Si duhet të ndihet një djalë 28 vjeçar, për më tepër shqiptar dhe i edukuar me një ndjenjë të thellë patriotike, për faktin se nuk e ka parë asnjëherë atdheun e tij? Hejdën lindur dhe rritur në Amerikë, pas vdekjes së të atit vendos të vizitojë vendin e të parëve të tij. E rrugës ai do haset me dikë që do t'ia ndryshojë jetën komplet. Nadja, vajza tipike shkodrane, do të hyjë me furi në jetën e tij, dhe do të lërë një shenjë të përjetshme aty. Por a do ia dalin në fund? A do ia dalë Hejdën të mësohet me traditën dhe mentalitetin shqiptar dhe për më tepër shkodran? A do ia dalë Nadja të hedhë pas të shkuarën dhe të përqëndrohet te e ardhmja? Le t'a shohim!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Çdo histori ka heronj dhe antagonist. Por cfare ndodh kur dy antagonistëve u jepet roli i heronjve? Kur ëngjelli i vdekjes i fshehur nën petkun e heroit takon princeshën e akullt qe në të vërtetë po digjet përbrënda? Më lini t'ju them qe pikërisht atëhere kufiri mes realitetit dhe genjeshtrave behet gati i padukshëm... Emri i saj ështe Elena Crystal, ndërsa emri i tij eshte Ryian Brown! Botet e tyre jane shume të ndryshme dhe kur dashuron ne botet e tyre, dashuria ka gjithmone nje çmim. ⚠️ Kujdes! Asgje nuk eshte si duket!! Jepini nje mundesi karakterit acarues te Elenes, pertej dy kapitujve te pare. Me besoni qe nuk do te zhgenjeheni nga ajo qe do zbuloni nen masken e princeshes se akullt. P.S: per arsye personale, pata nderprere per disa kohe publikimin e historise, por tani jam rikthyer dhe jam gati qe ta coj deri ne fund.

Dhe aty e uli ne shtrat dhe i beri nje premtim. Do te te bej ta harrosh Mertin me dashurine time por nese pas gjithckaje ti ende e ke ne mendje une do te iki madje pergjithmone.

"IMMORTAL 1" E perfunduar ✔ Prej meje lype engjell Ama vet ishe djall...

Ndalohet kopjimi i historise.

Kur shija e tradhetise fillon e te behet e embel,atehere mekati nuk ka me shlyerje.

Hakmarrje, por edhe dashuri... si do ja dale ajo te permbush qellimin e saj mes ketyre dy ndjenjave qe ndodhen shume larg nga njera-tjetra...? - "Te urrej e din?"- U kthye duke e pare ate me ata dy sy blu duke sfidur keshtu ate blu e syve te saj. - "Po e di shume mire".-Ju pergjigj e qet edhe pa asnje pike emocioni ne ze - "Po arsyen e di?"- Ju kthe me nje buzeqeshje djallzore ne fytyr - "Jo" - "Sepse jam i mallkuar nga ti"- nxori ato fjale nga buzet e tij duke cuar njeren dore ne faqen e saj - "Une ste kam mallkuar"- i tha perseri e qet pa u ndikuar nga ajo - "Dashuria per ty eshte mallkim per mua"- prap nuk hoqi dore - "Por ti e din qe dashuria jone eshte e pamundur..."- ju pergjigj edhe nje her ftoht me ate ze pa emocione - "Por e pamundura sme ndalon dot te vij drejt teje". ❌ Historia nuk lejohet te kopjohet ose postohet pa lejen e autores ❌

- a e di për çfarë Leo do jepte jetën? Kush është gjëja më e rëndësishme për të?- pyeti ai përsëri - po - u përgjigj Ajo duke iu afruar me buzëqeshje - kush ?- pyeti ai - Unë një dhe e vetmja - tha ajo duke qeshur teksa ndaloi një hap përpara tij .... - më lër të të tregoj diçka Luci. Unë jam një ilaç i fuqishëm toksik ose një drogë e mrekullueshëm. Ose lëndohesh nga ajo ose perjeton ndjenjën më të mrekullueshme ndonjëherë. Te dyja të marrin kohë por ti duhet të zgjedhësh njeren - tha ajo në mënyrë joshëse

Ajo kishte ardhur ne kishe. Ne ate vend qe tha se nuk do shkelte me kurr. Por ja tek ishte e ulur aty ne stole me syte e mbyllur, me duart e bashkuara e nen ze po lutej. E vetmja " zhurme" qe degjohej ishte frymarrja e saj e lehte. Deri sa kesaj zhurme I shtohen zhurma hapash. Ajo hap syte e kthen koken drejt hyrjes e shef ate tek vjen afer. Ai Ulet afer saj duke mos then as nje fjale, duke mos nxjerr as edhe tingullin me te vogel. Heshtje, e kete heshtje e thyen ajo. -Patetike apo jo? -Cfare? -Une, jam patetike. Une qe kur ti me pyete a shkoj ne kish e a besoj ne zot, pa hezituar thash jo. Une qe te thash qe nuk besoj, qe atje larte eshte dikush qe degjon, e ndihmon cdo kende pa perjashtim. Sepse nese kjo do te ishte e vertet, pse mua me ka harruar ateher. Pse mua nuk me degjon ateher. E gjithsesi ja tek jam , ketu duke u lutur tek dikush qe se besoj qe ekziston. Patetike ja cfare jam. Thot ajo e tashme syte e saj blu ishin mbushur me lote. Ata sy qe mbartnin Shum dhimbje. Ata sy qe kishin kohe qe e kishin humbur shkelqimin. -A nuk jemi te gjithe patetik ateher. Sepse te gjithe fillojn e luten ateher kur erresira I ka mbuluar. Ata fillojn te besojn ateher kur ju leverdis. I vetmi moment kur flasin per zotit, e bejm si besimtar te devotshem eshte ai moment kur ne kemi nevoj. Sepse kur ne Jemi ne rregull e pa asnje problem. Nuk e permendim zotin apo egzistencen e tij. A nuk na ben te gjitheve kjo gje patetik. Ne fillojm te lutemi te besojm e te shpresojm per drite ateher kur erresira na ka mbuluar. Kjo eshte natyra njerzore ne nuk mund te dalim dot kundrra natyres tone njerzore. Thot Ai e afron duart tek fytyra e saj, I fshin lotet te cilet vazhdonin te ridhnin e me pas afrohet e puth ne balle. E I pershperit lehte. -E kjo gje nuk te bene patetik por njerezor. E me pas e afrone afer vetes duke e perqafuar me Shum dashuri e duke I perkedhelur floket. Filluar me : 10.08.2019. Mbaruar me:

Tonin Bobaj