Την ένιωσα να σφίγγεται και ένα κλαψουρισμα βγήκε από τα χείλη της τα οποία τόσο θέλω να φιλήσω αυτή την στιγμή αλλά προτρέχει η ιδέα μου Όσο κατέβαινα έφτασα στην περιοχή της την φιλούσα και την έγλιφα περιμένοντας να δω πότε θα ξυπνήσει Είδη άκουγα την ανάσα της να γίνεται βαριά " Έλα πριγκίπισσα μην το παίζεις δύσκολη " Είπα πάνω στην περιοχή της αφήνοντας της ένα ακόμη φιλί και τότε άνοιξε τα μάτια της Do not copy !! Diavazete Me Dikia Sas Euthini ☄

𝓘'𝓶 𝓸𝓯𝓽𝓮𝓷 𝓼𝓲𝓵𝓮𝓷𝓽 𝔀𝓱𝓮𝓷 𝓘'𝓶 𝓼𝓬𝓻𝓮𝓪𝓶𝓲𝓷𝓰 𝓲𝓷𝓼𝓲𝓭𝓮. Ανοίγω το παράθυρο και βλέπω το ηλιοβασίλεμα. Πως γίνεται όμως να μην νιώθω τίποτα; Ή μάλλον νιώθω ένα κενό. Χρόνια τώρα. «Αγόρι μου, θες να φάμε μαζί; Έχουμε καιρό...» με ρωτάει ο παππούς μου ο οποίος δειλά μπαίνει στο δωμάτιο μου. Πάλι δεν πεινάω. Πάλι θέλω να μείνω μόνος. Πάλι θέλω να εξαφανιστώ από αυτόν τον κόσμο. «Όχι παππού. Δεν πεινάω. Μάλλον θα πρέπει να φας πάλι μόνος σου» του λέω κοιτώντας έξω. «Αγόρι μου, ο γιατρός είπε να τρως. Έλα κάτω μαζί μου. Κι ας φας μόνο δύο μπουκιές» μου λέει και καταλαβαίνω πως τον απογοητεύω από τον τόνο της φωνής του. Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Ο Tristan Ford αυτό κάνει συνεχώς. . . . . . Η ιστορία περιγράφει την ζωή του Tristan Ford ενός έφηβου ο οποίος αντιμετωπίζει το τέρας της κατάθλιψης και του αυτοτραυματισμου. Μοναδική του οικογένεια ο παππούς του, με τον οποίο τον συνδέει παραπάνω από μια σχέση αγάπης. Ο Tristan έχει χάσει την παιδική του ηλικία, την ψυχική του υγεία και την ηρεμία του. Θα ξανασυναντησει την ευτυχία ή θα βουλιάξει στην δυστυχία;

Η Αλεξα ηταν ενα συνηθισμενο απλο λυκειοκοριτσο που ζουσε τη ζωη μιασ μαθητριασ. Παρτυ, Μαθηματα, Παρεες και αλλα οδηγησαν σε αυτου του ειδους νορμαλ και απλου τροπου ζωης, κατι το οποιο ηθελε απο παντα καθως μεγαλωσε σε ενα περιεργο περιβαλλον. Καθως ολα κυλουσαν ηρεμα και απλα στη ζωη της, γνωριζει τον Αρη. Ο Αρης ηταν αυτο που θα αποκαλουσε κανεις ως εξω καρδιας. Ανοιχτος, φιλικος αλλα και παλι λιγο σκοτεινος. Αν και δεν υπηρχαν προβληματα στην οκογενεια του μεγαλωνοντας, αναγκαζοταν να αλλαζει περιστασεις, πολεις και σχολεια επανηλλημενα λογω της δουλειας του πατερα του. Απο τοτε δεν αφησε τον εαυτο του να δεθει με καποιον, περα απο τους κολλητους του, μεχρι που συναντα την Αλεξα.

Σε αυτό το βιβλίο θα βρείτε λίγα από τα ποιήματα που προσπάθησα να γράψω μόνη μου. Δεν είμαι ποιήτρια και σαφώς τα ποιηματάκια μου ειναι ερασιτεχνικά. Ελπίζω να τα απολαύσετε και να τα αγαπήσετε όσο εγώ! •By itsevangelia•

Τον κοίταξα με δάκρυα στα μάτια καθώς τα δικά του βούρκωναν όλο και περισσότερο. "Άσε με να σου εξηγήσω τουλάχιστον"τρέμει η φωνή του καθώς έκανε ένα βήμα για να με πλησιάσει "Μη"τον σταματάω καθώς έκανα περισσότερα βήματα πίσω προκειμένου να τον αποφύγω "Δεν με ενδιαφέρει πόσους ή ποιούς έχεις σκοτώσει τέλος πάντων.Πλέον γνωρίζω με σιγουριά πως σκότωσες κάποιον. Και αυτή είμαι εγώ. Σκότωσες και το τελευταίο ίχνος συναισθήματος που είχα για εσένα. Εξαφανίσου από τη ζωή μου πριν την καταστρέψεις περισσότερο"του λέω μέσα από τα αναφυλιτά μου "Kylie σε παρακαλώ"λέει σφίγγοντας τα χέρια του σε μπουνιές καθώς τα μάτια του ήταν κόκκινα από το κλάμα "Μην το κάνεις πιο δύσκολο Stefan. Απλά φύγε"τον ικετεύω καθώς σκούπισα τα πλέον πρησμένα μάτια μου "Kylie σε αγαπάω γαμώτο"φωνάζει εξαντλημένος Don't copy the story!© #1 at Devil->17/1/19 Cover made by @pizza_ismy_life

Σε αυτό το βιβλίο περιέχονται εικόνες, που έχω φτιάξει μόνη μου, βασισμένες σε αποφθέγματα διάσημων προσώπων. Η δουλειά που απαιτείται για να φτιαχτούν είναι μεγάλη και για την αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων σας συνιστώ να διαβάσετε το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου αυτού - με τίτλο "Πριν διαβάσεις το βιβλίο" - πριν από οποιοδήποτε άλλο. Καλό και μαγευτικό ταξίδι σας εύχομαι!

-''Αυτό ακριβώς πίστευα κι' εγώ. Είσαι πιο όμορφη όταν γελάς παρά όταν κλαις''. Ακούγοντας αυτή την ευγενική φωνή, η Marina σκούπισε τα δάκρυά της και σήκωσε το κεφάλι της, βλέποντας αντίκρυ της την φιγούρα ενός αγοριού με μια περίεργη στολή. Την κοιτούσε και της χαμογελούσε γλυκά. Ποιο ήταν αυτό το αγόρι, το οποίο φαινόταν ότι είχε πέσει ξαφνικά από τον ουρανό; -''Είσαι... φάντασμα; Ή εξωγήινος''; ψιθύρισε. Εκείνη τη στιγμή το αγόρι άρχισε να γελάει, απαντώντας της... -''Λες πολύ αστεία πράγματα κοριτσάκι! Παρ'όλο που με βλέπεις ντυμένο έτσι, σε ενημερώνω ότι είμαι άνθρωπος σαν εσένα''. -''Ναι, αλλά... γιατί φοράς φούστα; Αφού είσαι αγόρι''! -''Αυτό δεν είναι φούστα. Λέγεται κιλτ και είναι η παραδοσιακή στολή της Σκωτίας''. -''Παραδοσιακή στολή''; ρώτησε το κορίτσι ενθουσιασμένο. -''Ναι. Και αυτό εδώ είναι ένα μουσικό όργανο που ονομάζεται γκάιντα. Κάτσε να σου παίξω λίγο'' και έβαλε την γκάιντα στο στόμα του, παράγοντας έναν μυστήριο ήχο. -''Αυτό ακούγεται σαν σαλιγκάρια που σέρνονται''! φώναξε η Marina και σηκώθηκε όρθια. Το αγόρι τότε γέλασε για άλλη μια φορά. Στ'αλήθεια, ήταν πολύ αστείο κορίτσι... Don't copy my story please!

Κάποτε ήταν μια κοπέλα εγκατελημμένη από όλους, η οποία κατάφερε να σταθεί στα πόδια της χάρη στην θέλησή της. Αυτή είναι η Ζήνα! Μια κοπέλα γλυκιά, χαριτωμένη και με καλό χαρακτήρα. Όχι πολύ ψηλή, ούτε πολύ κοντή όμως. Γνώρισε ένα αγόρι και έκαναν σχέση. Λέτε να είναι αυτός ο ένας και μοναδικός; Ή μια απλή και παροδική σχέση; Τον Νίκο! Αχχ ο Νίκος. Ο Νίκος, λοιπόν, είναι ένας νεαρός που δουλεύει ως λογιστής σε μια μεγάλη εταιρία. Είναι σοβαρός στη δουλειά του, όπως και στη ζωή του. Γνωρίζει τη Ζήνα σε μια απρόσμενη στιγμή της ζωής του. Λένε ότι η καλύτερη αγάπη έρχεται στην πιο απρόσμενη περίοδο. Λέτε αυτή να είναι; Ελάτε μαζί μου σε αυτή την ιστορία, να μπούμε μέσα στους χαρακτήρες κάθε ήρωα, για να το ανακαλύψουμε! #26 χιούμορ 09/10/2021

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

"Είσαι η κοκαΐνη μου,ηλιαχτίδα" #1 in girl #1 απαγωγή