-&- Hayat bittiği yerden yeniden başlamaya, insanoğlu öldüğü yerden yeniden doğmaya mahkûmdur. -&- Hayatına yeni ve umut verici bir başlangıç yapmak üzere olan biri ya hayatının ellerinden kayıp gitmesine sebebiyet vermiş birine tutulursa? Birinin hayatı biterken diğerinin hayatı başlamıştı. Acaba Tanrı bu iki zıt yoldaki insanı alıp aynı yola mı koyacak yoksa onları daha zıt yollara mı itecekti? (Kitabı kapağına göre yargılanmayın. Kapağının -size göre- kötü olması hikayeyi de kötü yapmaz.)

(Bu bir hikayenin film senaryosuna dönüşmüş halidir.) Hayat bize sürekli oyunlar oynar ve biz hayata karşı en büyük yenilgiyi hep en mutlu olduğumuzda alırız. Bunu nerden mi biliyorum? Çünkü ben hayattan en büyük darbeleri hep en mutlu olduğum zamanlarda aldım. Doğdum, annem öldü. Yaşadım, ben öldüm. Ruhum bulunduğu çıkmazda, her gün acıyla harmanlanıyordu; bedenim, ruhumda ki çizikleri belli edercesine çiziklerle dolu... Ama her şeye rağmen beni mutlu eden biri var hayatımda. En büyük darbeleri alırken yanımda olan, bana sahip çıkan biri, bir adam... Ve şimdi sıra bende. Hayat ona üst üste darbe indirirken kalbimi ona kalkan, ruhumu ona destek ve aklımı onun intikamı için kullandım. Geçmişimiz çok masum değildi tıpkı aşk hikayemiz gibi... Bizim aşk hikayemizin her bir saniyesinde kan var. Ve artık bu kanlar birikip bir gölet oluşturmuş, ruhlarımız da kan göletinde hayatta kalmak için çırpınıyor ve çıkmak istiyor. Ama geçmişimiz bizi bırakmamaya yeminli gibi, bizde ondan kaçmak için bir plan yapıyoruz. Geçmişimiz de ki kandan, siyahlıktan kurtulmak için bir plan... Bizi biz yapan şeylerden kaçmaya çalışıyoruz. Ne kadar normal olabiliriz şüpheli. Kusursuz olduğu gibi kusursuz işleyen planımız işe yaramış, ruhumuzda kalan son beyazlığı yaşatmak için Üniversite'ye gitmeye karar vermiştik. Her şey çok güzel giderken aslında sadece kendimizi kandırdığımızı anlamamız çok da uzun sürmedi. Geçmişimiz. O kanlı pençelerini o kadar geçirmişti ki bize birimizin kalbini o pençelerin parcalayacağı ve kan göletini biraz daha genişleteceği aklımızın ucundan bile geçmezdi...