayesi Evlenmeden OLMAZ. Evlenme teklifi almayı beklediği gecede müstakbel damat adayı tarafından reddedilen, üstüne üstlük tüm mahalleye, arkadaşlarına hatta ailesine bile sahibini bilmediği tek taş yüzükle yakalanan bir kız Ece... Sahip olmak istediği herşeyi elde ettiğini sanan kaçık bir kız aslında ellerinde koca bir hiç olduğunu öğrendiğinde ne yapmaz ki. Düğün davetiyesi basılmış, gelinliği seçilmiş, yüzüğü parmağında evlenmeye hazır bir gelin olsaydınız tüm gerçekleri dile getirebilir miydiniz? Üstelik bu gerçekler İstanbul'daki özgür hayatınızın sonu Rize'deki yayla hayatınızın başlangıcı olsa... Gizemli kocasını arayan Ece ve arkadaşlarıyla aşkın en şebek hallerini yaşamaya ne dersiniz? Hırsızı, polisi, mafyası, avukatı, zengini, fakiri, Rize'lisi Urfa'lısı İngiliz'i Çin'lisi Arap'ı dedikoducu mahalle ahalisi ile gök kuşağı gibi rengarenk bir hikaye...