Gözlerinin önüne serilmiş bu fevkalâde görüntünün hayal olmamasını diledi, gönlü yarım kadın. Elini uzatıp dokunmak istedi sakallarına ama utandı. Sanki onu en iyi bilen bir yabancıydı. Çekindi göz yaşlarını aşikar etmeye. Çekindi yüreğini delenleri, diline dökmeye. Çekindi tutamadığı ellere bakmaya. Boğazına öyle bir acı saplanmıştı ki hıçkırıkları taşıyordu artık. Elini ağzına bastırıp yerinden hızla kalktı ve üst kattaki yatak odasının ebeveyn banyosuna girdi. Sırtını kapıya yaslayıp elini ağzından çekti. -"Allah'ım! Ne olursun alma, onu benden. Beni al! Onu alma. Allah'ım dayanamam, dayanamam.." Böyle bir şeyi beyni idrak edemiyor, kalbi kabul etmiyordu. Beyni yalanlar türetip, gerçekleri sorgulatıyordu. Kalbini saran gerçekler sıkıp sıkıp geri bırakıyordu sanki. Kalbi ağrırken, başına sancılar saplanıyordu. Ellerini boğazına götürüp ovdu. Sessiz ağlamaktan boğazı tahriş olmuştu hep. Kalbi gibi.. Kapının arkasında yere çöküp başına gelen imtihana ağladı, ağladı ve ağladı.. * Yaşamayı tecrübe edemeyenlere ufak bir tercüme... Hatalarım var ise aff ola.≠

Kitabın tamamı DREAME UYGULAMASINDADIR. İndirip ücretsiz okuyabilirsiniz. Annesini küçük yaşlarda kaybetmiş. Kadın sevgisi nedir bilmemiş. Sevmek nasıl birşey öğrenememiş. Sert mi sert, asabi mi asabi, zor mu zor bir aşiret ağası MİRAN TAMER. Zayıf narin bir kız. Yaşı küçük olmasına rağmen olgun yetişen bir prenses. Babasının bir tanesi annesinin meleği olan bir kız. El bebek gül bebek büyüyen şanslı kız MASAL ARSLAN Kader bu iki değişik karakteri karşı karşıya getirir bide kız oğlanın annesine benzerse ne olur. Bu iş nasıl biter. Terkeden bir adam geri döndüğünde terkettiğine ya pişman olacak ya da geri döndüğüne pişman olacak

Kitabın tamamı DREAME UYGULAMASINDADIR. İndirip ücretsiz okuyabilirsiniz. En Güzel Mecburiyetim kitabının devamıdır. Onu okumadan bu kitabı anlayamazsınız. Yorulmuştu artık genç kadın. Yıllardır tek başına savaşmaktan yorulmuştu. Bunca sene yanında olan tek kişi Yasindi. Yasin'in ise sorulara cevabı hep aynıydı "Miran her şeyi anlatır" Peki ne zaman anlatacaktı. Bunca sene anlatmamıştı. Bundan sonrada anlatmasındı zaten Yorgundu genç adam. Bu bilmediği dünyada, bilmediği hayatı yaşarken yorulmuştu. Farklı bir isimle, farklı bir kişilikle en önemlisi de farklı bir hayatla karşılaşmıştı bir anda. Kaldıramıyordu bazen özlüyordu karısını, ailesini, memleketini özlüyordu ama buna alışmalıydı. Onlar onsuz güvendelerdi ama bu da gönüldü. Özlüyordu ve özleyecekti... AMA ARTIK ONLARIN YOLLARI AYRILMIŞTI, ROTALARI DA HEDEFLERİ DE FARKLIYDI. AMA AMAÇLARI AYNIYDI. BİRBİRLERİNİ KORUMAK...

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

Sessizliğe haps olmuştu kadının ruhu ve o, kadının sessizliğine bile ölen, ruhunu sevdasıyla iyileştiren bir adamdı. Fakat aşka giden yol dikenliydi, ayaklar kan revan içinde kalmıştı, yol uzundu ama yürek yine de pes etmiyordu. Aşk, kadının adıyla, adamın dudaklarının arasından kalpten bir sesle dile geldi. "Arya 'm," dedi adam. Sanki kadının adını söylerken bile tüm aşkını haykırır gibiydi. "Sessizliğine öldüğüm kadın," diye devam etti. ...................... Başlangıç tarihi: 07. 07.2017