Chłopak kulił się w swojej celi, nie miał imienia, przynajmniej już nie. Kiedyś jego ojciec wołał go nim, jednak minęły lata od kiedy ostatni raz je usłyszał i w końcu zatraciło się ono w jego pamięci. Teraz jego ojca nie było, a nawet jeśli by się spotkali ten nie mógłby go poznać. Tak niewiele pozostało po jego ukochanym synu, którego utracił. Drobne, jednak umięśnione ciało wychudło, ukazując kości, rumiana cera stała się blada, pokryły ją plątaniny blizn, strupów i ran, które nie chciały się zagoić. Z ciepłych, płonących radością i ciekawością świata oczu pozostało tylko jedno, a jego blask dawno znikł, zastąpił go strach i ból, rozpaczliwe wołanie o pomoc, litość, a nawet o śmierć. Wiecznie niesforne ciemne kosmyki krótkich włosów, urosły, sięgając dołu pleców, stały się brudne, tłuste, zlepione krwią. On cały był brudny. Porządne ubrania zamieniły się w szmaty, ledwie okrywające jego ciało. Głos, który śpiewając zamieniał krzyki w cisze, którego zdawały się słuchać nawet szumiące drzewa umilkł. Kiedyś jeszcze krzyczał w rozpaczy z bólu, jednak teraz nie miał nawet krzyku. Palce niegdyś delikatnie ciągające struny, potrafiące utkać melodie, które oczarowywały wiatr, drżały okaleczone. Z dawnego bohatera stał się niewolnikiem... A nawet czymś gorszym, podlejszym... Kiedyś jeszcze wierzył, że się uwolni, że powróci do ojca. Ale zabrano mu wiarę, zabrano nadzieję, dumę, honor, intymność, tak samo jak zabrano to co kochał najbardziej: wolność. A jednak coś się zmieniło i do jego celi znów zaczęły wpadać promienie słońca, przypominając mu o istnieniu świata na zewnątrz... Czy możliwe, że jeszcze kiedyś uda mu się do niego wrócić? Że jeszcze raz ogrzeje twarz, patrząc w błękitne niebo... może nawet się uśmiechnie?

Kontynuacja opowiadania Samotny Wilk. Zapraszam do przeczytania części pierwszej. Jeśli masz ją już za sobą, serdecznie zapraszam do tego opowiadania. Kiedyś wilkołaki były realnym zagrożeniem. To one władały lasami. Niekiedy kryły się wśród ludzi. Tak było sto lat temu, gdy człowiek nie wiedział jak się bronić. Był zbyt słaby i przerażony. Dzisiaj... dzisiaj usłyszeć o nich można głównie w historiach, którymi matki straszą swoje krnąbrne dzieci. Ludzie żyją w swoich dużych, ogrodzonych murami miastach, czują się pewniej ze strzelbą w ręku i w wilczym futrze na plecach. Teraz człowiek także jest drapieżnikiem. Jednak dzieci lasu nie są bezbronne. Kryjemy się w nieskończonej tundrze, by wieść spokojne życie. Nie jest to łatwe. Ludzie przepełnieni nienawiścią i uprzedzeniami są w stanie ścigać nas jak dzikie zwierzęta. Przez całe życie żyłem wśród ludzi. Wilk wśród owiec... a może biedna, głupia owca wśród żądnych krwi wściekłych psów. Teraz już nie należę do świata ludzi. Jestem w ich miastach nieproszonym gościem. To jednak nieistotne, póki mam dom, do którego mogę wrócić. Kolejność opowiadań: - Samotny Wilk - Wataha - Wilcze Ścieżki - Wilcza Pieśń

*Uwaga! Opowiadanie zawiera wątki homoseksualne, niewolnictwa oraz uprzedmiotowienia człowieka. Nie lubisz, nie czytaj* Theo od kilku lat przebywa w ośrodku i jest szkolony na niewolnika. Przeraża go myśl, że zostanie kupiony i wykorzystany. Tym bardziej że chwila, w której ma poznać swojego nowego właściciela i mu się oddać, zbliża się wielkimi krokami. Natomiast po zakupie ma czekać go ''nowe'' życie.

Co cię nie zabije, to cię wzmocni (chyba) - tym sloganem można opisać życie Tommy'ego. Chłopak mający blizny nie tylko na ciele, ale i duszy czy może liczyć na szczęście? A czy dane mu będzie poznać smak miłości? Czy może zrobi lepiej uciekając? "Byliśmy zamknięci w pocałunku i Nick pokierował nami, aż zbliżyliśmy się do łóżka. Oderwał się ode mnie i spojrzał pytająco w oczy. Bez wahania skinąłem. Chciałem tego. Teraz." (Rozdział nr... Zacznij czytać, a się dowiesz 🤫) /Uwaga - To nie jest opowiadanie dla grzecznych dziewczynek 😉 Opowiadanie o tematyce YAOI, BOYS LOVE - nie lubisz, nie tolerujesz - nie czytaj. Opowiadanie zawiera wątki homoseksualne, opisy okaleczania, krzywdzenia, przekleństwa w umiarkowanym stopniu, sceny erotyczne./ /Okładkę zrobiłam sama, jednakże ilustracja w niej użyta nie jest mojego autorstwa, została znaleziona gdzieś w Internecie/ Publikacja: 28.09.20202r. - .... (kiedyś wpiszę tu datę i będzie to ogromna satysfakcja 😉)

Heaven, dziewiętnastoletni chłopak o naturze sceptyka, nieznoszący ponad wszystko nielogiczności i swojej do bólu religijnej, homofobicznej rodziny, zostaje pewnego niefortunnego wieczoru uwolniony od wszelkich ziemskich zmartwień, kiedy maska jego samochodu rozsmarowuje się na przydrożnym drzewie. Śmierć jednak, wbrew jego przypuszczeniom, nie okazuje się końcem. Chłopak budzi się w zupełnie nowej rzeczywistości, pełnej wszystkiego, czego z pozoru nienawidzi - braku logiki, zjawisk nadnaturalnych, ludzi wierzących w Boga... Tyle dobrze, że w Piekle chociaż nikt nie wielbi wszechmocnego dziadka z Nieba. Właściwie, może świat po drugiej stronie wcale nie jest taki zły? Anioły, Demony, polityka zaświatów, a na zwieńczenie tego wszystkiego Lucyfer (który jest zaskakująco, cholera, przystojny) i jego... dzieci??

Odcięta od świata wyspa oraz żyjące na niej w dobrostanie i szczęściu elfy stają się celem barbarzyńców z kontynentu. Idealny świat młodego księcia legnie w gruzach, kiedy do pałacu wedrą hordy bestii, rabując, demolując i gwałcąc. Młodzieniec nie zna ich zamiarów, nie wie, czego tak naprawdę chcą od jego rodziny - oraz, na bogów, w jaki sposób udało im się przebić przez barierę i zapieczętować ich całą magię? Jedno wie na pewno, nic już nie będzie takie samo, jak wcześniej. Złote czasy Elmarnaki dobiegły końca. Trevedic jest świetnie zapowiadającym się magiem, a Xahen doskonałym wojownikiem. Jeden jest ślepcem, a drugi ma w sobie więcej empatii, niż chcieliby tego jego pobratymcy. Losy tej dwójki krzyżują się ze sobą i ciężko stwierdzić, czy to dar, czy może przekleństwo. Autorką grafiki na okładce jest Eikkou.